Stykające się pręty kierunkowe

Stykające się pręty kierunkowe są następnie spawane (stanowiąc równocześnie prowizoryczny styk montażowy), a wnęki wypełniane masą betonową. Sposób ten daje stosunkowo znaczną dokładność montażu przy zachowaniu dokładności wykonania samych elementów (głównie dokładności osadzania prętów kierunkowych) oraz pionowego ustawiania elementów ściennych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Montaż przymusowy charakteryzuje się tym, że osadzenie elementów w prawidłowym położeniu w konstrukcji następuje w sposób przymusowy, dzięki zastosowaniu w elementach odpowiednich zazębień lub połączeń, a mianowicie:

• występów rektyfikacyjnych,
• czopów rektyfikacjynych,
• trzpieni (bolców) rektyfikacyjnych,
• śrub rektyfikacyjnych.

Przy sposobie montażu wg występów rektyfikacyjnych elementy ścienne mają w górnej płaszczyźnie dwa występy w kształcie pryzm trapezowych o grubości równej grubości elementu, a w dolnej = odpowiednie dwa wycięcia analogicznego kształtu, zaś płyty stropowe = podobne wycięcia w strefie oparcia płyt na elementach ściennych. Występy w górnej płaszczyźnie elementów ściennych powinny wystawać 4-5 cm ponad płyty stropowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dokładność osadzenia elementów w konstrukcji zapewniona jest przez zazębienie się ich występów i wycięć (uprawnienia budowlane). Należy jednak zauważyć, że jest to sposób częściowo tylko ,,przymusowy”, gdyż uniemożliwia on tylko podłużne przesunięcie elementów ściennych i stropowych, natomiast nie zapobiega przesunięciu poprzecznemu (bocznemu) elementów ściennych w czasie ich osadzania. Niezależnie od powyższego występy rektyfikacyjne dokładnie wyznaczają miejsce osadzenia elementów wyższej kondygnacji (program egzamin ustny).

Dokładność montażu

Przy stwierdzonych w czasie badań średnich odchyłkach od osiowego osadzenia elementów ściennych - 2 mm i pionowego ich ustawienia = 1,5 mm, całkowity błąd wypadkowy montażu konstrukcji (opinie o programie). Przy sposobie montażu wg czopów rektyfikacyjnych elementy ścienne wyposażone są w rozmieszczone podobnie jak w sposobie występów czopy o kształcie pryzm trapezowych, stożkowych, kwadratowych lub prostokątnych (o szerokości mniejszej niż grubość elementu) i odpowiadające tym czopom gniazda. W ten sposób uzyskuje się dokładne osadzenie elementów z wyeliminowaniem możliwości przesunięcia w jakimkolwiek kierunku w płaszczyźnie poziomej (w granicach tolerancji dokładności wykonania samych elementów).

Przy średnich odchyłkach od osiowego osadzenia czopów w elementach = 2 mm, osadzenia elementów ściennych na czopach w osi ścian - 1 mm, piór owego ustawienia tych elementów-1,5 mm, całkowity wypadkowy błąd montażu konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Przy sposobie montażu wg trzpieni (bolców) rektyfikacyjnych stosuje się elementy ścienne zaopatrzone w górnej powierzchni w zabetonowane trzpienie stalowe, a w dolnej - w ukryte we wnęce wbetonowane tulejki stalowe o przekroju kołowym lub owalnym. Zarówno trzpienie, jak i tulejki w liczbie dwóch, osadzone są w osi symetrii elementów, co zapewnia możliwość ustawienia tych elementów ściśle w osiach ścian budynku, a ponadto eliminuje możliwość przesunięcia tych elementów w jakimkolwiek kierunku w płaszczyźnie poziomej. Trzpienie powinny wystawać na 5-y6 cm ponad ułożone płyty stropowe, tak ażeby w czasie montażu można było nasadzić elementy ścienne tulejkami na trzpienie elementów niższej kondygnacji (promocja 3 w 1).

Dokładność montażu przy tym sposobie jest stosunkowo duża, zależy ona głównie od prawidłowości osadzenia trzpieni i tulejek w elementach i zachowania w niezmiennym położeniu trzpieni w czasie wykonywania robót (betonowania wieńców, układania płyt stropowych, montażu elementów ściennych itp.). Przy średnich odchyłkach od osiowego osadzania trzpieni w elementach - 1 mm, osadzania elementów ściennych na trzpieniach - 0,5 mm i pionowego ich ustawiania 1,5 mm całkowity wypadkowy błąd montażu konstrukcji.