Stanowiska w hali parowozowej

Rozróżnia się następujące zasadnicze typy hal parowozowych:
- prostokątne z torami czołowymi lub przejściowymi,
- prostokątne z przesuwnicami,
- schodkowe składające się z prostokątnych elementów,
- wachlarzowe z obrotnicą lub bez obrotnicy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najbardziej rozpowszechnione są hale wachlarzowe oraz prostokątne. Ostatnio stosowane hale parowozowe schodkowe stanowią połączenie kilku prostokątnych budynków przesuniętych względem siebie, tworzących oddzielne sekcje we wspólnym budynku o schodkowym zarysie w planie.
Hale parowozowe prostokątne z przesuwnicami, stosowane przy dużej liczbie stanowisk, ułatwiają dozorowanie, ogrzewanie oraz możliwość ich poszerzenia i doprowadzenia torów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stanowiska w hali parowozowej są przeznaczone dla:
- napraw z (podnoszeniem parowozów w celu wytaczania zestawów kołowych,
- napraw tendrów z podnoszeniem do wytaczania zestawów kołowych,
- przepłukiwania kotła,
- przeglądu technicznego i kontroli,
- wytaczania pojedynczych zestawów kołowych,
- bieżących oględzin przez drużyny łącznie z postojem w czasie między- turnusowym (uprawnienia budowlane).

Liczba stanowisk dla poszczególnych czynności zależna jest od czasu trwania tych czynności oraz od liczby jednostek obsługiwanych przez te stanowiska. Odległość od skrajnego stanowiska od ściany hali wynosi 5 m, a rozstaw osi torów na stanowiskach 6 m. Bramy mają wysokość 4,80 m, szerokość zaś 4,0 m. Nad każdym stanowiskiem w hali w miejscu położenia komina parowozu umieszcza się wyciągi dymu z rur kamionkowych lub żeliwnych o średnicy 50-60 cm. Istniejące hale parowozowni są wykonane najczęściej z muru pruskiego i cegły. Nowocześniejsze konstrukcje ścian stanowią szkielety żelbetowe wypełnione cegłą. Konstrukcję dachową wzniesioną ponad główkę szyny na wysokości 6 m wykonuje się jako stalową, a ostatnio jako żelbetową (program egzamin ustny).

Przekrój poprzeczny hali

Przekrój poprzeczny hali prostokątnej lub jednego elementu hali schodkowej z żelbetowym pokryciem dachowym. W miejscu, gdzie znajduje się suwnica, konstrukcja dachowa powinna być na takiej wysokości, aby spód suwnicy znajdował się na wysokości 7,0 m ponad główką szyny. Kanały rewizyjne pod szynami na każdym stanowisku ostatnio wykonuje się przeważnie z betonu. Szerokość kanału powinna wynosić 1,1-1,2 m, głębokość 0,9-H,2 m, długość zaś powinna być o 2 m większa niż długość najdłuższego parowozu. Przykład oddziału warsztatowego w hali parowozowej (opinie o programie).

W danym przypadku budynek ten stanowi trzynawową halę (9  15  9 m), z tym że w skrajnych nawach lokowane są działy i urządzenia wymagające oddzielnych pomieszczeń, a w środkowej 15-metrowej hali działy współpracujące ze sobą, które w swej pracy wymagają użycia przesuwnicy. Zarówno konstrukcja ścian, jak i stropodachu jest wykonana w żelbecie. W parowozowniach poważnym obiektem budowlanym zaopatrującym w wodę parowozy i stację są wieże wodne. Składają się one z konstrukcji nośnej, zbiorników i obudowy.

Objętość zbiornika jest różna i wynosi 50, 100, 250 i 500 m3; wysokość wież zależy od zasięgu, w jakim ma być rozprowadzana woda i wynosi 10, 15, 20 i 25 m (segregator aktów prawnych). Zbiorniki bywają stalowe i żelbetowe. Pokazano żelbetową wieżę wodną o konstrukcji ramowej nowy typ żelbetowej powłokowej wieży wodnej o pojemności zbiornika 100-300 m3. W celu umożliwienia dostępu do zbiornika i przeprowadzenia rurociągów umieszcza się w środku wieży szyb o przekroju kwadratowym (1,1×1,1 m) lub okrągłym o średnicy 1,2 m.

Pod względem podziału przestrzeni użytkowej bloku budynku elektrowozowni przyjmuje się na PKP typowy schemat uniwersalny zagospodarowania, oparty na procesie technologicznym obsługi i remontów elektrowozów i elektrycznych jednostek trójczłonowych (promocja 3 w 1). Układ ten pozwala na równoczesną obsługę zarówno elektrowozów, jak i jednostek przy dysponowaniu jednym zapleczem warsztatowo-zaopatrzeniowym.