Szeregi bloków

Do transportu tetrapodów używa się specjalnych linowych „uprzęży”. Uprzęż składa się z dwu oddzielnych części: podnośnej i pomocniczej. Zadaniem pierwszej części jest uchwycenie, podniesienie, transport i ustawienie bloku. Druga część pomaga ułożyć uprzęż na tetrapod i zdjąć ją pod wodą, bez potrzeby współpracy nurka. Unika się w ten sposób stosowania uch stalowych wystających z tetrapodów, będących zwykle zaczątkiem niszczenia bloków (program uprawnienia budowlane na komputer).
Największych (cyklopowych) bloków nie przewozi się wagonami, lecz przenosi się trawelerami wprost do przystani, gdzie się je układa na promach.

Zwykle w blokowni tymi samymi urządzeniami i dźwignicą, poruszającą się na tych samych szynach, obsługiwane są równocześnie dwa szeregi bloków (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Blokownię obsługuje najczęściej jedna dźwignica traweler. Przenoszenie się jej z jednego toru na drugi dokonywane jest za pomocą suwnicy, tj. wózka, poruszającego się poprzecznie do torów dźwignicy w odpowiednio obniżonym zagłębiu. Do podnoszenia i przewozu deskowań służy inna dźwignica, lżejsza, poruszająca się na tych samych torach co traweler i korzystająca z tej samej suwnicy, przenoszącej ją na inne tory.

Beton z betonowni podawany może być w różny sposób, najczęściej za pomocą wywrotek, poruszających się na torze kolejki roboczej, ułożonej na pomoście o wysokości równej wysokości bloków, tak, aby beton dostawał się do deskowań z góry i nie wymagał uprzedniego podnoszenia (uprawnienia budowlane). Często też używane są taczki do betonu. Jeżeli chodzi o budowę nabrzeża, a miejsca jest dosyć, wytwórnię bloków można założyć równolegle do linii nabrzeża. Wtedy transport gotowych bloków jest najkrótszy.
Gdy bloki przeznaczone są do budowy falochronu wyspowego i muszą się dostać na miejsce przeznaczenia drogą wodną, wówczas do wyposażenia blokowni należy jeszcze zwykle przystań dla jednostek transportowych, wyposażona w dźwignicę służącą do przeładunku bloków z platform na barki czy pontony.

Dojrzewalnia

Układ I z osobną dojrzewalnią wymaga przewiezienia bloków z wytwórni do dojrzewalni na platformach. Dojrzewalnię obsługuje osobny traweler. Przystań obsługiwana jest dźwignicą mostową (program egzamin ustny).
Układ II przedstawia rozwiązanie z dojrzewalnią obsługiwaną tym samym trawlerem co wytwórnia. Przystań może być obsługiwana, jak poprzednio, dźwignicą mostową.
Układ III przedstawia blokownię, leżącą w bezpośredniej bliskości przystani, która jest obsługiwana tym samym trawelerem co wytwórnia i dojrzewalnia. W tym układzie odpada potrzeba posługiwania się wózkami, gdyż sam traweler przewozi bloki z miejsca wykonania na miejsce dojrzewania i z tego ostatniego do przystani (opinie o programie).

W przystani muszą być wykonane odpowiednie pirsy dla toru dźwignicy. Układ ten jest szczególnie odpowiedni dla bloków ciężkich (np. cyklopowych), które nie mogą być przewożone platformami.
Układ IV przewiduje dojrzewalnię na brzegu w zasięgu wysięgnika dźwignicy pływającej, a wytwórnię w pewnej odległości od niej. Bloki z wytwórni do dojrzewalni przewozi się na platformach. Dojrzewalnię musi obsługiwać druga dźwignica lądowa (ewentualnie kolejowa) dla przeładunku bloków z platform na miejsce dojrzewania (segregator aktów prawnych).
Układ V przedstawia wytwórnię (będącą równocześnie dojrzewalnią), założoną wzdłuż linii nabrzeża w zasięgu wysięgnika dźwignicy pływającej, która przenosi blok od razu z miejsca wykonania na miejsce ostatecznego przeznaczenia. Jest to układ niewątpliwie najprostszy, ale wymagający wiele miejsca wzdłuż linii brzegu.

Układ VI przedstawia blokownię na brzegu, obsługiwaną przez traweler oraz przez wózek poprzeczny, który nie tylko przesuwa traweler na inne tory, ale także podstawia go do dźwignicy pływającej. Układ ten jest odpowiedni również dla bloków ciężkich (promocja 3 w 1).
Żelbetowe skrzynie pływające osiągają zwykle takie rozmiary, że przenoszenie ich z miejsca wykonania na miejsce przeznaczenia za pomocą dźwignic jest praktykowane wyjątkowo.