Teoria micelarna

Mianem ciała krystalicznego określa się ciała zbudowane z kryształów. Kryształem nazywa się cząstka substancji określonego kształtu geometrycznego, ograniczona naturalnymi, płaskimi ścianami. Kryształy są to ciała o ściśle prawidłowym ugrupowaniu atomów. Kryształ możemy rozpatrywać jako pewną siatkę przestrzenną lub zespół kilku takich siali w węzłach siatki rozmieszczone są atomy pierwiastków, z których kryształ jest zbudowany. Obok prawidłowości kształtu geometrycznego najbardziej istotną cechą kryształu jest jego anizotropia (program uprawnienia budowlane na komputer).

W ślad za nią idzie anizotropia ciał krystalicznych.
Obok typowych ciał krystalicznych istnieje szereg ciał, które nie są zbudowane z kryształów, a mimo to mają regularną sieć przestrzenną i wykazują charakterystyczną dla ciał krystalicznych anizotropię. Do ciał takich należy występująca w błonach roślinnych celuloza; zagadnienie jej budowy stanowi od stu lat przedmiot teoretycznych i praktycznych dociekań oraz opartych na nich teorii i hipotez (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Błona komórkowa oraz zbudowane z błon komórkowych drewno składa się z celulozy i ciał bezpostaciowych, z których na pierwszym miejscu wymienić należy ligninę. Następstwem dużego udziału celulozy w błonach komórkowych jest wyraźna kierunkowość własności drewna.
W związku z tym rozważania na temat struktury błon roślinnych musiały się początkowo opierać na obserwacjach pośrednich i na dociekaniach spekulatywnych (uprawnienia budowlane). Z biegiem czasu narosły możliwości badawcze w postaci promieni Roentgena i mikroskopu elektronowego, które pozwoliły rzucić nowe światło na rozpatrywane zagadnienie i głębiej wniknąć w jego istotę, nie pozwoliły go jednak dotychczas jednoznacznie wyjaśnić.

W roku 1858 botanik Nageli opierając się na badaniach przeprowadzonych przy pomocy mikroskopu polaryzacyjnego wystąpił z teorią, że ciała takie, jak celuloza, a więc ciała stałe, pęczniejące, lecz nie rozpuszczające się w wodzie, zbudowane są z submikroskopowych elementów, które nazwał micelami (program egzamin ustny).

Budowa celulozy

O tropowego ciała krystalicznego. Substancje charakteryzujące się budową micelarną określił Nageli mianem substancji zorganizowanych. Micele, powiązane z sobą siłami międzycząsteczkowymi, stanowią najdrobniejsze elementy strukturalne zorganizowanych substancji. Opierając się na obserwacji zjawisk kurczenia się i pęcznienia Nageli przyjął, że pod wpływem zmian w nawilżeniu micele mogą w pewnych granicach zmieniać swoją odległość. Z różnic w wielkości kurczenia się i pęcznienia celulozy w kierunku podłużnym i poprzecznym wnioskował Nageli o podłużnym kształcie micel (opinie o programie).

W przeciwieństwie do celulozy i hemiceluloz lignina jest substancją bezpostaciową (izotropową), pozbawioną uporządkowanej budowy przestrzennej.
Teoria Nageliego nie została początkowo przyjęta. Doczekała się ona potwierdzenia dopiero w XX wieku, głównie w oparciu o rentgenograficzne badanie celulozy i włókien roślinnych zapoczątkowane w roku 1913, a prowadzone systematycznie od roku 1918. W wyniku tych badań oraz badań opartych na innych metodach teoria Nageliego uległa daleko posuniętym modyfikacjom.
Atomy ciała krystalicznego mają prawidłowy, charakterystyczny dla danego ciała układ przestrzenny (segregator aktów prawnych). Wiązka promieni Roentgena przepuszczona przez rozpatrywane ciało pod odpowiednim kątem daje na ekranie lub kliszy fotograficznej charakterystyczne dla danego ciała widmo, na podstawie którego można określić układ i wymiary siatki przestrzennej ciała krystalicznego.

Ciała bezpostaciowe natomiast dają widma kołowe, wskazujące na brak uporządkowanej siatki przestrzennej (promocja 3 w 1).
Włókna celulozy i włókna roślinne nie są zbudowane z kryształów. Mimo to rentgenogramy ich wskazują na uporządkowane rozmieszczenie elementów strukturalnych; potwierdza to tezę o micelarnej budowie celulozy oraz pozwala na określenie siatki przestrzennej i odtworzenie budowy włókna celulozowego.