Studzienki kontrolne

Korzyści wynikające z realizacji tuneli przewodowych powinny być wykorzystane podczas przebudowy układów komunikacyjnych w miastach, gdyż w ten sposób można znacznie przyspieszyć roboty (program uprawnienia budowlane na komputer). Po wykonaniu tunelu można natychmiast przystąpić do wyrównania terenu i układania nawierzchni, a montaż rurociągów i kabli prowadzić z pozostawionych komór. Inwestor jest zobowiązany do wymiany wszystkich sieci w pasie prowadzenia robót, nie ma więc rozbieżności między ich użytkownikami. Również korzystne jest wykonanie tunelowych podłączeń instalacyjnych przy wznoszeniu nowych osiedli, już podczas realizacji stanów zerowych, co eliminuje utrudnienia montażu budynków późniejszymi robotami ziemnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Tunel w Ziirichu, mieszczący kolektor kanalizacyjny, do którego dostęp zapewniono przez niezależne studzienki kontrolne.

Przewidziano tu podłużny transport elementów sieci wózkami szynowymi. W kolektorze w Suhl rurociągi prowadzące wody burzowe i ścieki sanitarne obetonowano w celu zapobieżenia przeciekom.
W Moskwie zrealizowano tunele przewodowe głębokie w obudowie górniczej oraz tunele płytkie, prefabrykowane o przekroju prostokątnym pojedynczym lub dwutraktowe. W tunelach tych nie prowadzi się rurociągów kanalizacyjnych (uprawnienia budowlane).
Tunel zbiorczy lokalizuje się pod chodnikiem lub w pasie zieleni, a doprowadzenia domowe układa się w tunelach drugorzędnych.

Układ taki zrealizowano m.in. w Suhl.
W celu obniżenia kosztów inwestycyjnych proponuje się prowadzenie przewodów zasilających w odpowiednio adaptowanych pomieszczeniach piwnicznych budynków przykład usytuowania galerii przewodowej w budynku.
Należy zwrócić uwagę na odpowiednie rozmieszczenie budynków osiedla w celu optymalnego wykorzystania galerii piwnicznych (program egzamin ustny).
Dodatkową korzyścią tunelu zbiorczego jest wyeliminowanie procesów korozyjnych (szczególnie korozji elektrochemicznej) oraz możliwość użycia przewodów nieodpornych na obciążenia zewnętrzne, np. z tworzyw syntetycznych, szkła itp. (opinie o programie).

Rurociągi

Ponadto rurociągi ułożone w tunelu nie są wrażliwe na nierównomierne osiadanie; w razie osunięcia podpory można użyć podkładki do przeniesienia obciążeń. Tunele powinny mieć skuteczne i trwałe odwodnienie, którego zadaniem jest utrzymanie niskiego poziomu wody gruntowej oraz odprowadzenie przecieków z rurociągów podczas awarii.

Należy podkreślić rolę prawidłowo działającej wentylacji tunelu. Ma ona na celu zapewnienie dopływu świeżego powietrza dla obsługi, a przede wszystkim zapobiega nadmiernej koncentracji gazu świetlnego w razie nieszczelności rurociągu, a tym samym eliminuje możliwości wybuchu. Intensywna wymiana powietrza w tunelu przyczynia się także do obniżenia temperatury, co wpływa korzystnie na jakość wody pitnej oraz zmniejszenie strat w kablach energetycznych (segregator aktów prawnych).
Wentylację można zapewnić w sposób naturalny, przez dołączenie jej do kanałów wyprowadzonych nad dachy pobliskich budynków. W sytuacjach awaryjnych (koncentracja gazu lub wydatny wzrost temperatury) należy dysponować wentylacją mechaniczną nawiewną, uruchamianą odpowiednimi czujnikami.

Najprostsze budowle przeznaczone do przewodów ciepłowniczych. Można je stosować przy płytkim prowadzeniu przewodów, gdy płyty stropowe w jezdni lub chodniku mogą być demontowane. W celu odprowadzenia wody opadowej przeciekającej przez styki płyt układa się drenaż poniżej dna tunelu. Tunel składa się z monolitycznego podłoża betonowego oraz prefabrykowanych żelbetowych łupin. Dostęp do rurociągów jest możliwy dopiero po wykonaniu wykopu i zdjęciu łupin. Tunel można więc realizować w miejscach, gdzie podczas robót remontowych nie będzie trudności komunikacyjnych, np. w pasach zieleni obok dróg.

Połączenie elementów w przekroju podłużnym wykonano za pomocą ściągów (promocja 3 w 1).
Obliczenia statyczne tunelu prostokątnego są podobne jak podłużnych, krytych zbiorników. Szczególną uwagę należy zwrócić na obciążenie ruchome od pojazdów, które może wywołać dodatkowe parcie gruntu na jedną ze ścian. Dla układu z czterema przegubami w narożach można obawiać się miejscowego przemieszczenia węzłów, szczególnie gdy grunt obok przeciwległej ściany nie jest dostatecznie zagęszczony.

Takim wpływom należy przeciwdziałać przez rozwiązanie stropu jako tarczy sztywnej, co wymaga wykonania styków w sposób gwarantujący przeniesienie sił występujących w tej płaszczyźnie. Podczas zasypywania wykopu konieczne jest mechaniczne zagęszczanie nasypu układanego cienkimi warstwami.