Szkliwa wapniowe

Przy zmniejszeniu zawartości tlenku glinowego do 0,3 i dwutlenku krzemu do 3,0 moli otrzymuje się szkliwo łatwo topliwe do porcelany miękkiej, z płynięciem w 1200°C. Szkliwa do porcelany miękkiej mają temperaturę płynięcia 1250-1280°C; ich składy - 1 (R₂0+R0) • (0,3-0,6) A1₂0₃ • (3-4)Si0₂, współczynnik kwasowości 1,4-1,6. Skład takich szkliw charakteryzuje się zwykle wysoką zawartością skalenia i kredy lub dolomitu; dla zwiększenia połysku dodaje się 4-5% węglanu barowego. Metody obliczania szkliw i ich niektóre właściwości przytoczono w literaturze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najprostszy trójskładnikowy zestaw szkliwa do porcelany został zastosowany po raz pierwszy w 1746 r. przez Winogradoica. Było to szkliwo typowo wapienne. Takie szkliwa wapienne są bardzo przezroczyste, odznaczają się dobrym połyskiem i twardością ok. 6,5 wg Mohsa. Jednak wysoka przezroczystość takiego szkliwa nie jest jego zaletą, ponieważ nieznaczne wady wyrobu są wyraźnie widoczne przez warstwę takiego szkliwa. Pod tym względem bardziej wartościowe jest szkliwo zawierające najdrobniejsze pęcherzyki gazów, równomiernie w nim rozproszone (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Takie są np. stare szkliwa mcisenowskie. Powstawanie najdrobniejszych pęcherzyków związane jest z rozpuszczeniem w szkliwie takich gazów, jak para wodna, powietrze, dwutlenek węgla, wydzielających się przy stapianiu jego składników lub przy gwałtownej zmianie warunków w piecu (uprawnienia budowlane).

Szkliwa wapniowe (wapienne) bardziej celowo jest stosować przy wytwarzaniu porcelany z dużą zawartością tlenku glinowego, podczas gdy szkliwa skaleniowe są odpowiedniejsze dla porcelany ze zwiększoną zawartością dwutlenku krzemu (program egzamin ustny).

Znacznie większą wartość praktyczną mają szkliwa porcelanowe drugiej grupy na bazie skalenia i kredy (marmuru) lub opoki dolomitowej. Szkliwa te są zazwyczaj mniej przezroczyste niż szkliwa wapienne, ale również mają dobry połysk i rozpływ lustrzany. Niektóre szkliwa zawierają do 36% skalenia.

Przedział temperatur stapiania

Szkliwa Pyżouny, Boczkariewy, Chatiejewy, z płynięciem w temperaturze 1320-1330°C, mają skład zawierający wollastonit w ilości 14,8-18%. Reszta to: 3,1-5,5% skalenia, 3,5% marmuru, 6,8-8,7% talku, 9,9% gliny troszkowskiej palonej, 1,6-4,0% surowej, 3,l 5,5% kamienia gusiewskiego, 7,8-33,5% kwarcu i 20,1-30,0% złomu szkliwionego (opinie o programie).

Naniesienie na powierzchnię porcelany warstwy nawet bardzo czystego i przezroczystego szkliwa zmniejsza jej białość na ogół o 5-7%. Wprowadzenie węglanu barowego w ilości 4-5% do zestawu nadaje szkliwu piękny połysk, który jest szczególnie dekoracyjny na figurach porcelanowych. Jednak stosowanie węglanu barowego pogarsza warunki pracy w oddziale szkliwienia.

Zastępując kwarc krzemionką bezpostaciową (odpad przy produkcji aluminium), ziemią okrzemkową lub też diatomitem materiałami o bardzo drobnej strukturze można znacznie zmienić temperaturę płynięcia szkliwa. Temperatura ta zależy także od stopnia porowatości samego wyrobu. Na przykład ogniotrwałość szkliwa skaleniowo-wapiennego jest niższa o 100-110°C od temperatury jego płynięcia na porowatym materiale typu fajansu, na półporcelanie różnica ta wynosi już tylko 40-50°C, a na porcelanie temperatura płynięcia i ogniotrwałość szkliwa są bardzo zbliżone (segregator aktów prawnych).

Wartość współczynnika rozszerzalności cieplnej dla skaleniowych szkliw porcelanowych wynosi (5-y6) • 10″⁶ dla szkliw zawierających mało skalenia, a dla szkliw ze znaczną zawartością złomu szkliwionego (3,8-f4,8) • 10“⁶. Jakość gotowej zawiesiny szkliwa porcelanowego określa się na podstawie: 1) „próby ogniowej” wypalania w piecu produkcyjnym talerza i filiżanki (tygla) z nalanym szkliwem grubości 1 cm, 2) oznaczenia topliwości piroskopów ze szkliwa w porównaniu z piroskopami wzorcowymi (określa się trzy punkty: temperaturę początku spiekania szkliwa łj, temperaturę odpowiadającej mu ogniotrwałości t₂, temperaturę początku rozpływania się szkliwa t₃; różnica t₃ - t_l stanowi przedział temperatur stapiania szkliwa). Przedział temperatur stapiania dostatecznie dobrych szkliw porcelanowych jest rzędu 50°C (promocja 3 w 1).