Szerokość przewiązek wstawianych

Szerokość przewiązek wstawianych musi być ustalona z uwzględnieniem odchyłek walcowniczych, co wiąże się z koniecznością indywidualnego ich pasowania, gdyż bazą wymiarową przekroju jest jego szerokość. Nieznaczny wzrost ciężaru przewiązek nie wpływa w sposób istotny na koszt, tym bardziej że szerokość zakładki może być przyjmowana w granicach 10-20 mm (program uprawnienia budowlane na komputer). Przewiązki wstawiane należy stosować tylko w konstrukcjach narażonych na agresję chemiczną oraz w konstrukcjach cynkowanych. Przewiązki w postaci przepon prostopadłych do osi pręta nie spełniają wymagań normy dotyczących powiązania przekroju złożonego.

Podobnie jak zmniejszenie ilości przewiązek, ważne jest ograniczenie do minimum innych części drugorzędnych, jak przepony, żebra usztywniające itp.
Osiowo obciążone słupy o równych długościach wyboczeniowych w płaszczyznach obu osi głównych najkorzystniej przyjmować o przekrojach. W następnej kolejności wybrać należy przekroje złożone. Przekroje skrzynkowe z blach stosuje się w przypadkach dużej siły osiowej, a małej długości wyboczeniowej. W przypadku znacznej długości wyboczeniowej i niedużej siły osiowej korzystniejszy jest przekrój (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Słupy ściskane mimośrodowo bądź ściskane osiowo, lecz o różnej długości wyboczeniowej względem głównych osi bezwładności, kształtuje się o zarysie przekroju wydłużonego w kierunku mimośrodu bądź w płaszczyźnie większej długości wyboczeniowej.
Oprócz wyboru trzonu słupa, na jego pracochłonność w dużym stopni wpływa ukształtowanie jego stopy oraz głowicy. Jak w kształtowaniu stopy słupa należy dążyć do maksymalnego ograniczenia liczby części, zwłaszcza żeber usztywniających. Można to osiągnąć, stosując grubą blachę podstawy słupa, nie wymagającą dodatkowych usztywnień. Pogrubienie blachy stopy wpływa w minimalnym stopniu na wskaźnik zużycia stali, a znacznie upraszcza wykonanie warsztatowe (uprawnienia budowlane).

Montaż

Przy montażu, z powodu znacznej różnicy odchyłek wykonawczych konstrukcji stalowych i betonowych, szczególnie ważne jest zapewnienie łatwego naprowadzenia słupa na śruby kotwiące z umożliwieniem niezbędnej regulacji położenia słupa w płaszczyźnie pionowej i poziomej (program egzamin ustny). Regulację pionową przeprowadza się przed ułożeniem podlewki w granicach przewidzianej długości gwintu kotew. Możliwość regulacji poziomej uzyskuje się stosując otwory w blasze stopowej, bądź owalne, bądź okrągłe większe niż średnica kotwy.

W takich przypadkach pod nakrętki śrub używa się dodatkowych podkładek z otworem. Po ostatecznym ustawieniu słupa podkładki te można przyspawać do blachy stopowej . Większy zakres regulacji poziomej można uzyskać stosując otwory owalne pod śruby w jednym kierunku oraz kotwy zaczepione w bruździe specjalnej szyny zabetonowanej w fundamencie w drugim kierunku (opinie o programie).
W celu uzyskania trwałej możliwości przesuwu poziomego konstrukcji stalowej względem punktów jej oparcia stosuje się zwykle słupy wahadłowe dwuprzegubowe bądź też wykorzystuje się sprężystą podatność słupów utwierdzonych.

W przypadku oparcia sztywnych elementów poziomych (podciągów) na fundamentach betonowych, bezpośrednio lub poprzez krótkie i sztywne słupy, wymaganą trwałą możliwość obrotu i przesunięć konstrukcji stalowej uzyskuje się stosując przekładki neoprenowe pod blachę stopową słupa. Jest to rozwiązanie znacznie prostsze niż specjalne łożyska rolkowe (segregator aktów prawnych).

Słupy, które oprócz siły osiowej przenoszą momenty zginające, wymagają bardziej sztywnego uformowania stopy. Przykłady rozwiązania stopy słupów utwierdzonych w obu kierunkach, ściskanych mimośrodowo, o przekroju kołowym oraz kwadratowym. W tym przypadku usytuowanie kotwy na zewnątrz blachy stopowej pozwala na wygodną regulację poziomą przez odchylenie kotwy (promocja 3 w 1).