Szybkość korozji

Zależność między kształtem przekroju elementów konstrukcji a szybkością korozji, rozkłady wartości szybkości korozji w różnych częściach tych samych przekrojów. Współczynnik K„ wyraża, ile razy szybciej koroduje określony przekrój w porównaniu z przekrojem rurowym znajdującym się w tych samych warunkach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z zestawienia porównawczego wynika, że najsilniej korodują przekroje i ich części, z których utrudniony jest odpływ lub odparowanie wody i na których mogą łatwo gromadzić się i utrzymywać zanieczyszczenia stałe, jak kurz, pyły, liście itp. Z tego powodu wolniej korodują powierzchnie ukośne, szybciej zaś powierzchnie poziome górne, zwłaszcza w przekrojach korytkowych.

W przypadku elementów o przekroju zamkniętym, takich jak rury, przekroje skrzynkowe, stwierdzono, że skraplanie się wody wewnątrz przekroju jest nieznaczne, a proces korozji przebiega mniej intensywnie niż na powierzchni zewnętrznej narażonej na bezpośrednie działanie wpływów atmosferycznych. Ściany przestrzeni szczelnie zamkniętych nie wymagają żadnych zabezpieczeń antykorozyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Elementy o przekroju zamkniętym należy zatem w miarę możliwości wykonywać jako szczelnie zamknięte.

W prętach kratownic rurowych, łączonych za pośrednictwem blach węzłowych, osiąga się to przez zasklepienie końców rury w specjalny m urządzeniu bądź przez przyspawanie dodatkowych końcówek wyoblonych lub płaskich. W węzłach bez blach, “zamknięcie” rur uzyskuje się przez szczelne zespawanie bezpośrednich styków prętów wzdłuż linii przenikania.
Elementy skrzynkowe uszczelnia się za pomocą końcowych przepon spawanych (uprawnienia budowlane). W przypadku obciążeń zmiennych przepony te mogą być przyklejone, aby nie zmniejszać wytrzymałości zmęczeniowej pręta spoinami prostopadłymi do kierunku sił.

Mosty żebrowe

Gdy zachodzi potrzeba stykowania przekrojów skrzynkowych na śruby, miejsce styku należy „odciąć” od pozostałej części przekroju szczelnymi przeponami. Naroża przepon pośrednich, ścięte ze względów spawalniczo-wytrzymałościowych, należy uszczelnić. W celu zapobieżenia przenikaniu wody do wnętrza zamkniętych skrzynek otwory na śruby należy uszczelniać pierścieniami z mas plastycznych lub kitem, a pokrywy włazów podkładkami gumowymi (program egzamin ustny).
W przypadku niemożności uzyskania całkowitej szczelności, wewnętrzne powierzchnie elementów skrzynkowych powinno się zabezpieczyć powłokami ochronnymi jedno lub dwuwarstwowymi.

W szczególności, jeśli# elementy takie na montażu mają być zamknięte za pomocą spawania, do zabezpieczenia powierzchni niedostępnych należy stosować powłoki mało wrażliwe na ciepło spawania i nie pogarszające nadmiernie własności spoin (np. farby na pyle cynkowym) (opinie o programie). W przypadku stosowania farby miniowej krawędzie przeznaczone do spawania należy pozostawić nie pokryte. W konstrukcjach skrzynkowych nieszczelnych zaleca się wykonywać otwory wentylacyjne średnicy 30 mm w dolnej części skrzynki. Jeśli natomiast konstrukcja jest narażona na bezpośrednie działanie dymów agresywnych (np. z parowozu) otwory powinny być wykonywane w ściankach bocznych.

Z przytoczonych rozważań wynika, że przy kształtowaniu konstrukcji z elementów o przekrojach otwartych należy unikać tworzenia otwartych ku górze „koryt” (segregator aktów prawnych). Elementy w pochyleniu (np. płatwie). Należy ponadto unikać otwartych ku górze „koszów”, które szczególnie często powstają w obrębie węzłów kratownic, pomiędzy blachami węzłowymi i wspawanymi między nie przeponami. W danym przypadku stwierdzono po 5,5-letniej eksploatacji średni ubytek grubości najbardziej narażonych elementów ok. 0,3 mm/rok.

Szczególnie niekorzystne warunki korozyjne powstają w źle wietrzonych, zamkniętych od góry przestrzeniach kasetonowych płyt żebrowych mostów drogowych, stropów, pomostów itp., w których wskutek różnicy temperatur następuje skroplenie się wody z pary i mgły (promocja 3 w 1)..