Stropy i stropodach

Stropy i stropodach wykonano ze sprężonych piyt żebrowych, ściany zewnętrzne zaś z płyt wielowarstwowych z osadzonymi oknami. W Polsce bardziej od konstrukcji o ryglach prefabrykowanych rozpowszechniły się szkielety o ryglach betonowanych na budowie między płytami stropowymi. W latach 1950-56 stosowano rygle ze zwykłego żelbetu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Duże trudności nastręczało dobre pod względem konstrukcyjnym i wykonawczym rozwiązanie połączenia podciągów ze stropami. Zastosowanie kablobetonu wyeliminowało te trudności.
Konstrukcja szkieletowa składa się z dwóch tylko elementów prefabrykowanych: słupów i płyt żebrowych stropowych. Płyty stropowe mają pogrubione ścianki czołowe, które stanowią elementy podciągu sprężonego. Tworzy się go w czasie montażu przez poprzeczne sprężenie kablami płyt, których spoiny podłużne zalano zaprawą cementową. Kable sprężające przebiegają w kanale między ściankami czołowymi płyt, przechodzą przez otwory w głowicach slupów środkowych i są zaklinowane w blokach kotwiących, umieszczonych w głowicach słupów skrajnych.
Budynki są przeważnie trzy- lub czterokondygnacyjne, w nielicznych przypadkach podpiwniczone, zaprojektowane na siatce słupów 6,00X6,00 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na wspornikach wewnętrznych oparte są belki łączące obie ramy. Momenty węzłowe obliczono metodą Crossa bez uwzględniania przesuwu od obciążeń pionowych, ponieważ układ ram jako całość jest symetryczny.
Parcie wiatru na budynek przejmują ramy dylatacyjne i szczytowe, które są wypełnione sztywnymi przeponami.
W obliczeniach statycznych dla fazy montażowej przyjęto obciążenia od ciężaru własnego i płyt stropowych oraz obciążenia użytkowe jak dla rusztowań, dla fazy użytkowej zaś pełne obciążenie, łącznie z obciążeniem wsporników zewnętrznych i wewnętrznych.

Wsporniki zewnętrzne obciążone są ciężarem własnym oraz płytami stropowymi, wsporniki wewnętrzne ponadto reakcjami od belek łączących dwie ramy, na których leżą płyty stropowe (uprawnienia budowlane).
W ramach szczytowych przepony wykonano w postaci murów z cegły o grubości 38 cm, natomiast ramy dylatacyjne zostały usztywnione zastrzałami. Aby nie wprowadzić specjalnego typu ram, pozostawiono w ramach dylatacyjnych ukośne otwory, przez które zostały przepuszczone stalowe tężniki zakotwione w nadbetonie rygli.

Konstrukcja budynku

Konstrukcja budynku składa się z następujących elementów:
- ram typu H,
- żebrowych płyt stropowych,
- żelbetowych płyt ściennych ocieplonych,
- elementów klatki schodowej (program egzamin ustny).

Budynek magazynu Centrali Tekstylnej jest rzadkim przykładem podłużnego układu ram nośnych szkieletu. Budynek o wymiarach w planie 26,48X63,00 m i wysokości 18,11 m jest podpiwniczony i ma kubaturę 31 806 m3. Konstrukcję nośną stanowi szkielet żelbetowy, montowany z prefabrykowanych ram typu H. Wielokondygnacyjne i jednoprzęsłowe ramy są połączone w kierunku podłużnym belkami łącznikowymi. Poprzeczne stężenie pionowe szkieletu stanowią dwie ściany zmontowane z elementów płytowych, połączonych za pomocą spawania ze słupami ram podłużnych (opinie o programie). Ponadto dla przejęcia parcia wiatru przez ściany podłużne ustawiono w poprzek budynku między skrajne rzędy ram po 6 ram usztywniających w kształcie znaku.

Rolę łączników poziomych spełniają stropy z żelbetowych płyt panwiowych. Płyty poprzecznych ścian zewnętrznych są montowane na wspornikach ram H, płyty ścian podłużnych zaś na pólramach w kształcie znaków.
Wymiary siatki słupów szkieletu wynoszą 4,50X6,00 m, przy czym rozstaw ram podłużnych 4,50 m (segregator aktów prawnych).
Podziemie zostało wykonane jako żelbetowa konstrukcja monolityczna.
Żelbetowe płyty ścian wewnętrznych grubości 10 cm łączono ze szkieletem, tak jak wszystkie elementy, za pomocą złącz spawanych.

Płyty ścian zewnętrznych są żebrowe z wypełnieniem pianobetonem.
Budynki o szkieletach z ram mają większą sztywność od ustrojów słupowo-ryglowych, ale składają się z prefabrykatów o złożonych kształtach i większej liczbie rodzajów i typo-rozmiarów. Monolityczne stropy głowicowe są nadal stosowane w budownictwie magazynowym. W ostatnich latach w Miinchenstein w Szwajcarii wzniesiono budynek produkcyjny w fabryce wyrobów blaszanych i monolitycznych stropach grzybkowych (promocja 3 w 1). Jest to budynek czterokondygnacyjny o wymiarach w rzucie 23.00X40,00 m i wysokości kondygnacji 2,50 m.