Szerokie prześwity

Jeżeli falochron ma chronić bezpośrednio jakiś dłuższy odcinek brzegu, to albo buduje się go jako nieprzerwany i wtedy działanie jego jest wyłącznie bierne i przejmuje on energię rozbijających się na nim fal, albo wykona go się w odcinkach, pozostawiając między nimi szerokie prześwity (równe co do długości co najmniej ich odległości od brzegu) i wówczas wskutek wbiegania przez falę z obu stron poszczególnych odcinków falochronu, rumowisko będzie się odkładać „w ich cieniu”, przyczyniając
się do poszerzenia wału przybrzeżnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rola falochronu stanie się wówczas czynna. Temu zjawisku „blokowania” rumowiska m. in. należy przypisać skuteczność ostróg z poprzeczkami.
Analizę wpływu blokującego falochronów można znaleźć w pracy Słomianki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wszystkie umocnienia liniowe gaszą energię i pęd fal w stosunkowo krótkim czasie i na bardzo krótkiej przestrzeni. Z zasady zachowania pędu wynika, że wyzwalają się przy tym znaczne siły, które muszą być całkowicie przenoszone przez umocnienia. W konsekwencji umocnienia te muszą być zwykle bardzo masywne, a przez to i drogie. Ponadto opaski i falochrony o ścianach pionowych odbijają falę, co może wywołać niepożądane skutki w otoczeniu.

Fale głębokowodne nadchodzące ukośnie z obszaru A ulegają refrakcji i odbiciu w kierunku obszaru B. Fala odbita z kolei również ulega refrakcji i wraca częściowo do brzegu (uprawnienia budowlane). W rejonie C koncentruje się energia fal nadchodzących i odbitych wzmagając jej działanie erozyjne, natomiast w rejonie D energia się rozprasza, wskutek czego rejon ten jest względnie spokojny i tu następuje częściowe odkładanie się rumowiska w postaci przyrostu brzegu i utworzenia się podmorskiej mielizny (kosy). W obszarach E i F prócz refrakcji występuje też dyfrakcja fali odbitej.
Małe wieloboki wektorów pokazują kierunki przenoszenia rumowiska w pokazanych punktach. Ruch rumowiska potęgowany jest przez prąd rodzący się w obszarach B i F. Połączone działanie fal i prądu powoduje erozję na obszarze G, a pewną jego akumulację dalej w obszarze H (i D), a także przed murem w obszarze F (program egzamin ustny).

Dolny koniec płyty

Wnioski wysnute, będącego ilustracją wyników tak badań modelowych jak i wielu obserwacji w naturze, nakazują unikanie pionowych ścian odbijających falę. Dlatego też obecnie coraz więcej zwolenników znajdują umocnienia powierzchniowe, omówione niżej.
Umocnienia powierzchniowe stanowią łagodnie pochylone, szerokie powierzchnie, na których fale mogą tracić swą energię stopniowo, nie wyzwalając przy tym zbyt dużych sił, ani nie odbijając się i nie powodując szkodliwych objawów erozyjnych (opinie o programie).

Przejście pomiędzy umocnieniami liniowymi a powierzchniowymi stanowią sztuczne pochłaniacze fal, składające się z łagodnie pochylonej płyty żelbetowej lub betonowej, marszczonej w stopnie lub uzębionej wbetonowanymi do połowy głazami lub blokami kształtowymi, co powoduje powiększenie szorstkości powierzchni.
Przykład umocnienia powierzchniowego. Jest to jedno z umocnień zastosowanych na wyspie Helgoland (segregator aktów prawnych).
Dolny koniec płyty powinien być zabezpieczony ścianką szczelną, a w stronę wody płyta powinna być przedłużona narzutem umacniającym powierzchnię dna czy plaży, ułożonym w tym samym nachyleniu co płyta. Od strony lądu pochłaniacz zwykle bywa uwieńczony odpowiednio mocno posadowionym murkiem oporowym, z wklęsłą i nadwieszoną ścianą.

Pochylenie pochłaniacza powinno być dostosowane do naturalnego pochylenia plaży, a w każdym razie nie powinno być mniejsze niż 1 : 7 (lepsze ok. 1 : 20).
Do najprostszych i najtańszych, a bardzo skutecznych umocnień powierzchniowych należą oskalowania, polegające na obrzuceniu plaży i dna na dość szerokim pasie - grubym kamieniem. Zwarty pancerz kamienny, tworzący się nieraz samoczynnie, doskonale chroni, jak wielokrotnie stwierdzono, brzegi od abrazji.

Przystąpienie do eksploatacji tych złóż kamienia stawało się często przyczyną wzmożonego niszczenia brzegów (promocja 3 w 1).
W braku kamieni dno może być obrzucone blokami betonowymi. Dobre rezultaty uzyskiwano także przez ułożenie zygzakiem wzdłuż linii brzegu, na plaży, ciągu płyt betonowych.