Struktura skał osadowych

Struktura nosi nazwę porłirowej, gdy pojedyncze większe kryształy (prakryształy) rozmieszczone są w drobnoziarnistej masie ciasta skalnego. Odmiany struktury porfirowej zależne są od charakteru ciasta skalnego. Struktura porfirowa całkowicie krystaliczna ma ciasto skalne utworzone z drobnych kryształów. Ten rodzaj struktury mają skały żyłowe, jak np. porfir granitowy, sjenitowy itp. Gdy ciasto skalne składa się z kryształów i szkliwa, struktura nosi nazwę porfirowej półkrysta- licznej (skały wylewne); wreszcie gdy ciasto skalne składa się ze szkliwa, mamy do czynienia ze strukturą szklisto-porfirową. Struktura szklista występuje wówczas, gdy na skutek szybkiego zastygania magma tworzy masy niewykiystalizowanego szkliwa (program uprawnienia budowlane na komputer).  

Struktura skał osadowych nosi nazwę klastycznej. Odmiany struktury klastycznej, zależnie od wielkości ziarna skały, są następujące; struktura psefitowa charakterystyczna dla skał klastycznych o ziarnie powyżej 2 mm (konglomeraty i brekcje) Oraz dla luźnych mas (żwiry i żwirki); struktura petitowa - wielkość ziam mineralnych (pyłu) poniżej 0,05 mm średnicy (iły, gliny, łupki gliniaste); struktura psamitowa dla skał o uziarnieniu pośrednim (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Krystaliczna struktura skał metamorficznych nosi nazwę krystalo- blastycznej; jeżeli składniki skały rozwijają się mniej więcej równomiernie, osiągając jednakową wielkość, strukturę nazywamy homeoblastyczną (uprawnienia budowlane). Duże znaczenie dla własności skały ma kształt jej składników; stąd też jako odmiany struktury homeoblastycznej odróżniamy:

• strukturę granoblastyczną, jeżeli składniki skały występują w postaci ziarn okrągłych lub kanciastych,

• strukturę lepidoblastyczną, gdy składniki skały mają postać tabliczkową,

• strukturę nematoblastyczną, gdy przeważają składniki włókniste (program egzamin ustny).

Tekstura oczkowa

Gdy pewne składniki skał metamorficznych wyróżniają się wielkością od innych składników, struktura nosi nazwę heteroblastycznej. Wytrzymałość skały, zwłaszcza wytrzymałość na ściskanie, zależy od sposobu spojenia składników. Skały o strukturze krystalicznej mają zazwyczaj większą wytrzymałość niż skały o strukturze klastycznej. W skałach o strukturze klastycznej wielkie znaczenie ma lepiszcze (opinie o programie).

Wskutek znacznej różnorodności w przestrzennym rozmieszczeniu składników w masie skalnej rozróżnia się następujące ważniejsze rodzaje tekstur: warstwową, oczkową, łuskową, pałeczkową, kulistą, oolityczną i fluidalną. Teksturę nazywamy warstwową, jeżeli składniki, np. blaszkowe, są zgrupowane w określonych płaszczyznach, mniej więcej równoległych względem siebie. Ten rodzaj tekstury jest właściwy skałom metamorficznym i wielu osadowym.

Gdy twardsze składniki skały w kształcie soczewek są otoczone cienkimi przylegającymi warstwami składników miększych (blaszkowych lub pręcikowych), tekstura nazywa się oczkową. Ten rodzaj tekstury jest właściwy skałom metamorficznym (gnejsy) (segregator aktów prawnych).

Jeżeli skała składa się głównie z drobnych, cienkich blaszek (łusek), iekstura nazywa się łuskową. Gdy składniki skały są ułożone w słupki (pałeczki), rozciągnięte w pewnym określonym kierunku, tekstura nazywa się pałeczkową. Tekstura łuskowa i pałeczko wa jest właściwa skałom metamorficznym (łupki serycytowe i chlorylowe, pałeczki oraz gnejsy).

Teksturę nazywamy kulistą, jeżeli składniki ułożone są w masie skalnej współśrodkowo lub promienisto dokoła pewnego punktu, którym jest ziarno składnika skaty lub ciała obcego. W ten sposób powstały mniej lub więcej ostro ograniczone utwory kuliste rozmaitej wielkości, np. kulisie granity, dioryty itp.

Ten rodzaj tekstury jest charakterystyczny dla skal osadowych (np. margje i wapienie), składających się z drobnych kuleczek (aoidów) budowie współśrodkowej lub promienistej (wapienie oolityczne). Tekstura fluidalna jest właściwa skałom wybuchowym (wylewnym); charakteryzuje się potokowym ułożeniem kryształów i mikrokryształów w cieście skalnym. Tego rodzaju tekstura występuje w strumieniach zastygłej lawy skalnej (np. niektóre bazally) (promocja 3 w 1).