Styk roboczy

Bardzo często wadliwe wykonanie styku roboczego spowodowane jest tym, że przed betonowaniem następnej części budowli powierzchnia styku nie była należycie oczyszczona ze śmieci, kurzu, wiórów, a czasem nawet śniegu. Przy wykonywaniu konstrukcji z betonów wodoszczelnych miejsca wadliwie wykonanego styku zupełnie pozbawione są szczelności. W przypadku stosowania dodatkowych izolacji bitumicznych niestarannie wykonany styk nie stanowi należytego podłoża pod izolację, która pod ciśnieniem wody może ulec rozerwaniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z tych samych względów krawędzie przystykowe nie powinny być wyszczerbione (uszkodzone) i powinny znajdować się w tej samej płaszczyźnie. Jeśli (co przy niestarannym wykonaniu często się zdarza) deskowanie przy betonowaniu następnej części ulegnie odkształceniu i lice ściany tej części zostanie nieco przesunięte względem lica części poprzednio betonowanej, to uskok ten lub nierówność należy ściąć (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wodę z dachów i tarasów budynków należy odprowadzać jak najkrótszą drogą, najczęściej rynnami i zewnętrznymi rurami spustowymi. Spadek połaci dachowych, krytych papą na deskowaniu, nie powinien być mniejszy niż 1 :20. Korzystny spadek przy pokryciu pojedynczym wynosi ok. 1 : 15, przy podwójnym 1 : 10.
Spadki przy kryciu papą na betonie mogą być mniejsze niż przy kryciu na deskowaniu i wynoszą nawet 1 : 100.

Spadki na tarasach również stosuje się małe (od 1 : 50 do 1 : 100).
Niekiedy ze względów architektonicznych stosowane jest odprowadzanie wody z dachów i tarasów za pomocą wewnętrznych rur spustowych (uprawnienia budowlane). Podobnie odprowadzamy wody z dachów hal o dużej powierzchni rzutu poziomego. Z połaci dachowych woda spływa do koszy. Kosze otrzymują spadki nie mniejsze niż 1% w kierunku otworów spustowych. U góry przy otworach znajdują się leje, z których woda dostaje się do rur spustowych.
Bliższe szczegóły konstrukcyjne, dotyczące sposobów odprowadzania wody z dachów i tarasów, podane są w rozdziałach poświęconych izolacji tych konstrukcji.
W celu odprowadzania wody opadowej z mostów stosuje się różne sposoby (program egzamin ustny).

Rynna zbiorcza

Jeśli mamy do dyspozycji odpowiednie miejsce do uzyskania wymaganego spadku dla wody, to spadek ten wykonujemy od środka mostu w kierunku przyczółków.
U dołu powierzchni przyczółków należy wykonać połączoną monolitycznie z konstrukcją rynnę zbiorczą, nadając jej spadki odwrotne, wynoszące co najmniej 1 : 10 (opinie o programie). Dzięki zastosowaniu rynny zmniejsza się możliwość spiętrzenia się wody poza przyczółkiem, która nawet w przypadku przepuszczalnego gruntu może się podnieść. Wodę zbierającą się w rynnie należy odprowadzić na boki lub poprzez konstrukcję mostową. Rynny należy umieszczać na takiej wysokości ponad odpływem (poziomem odprowadzenia), a rowy odwadniające i kanały powinny otrzymać tak duże przekroje lub na tyle strome spadki, aby piętrzenie się wody było jak najbardziej uniemożliwione.

Aby izolację uczynić łatwo dostępną, należy sklepienie ponad wezgłowiami wypełnić betonem wypełniającym (segregator aktów prawnych).
Górna powierzchnia tego betonu powinna mieć spadek ok. 1 : 10 i następnie opadać do rynny odwadniającej przy zachowaniu spadku co najmniej 3 : 1.
W przypadku szeregu sklepień (wiadukty), pojedynczych sklepień o znacznej rozpiętości i długich mostów żelbetowych belkowych, wodę zbierającą się na płycie odprowadza się przez sklepienie lub jezdnię (promocja 3 w 1).

Górną powierzchnię płyty należy podzielić na zbiorniki w kształcie lejów stosując spadki podłużne i poprzeczne. Nachylenia powinny wynosić 1 : 10, nie mniej jednak niż 1 : 20. Należy unikać odległości między otworami odpływowymi większych niż 20 m. Jeżeli spusty (otwory odpływowe) znajdują się pomiędzy torami, to można nad nimi wykonać studzienki kontrolne lub studzienki do oczyszczania.