Studzienka-tuleja

Studzienka-tuleja służy do zamknięcia otworu po studni depresyjnej po jej zlikwidowaniu. Stopniowo wykop doprowadza się do końca stosując jego zabezpieczenie rozporami. Po zakończeniu wykopu opuszcza się studzienkę-tuleję, betonuje się dolną płytę zewnętrzną i stawia się ścianki ochronne. Po ich otynkowaniu układa się przeponę poziomą i pionową. Na przeponę układa się ochronną warstwę betonu i betonuje się dolną płytę wewnętrzną (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnie montuje się ramy stalowe i betonuje ściany. W dalszej kolejności ustawia się wyższe partie ścianek ochronnych, układa się przeponę do pełnej wysokości i betonuje się sklepienie. Po związaniu sklepienia demontuje się instalację pompową, studzienkę-tuleję zamyka się pokrywą, a zagłębienie wypełnia betonem. Na sklepieniu układa się przeponę i zabezpiecza się ochronną warstwą betonu. W zakończeniu wyciąga się pale stalowe, wypełnia się wykop gruntem i układa jezdnię.
Tunele drążone w skale zabezpiecza się głównie przez zastosowanie przepony (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stosuje się również izolację pionową ścian. Jednakże zawsze łączy się zabezpieczenie izolacyjne z odwodnieniem stosując drenaż. Odwodnienie tunelu jest w zasadzie zbliżone do zabezpieczenia osłonnego budowli naziemnych. Wodę ze sklepienia ujmuje się w rynny (dreny) i odprowadza się rurami spustowymi do kanałów ściekowych.
Sztolnie wykute w litej skale pozwalają czasami na dostatecznie wygodne warunki pracy przy wykonywaniu obudowy tunelu (uprawnienia budowlane).

Bywają jednakże odcinki, w których sztolnie mogą wymagać tak zagęszczonego stemplowania, że praca przy obudowie tunelu może napotkać na znaczne trudności. W przypadku pierwszym można układać przeponę od zewnątrz. Zarówno poza ścianami bocznymi, jak i nad sklepieniem można uzyskać niezbędną przestrzeń do robót izolacyjnych. Po wykonaniu przepon i ich zabezpieczeniu przestrzeń wypełnia się blokami kamiennymi (program egzamin ustny).

Spoiny dylatacyjne

W praktyce wykonywania tuneli sposobem górniczym często zachodzą wyjątkowo trudne warunki dla układania i zabezpieczania przepon. Zdarza się mianowicie często, że po sklepieniu sztolni spływa woda i nawilża powierzchnie przeznaczone do izolacji. Jednocześnie nadmiar rusztowań stoi na przeszkodzie w uzyskaniu większych przestrzeni dla rozwinięcia robót izolacyjnych. W podobnie trudnych warunkach były wykonywane roboty izolacyjne w tunelach na linii kolejowej przed Krynicą (opinie o programie).

Tunele były częściowo zniszczone w czasie działań wojennych. W czasie ich odbudowy las rusztowań nie pozwalał na rozwinięcie pracy na odcinkach nie większych niż po kilka metrów kwadratowych. W tych warunkach przeponę z warstw papy i juty sporządzano jako gotowe arkusze prefabrykowane, układano na sklepieniu na masie izolacyjnej na zimno, a następnie zabezpieczano warstwą ochronną i od razu zamurowywano przestrzeń nad sklepieniem tunelu (segregator aktów prawnych).
Jeżeli trudności takie nie występują, wówczas roboty izolacyjne przebiegają bez zakłóceń.

Wtedy przestrzeń wolna nad sklepieniem tunelu pozwala na układanie przepony w dużych odcinkach.
Przykład izolacji z wypełnieniem przestrzeni nad izolacją blokami kamiennymi względnie betonem. Warstwa specjalnych kształtek z klinkieru pozwoli na swobodne ściekanie wody.
Tunel drogowy z zabezpieczeniem izolacyjnym sklepienia i ścian bocznych (promocja 3 w 1).

Sposób wykonania i zabezpieczenia spoiny dylatacyjnej przed uszkodzeniem wskutek nacisku warstwy kamiennej nad sklepieniem. W miejscach szwów roboczych oraz w spoinach wypełnionych zaprawą, gdzie przewidziane jest powstawanie pęknięć i szczelin, izolację należy wzmocnić pasem folii igelitowej, juty asfaltowanej lub blachy ołowianej.