Świeży beton

Świeży beton jest konglomeratem spoiwa i kruszywa z dodatkiem wody który po zmieszaniu podlega zagęszczeniu. Uformowany świeży beton jest z punktu widzenia fizyki masą plastyczną czyli masą zdolną do natychmiastowego zdeformowania się pod działaniem nikłej siły, zaś zachowującą nabytą postać po ustaniu działania siły (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stałe składniki świeżego betonu cement i kruszywo są sypkie i zajmują, oddzielnie biorąc, objętości pozorne C0 i K„ = P0+Q0, które przenikając się dają mniejszą objętość pozorną Oc, *. Próżnie w tej objętości wypełnia woda. ewentualnie z nadmiarem, tak że ostatecznie objętość wynosi ‘O = Oc+k+w.

Są to podstawowe cechy materiałów sypkich i oznaczenia powyższe stosowane są w dalszym ciągu zasadniczo tylko do określenia cech materiałów w naczyniu pomiarowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Objętości absolutne poszczególnych materiałów w mieszance oznaczamy przez C„, Ka itp. Od jam należy odróżnić próżnie powietrzne (Y, y) w mokrej mieszance lub w stwardniałym betonie. W świeżym betonie objętość tych próżni jest nikła i na ogół nie uwzględniana. Jeśli do sypkiego materiału dodajemy inny materiał, to dodany materiał wypełnia w pewnym stopniu próżnie materiału sypkiego.

Stopień wypełnienia oznaczamy jako wskaźnik wypełnieni a rp z odpowiednim indeksem ułamkowym, oznaczającym w mianowniku materiał wypełniany, w liczniku materiał wypełniający. Na przykład rpd k oznacza stopień wypełnienia jam kruszywa (Jc) zaczynem (d). Inne znaczenie mają pyły (R, r), gdyż mogą być aktywne i wpływają często decydująco na pełność mieszanki i jej cechy reologiczne. Zaliczamy je bądź do spoiw, bądź też do kruszyw (uprawnienia budowlane). Ich wpływ technologiczny jest różnorodny, jednak liczbowo trudno uchwytny.

Podstawowe cechy świeżego betonu konstrukcyjnego - to jego potencjonalna wytrzymałość, stosunek składników i podatność na uformowanie. Cechy te są od siebie wzajemnie zależne i ich właściwe ujęcie jest głównym przedmiotem naukowej technologii betonu. Wytrzymałość jest o tyle potencjonalna, że przejawia się praktycznie dopiero po stężeniu, ale rząd jej wielkości jest z góry przesądzony składem świeżej masy betonowej i techniki jej urabiania (program egzamin ustny).

Stosunek spoiwa

Zależy ona w pierwszym rzędzie od jakości zaczynu, czyli stosunku wodocementowego wic = oj lub cementowo-wodnego clw = co, oraz od ilości zaczynu w mieszance betonowej. Przy określonym stosunku oj betony osiągają swą maksymalnie możliwą wytrzymałość, właściwą dla danej mieszanki składników. Skład określony jest przez wzajemny stosunek spoiwa, kruszywa, wody i domieszek. Powinien on zapewnić osiąganie obu pozostałych cech środkami gospodarczo i technicznie uzasadnionymi. Wyrażamy go bądź przez podanie Wagowych ilości składników (w kg), bądź w ilościach pozornej objętości (w 1) luźnej masy, bądź wreszcie w ilościach objętości absolutnej (w 1) substancji porowatej lub nawet bezporowej (opinie o programie).

Najwłaściwszym byłoby operować objętościami absolutnymi. Przy badaniach naukowych jest to zawsze wskazane. Na budowie operuje się tylko ciężarami lub objętościami pozornymi. Uzasadnia się to tym, że materiały przynależne do poszczególnych grup składników mają dość zbliżony ciężar gatunkowy, a mianowicie cementy yc«2,9-r-3,l, kruszywa yk ~ 2,55-2,7. Zatem ciężar może być wykładnikiem absolutnej objętości (segregator aktów prawnych).
Cechami podstawowymi dla składu mieszanki są wskaźniki wypełnienia cpd k i <pziq, czyli stopnie wypełnienia jam kruszywa zaczynem oraz kamieniowa zaprawą. Jeśli chodzi o zaczyn, to mówimy o mieszankach betonowych (promocja 3 w 1).

Wartość ^ 1,1 dla nasycenia tłumaczy się tym, że w nasyconej mieszance ziarna kruszywa powinny być otulone choćby najcieńszą powłoką zaczynu, zaś kamienna zaprawą. Ważniejszy jest na ogół wskaźnik ą>z !q, który w głównej mierze decyduje o stopniu pełności betonu, i betony uważamy za pełne, nawet jeśli w zaprawi oczywiście nie powinno wtedy być (pdjp zbyt niskie.