Szereg odmian dźwigarów teleskopowych

Szereg odmian dźwigarów teleskopowych produkuje niemiecka firma Hiinnebeck w Dusseldorfie; sprzęt ten używany jest zarówno w krajach Europy jak i Ameryki. Firma ta produkuje następujące dźwigary:
a. Dźwigar „Senior” SL 163 składa się tylko z dwóch elementów konstrukcyjnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwszy element stanowią dwa dźwigary kratowe o wspólnym pasie górnym z blachy, tworzące konstrukcję o przekroju skrzynkowym. U dołu skrzynka jest otwarta, a dolne pasy dźwigara są połączone w dwóch miejscach przewiązkami, w które wmontowane są śruby służące do regulowania położenia blachy dociskowej. Blacha ta służy do zaciśnięcia drugiego elementu - pelnościennego dźwigara wchodzącego teleskopowo do skrzynki. Składa się on ze środnika z blachy, pasa górnego o przekroju zamkniętej skrzynki trójkątnej i pasa dolnego z dwóch kątowników (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dzięki śrubie i blasze dociskowej możliwe jest nadanie dźwigarowi w miejscu złącza załamania ku górze lub ku dołowi. Ustawienie dźwigara z wygięciem ku górze służy do zredukowania powstającej przy obciążeniu betonem strzałki ugięcia dźwigara. Zwolnione śruby i załamanie dźwigara w dół o strzałce 6-8 cm ułatwia demontaż dźwigarów, bo możliwe jest wtedy zdjęcie dźwigara, najpierw z jednej podpory, a następnie z drugiej.
Montaż i demontaż dźwigarów jest bardzo prosty i nie wymaga żadnych urządzeń.

Śrubę można dokręcać za pomocą pręta stalowego zamiast klucza. Element kratowy jest produkowany w trzech długościach: 1,25; 2,50 i 3,50 m o ciężarze odpowiednio 15; 27 i 36 kG. Element pełnościenny ma długość 2,0; 2,5 i 3,0 m o ciężarze 27; 33 i 39 kG. Są to zatem elementy lekkie, które mogą być montowane nawet bez żurawia. Za pomocą żurawia montuje się jednak znacznie szybciej. Na przykład do zmontowania, ułożenia, demontażu i przetransportowania na następną kondygnację dźwigarów 6,0 m długości potrzeba na 1 m2 stropu 3 min. Stosując elementy o różnych długościach można zestawiać dźwigary o dowolnych długościach.
W zasadzie podpory pośrednie powinny być ustawiane pod elementami pełnościennymi dźwigara w pobliżu złącza z elementem kratowym.

Należy mieć
na uwadze, że konstrukcja złącza pozwala jedynie na przenoszenie sił poprzecznych i momentów dodatnich, natomiast nie jest przystosowana do przejmowania momentów ujemnych. Złącze można zatem traktować jako częściowy przegub (uprawnienia budowlane). Ułatwia to obliczenie dopuszczalnej rozpiętości przy założonym obciążeniu i zastosowaniu odwrotnej strzałki ugięcia.

Górne pasy członów

Do obliczenia tych wartości są opracowane tablice i wykresy.
a) Dźwigar „Junior” różni się tym od dźwigara „Senior”, że oba jego elementy są kratownicami (program egzamin ustny). Dźwigar jest lekki - ciężar jednego metra dźwigara wynosi przeciętnie 9 kG.
b) Dźwigar „Boy” jest najlżejszym typem dźwigara teleskopowego, jego całkowity ciężar wynosi tylko ok. 23 kG. Stosuje się go przy małych rozpiętościach od 1,80 do 3,10 m.
Dzięki szerokiej półce pasa górnego łatwo dają się układać tarcze deskowania. Każdy z dwóch elementów dźwigara ma przekrój skrzynki trapezowej, której jeden środnik jest blaszany, a drugi kratowy.
Innym rozwiązaniem dźwigarów teleskopowych „Hico-Treger V 200” jest dźwigar produkowany przez firmę Schmiedag AG w Hagen (opinie o programie). Jest to dźwigar,
którego oba elementy mają konstrukcję kratową. Dźwigary te są przystosowane do rozpiętości od 2,90 do 5,00 m.

Połączenie obu elementów wykonuje się za pomocą klinów.
Jako przykład dźwigarów łączonych z krótkich członów może posłużyć dźwigar .,Hico V 270” (segregator aktów prawnych). Górne pasy członów środkowych kratowych wykonane są z blachy. Pasy dwóch sąsiednich członów łączy się za pomocą sworzni.
Tworzy się w ten sposób zawias, dookoła którego może następować obrót poszczególnych członów.

Pas dolny składa się z rur, które w pręcie wiążącym poszczególne segmenty łączone są za pomocą śruby rzymskiej (promocja 3 w 1). Dzięki śrubom rzymskim ogólna długość pasa dolnego w stosunku do pasa górnego dźwigara może być zmieniona, przez co można uzyskać żądane odwrotne wygięcie dźwigara, a przy dalszym dokręcaniu śrub rzymskich - dźwigar załamany, nadający się do rusztowań kopuł i sklepień.