Szkliwo nieprzezroczysto

Zmianę składu masy osiąga się przez zmniejszenie ilości plastycznej gliny przy zwiększeniu ilości kwarcu lub zastąpienie części kaolinu gliną plastyczną, zmniejszenie zawartości skalenia, drobniejszy przemiał kwarcu, zwiększenie temperatury wypalania czerepu. Należy więc stosować środki zmierzające do uaktywnienia wzajemnego oddziaływania chemicznego czerepu i szkliwa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ażeby zapobiec odpryskiwaniu szkliwa z czerepu po wypaleniu wyrobu, należy zastosować środki przeciwstawne do tych, które zaleca się w celu zapobieżenia powstawania pęknięć włoskowatych zarówno w szkliwie, jak i czerepie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Posługując się metodą odkształcania się szkliwionej płytki podczas wypalania można, według SHagera, wnioskować o wielkości i zakresie temperatur, w których naprężenia powstają między czerepem a szkliwem. Odmienny przebieg odkształcania się szkliwionego fajansu podczas ogrzewania (krzywa 1) i podczas studzenia (krzywa 2), świadczący o naprężeniach powstających w procesie wypalania. Na rysunku 4-28 pokazano wpływ f ytowania wapniowego szkliwa boranowo-skaleniowego na powstawanie naprężeń między szkliwem a czerepem; szkliwo surowe (oznaczone linią ciągłą) nie wykazało naprężeń i pęknięć włoskowatych. Jedynie w temperaturze G00°C krzywa przeszła w pole pęknięć włoskowatych, poniżej linii zerowej. Natomiast szkliwo frytowane okazało się bardzo podatne na powstawanie naprężeń i pęknięć włoskowatych (uprawnienia budowlane).

Szkliwa nieprzezroczyste (zmętnione). Szkliwo nieprzezroczysto otrzymuje się wprowadzając do szkliwa przezroczystego związki nierozpuszczalne lub źle rozpuszczalne. Można je otrzymać również przez rozwinięcie w szkliwie, w odpowiednich warunkach temperaturowych, drobnodyspersyjnej krystalicznej lub gazowej fazy, albo za pomocą likwidacyjnego (segregacyjnego) rozdzielenia fazy szklistej (program egzamin ustny).

Jako przykład pierwszego sposobu zmętniania może służyć wprowadzenie do zestawu szkliwa dwutlenku cyny lub cyrkonu w stanie drobno zmielonym, tj. takich związków, które są albo nierozpuszczalne (Sn0₂), albo źle rozpuszczalne (Zr0₂ • Si0₂) (opinie o programie).

Skład surowcowy

Przykładem drugiego sposobu może być wprowadzenie fluorku wapniowego CaF₂, który w stanie rozpuszczonym w niedużych ilościach w przezroczystym szybko studzonym szkliwie, przy wytrzymywaniu go przez 15-y20 min w sprzyjającej temperaturze (700 lub 800°C) szybko wydziela się w stanie bardzo drobno- dyspensyjnym. Szkliwo staje się przy tym nieprzejrzyste, choć i niezupełnie białe, a na skutek niedużej prędkości podnoszenia temperatury (150°C/h) oraz utrzymywania jej w zakresie 630-650°C może nastąpić sitalizacja (drobna krystalizac a CaF₂) powłoki, czemu sprzyjać mogą dodatki inicjatory sitalizacji, np. niektóre siarczki. Powłoki sitalizowane są kilka razy trwalsze i odporniejsze na działanie ciepła. Zagadnienie sitalizacji szkliw jest dotychczas mało zbadane (segregator aktów prawnych).

Przykładem drugiego rodzaju zmętnienia szkliwa na wyrobach z lessu jest także rozwinięcie w szkliwie przy należytym jego wypalany wysokodyspersyjnej fazy krystalicznej, np. CaO • MgO • 2Si0₂ (Azimow, Awgustinik). Skład surowcowy takich szkliw jest następujący: 44% piasku kwarcowego, 31% skalenia samarkandzkiego, 17% boraku krystalicznego, 20-28% dolomitu. Im większe jest rozproszenie światła dzięki odbiciu od drobniejszych cząstek obcej fazy (w stanie koloidalnym, międzykrystalicznym lub gazowym), tym bardziej zmętnione jest szkliwo.

Tumanów i Nałbandian zastosowali do zmętniania szkliwa cyrkon (ZrO • Si0₂). Autorzy wykazali, że długotrwałe wytrzymywanie takiego szkliwa w temperaturze 1000°C przyczynia się do jego połysku i płynności, ale zmniejsza się przy tym białość, prawdopodobnie wskutek częściowego rozpuszczenia się cyrkonu. Nosowa i Jakowlewa zastosowały do zmętniania szkliw wzbogacony cyrkon (62% Zr0₂ i 36% Si()₂) (promocja 3 w 1). Ustalono, że zmętnianie zachodzi dzięki istnieniu bardzo drobnych reliktów cyrkonu, kształtu szkieletowego, które powstały podczas rozpuszczania się ziaren cyrkonu, jak również dzięki wtórnej krystalizacji cyrkonu, co ujawnia obecność jego idiomorficznych (kształtu prawidłowego) kryształów. Na ogół zwiększenie zawartości cyrkonu zmniejsza skłonność szkliwa do tworzenia pęknięć włoskowatych.