Tradycyjne projektowanie fundamentów betonowych

Tradycyjne projektowanie fundamentów betonowych polegało na takim przyjęciu jego kształtu, aby kąt u wynosił 55 względnie 60°. Przyjęcie takie słusznie zresztą pomijające obliczanie fundamentu na zginanie, prowadzi do zbyt małych wymiarów bryły w przypadku słabego betonu i dużych naprężeń w gruncie, zaś do zbyt dużych wymiarów przy słabych gruntach i silnym betonie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z przytoczonych wyżej rozważań teoretycznych wynika, że nośność stopy jest dla danej powierzchni podstawy stopy funkcją wartości naprężeń pod stopą, jakości betonu i wielkości kąta a. Spośród różnych wzorów empirycznych wiążących te wartości zaproponować można do praktycznego stosowania wzór podany w literaturze, w postaci dostosowanej do polskich norm Wzór ten dla wartości agr i Rw występujących w przeciętnych warunkach daje nieco większe wartości kąta a niż wynikające ze wzorów teoretycznycl i zależności doświadczalnych podanych wyżej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pewien jednak dodatkowy za pas bezpieczeństwa jest tu wskazany, gdyż biorąc pod uwagę trudności i koszt] związane z ewentualną naprawą fundamentów, oszczędności wynikając< z ewentualnego dalszego zmniejszania kąta są niewspółmierne z ryzykien awarii konstrukcji.
Po ustaleniu powierzchni posadowienia stopy oraz wartość: kąta a należy zastosować jeden z kształtów stopy, tak aby ostrosłup utworzony przez podstawę stopy i płaszczyzny pochylony do podstawy pod kątem a znajdował się całkowicie wewnątrz zaprojektowanej bryły (uprawnienia budowlane).

Jeśli ze wzoru wyniknie tg«<l, należy zaprojektować stopę żelbetową lub stopę betonową, lecz w ten sposób, aby tg a = 1.
Należy ponadto sprawdzić w sposób analogiczny jak w przypadku stóp żelbetowych, czy siły ze słupa nie powodują nadmiernych docisków na stopę.
Dokonując wyboru między kształtem schodkowym a ostrosłupowym stopy należy wziąć pod uwagę, że ten ostatni prowadzi do oszczędności betonu i daje równocześnie bardziej równomierne pole naprężeń w stopie. Wymaga to jednak bardziej skomplikowanego deskowania (program egzamin ustny).

Wysokość stopni stopy schodkowej

Wysokość stopni stopy schodkowej nie powinna przekraczać 40-50 cm. Jeśli inne względy powodują konieczność zastosowania wysokości stopy większej, niż to wynika ze wzoru, można uzyskać oszczędność betonu przyjmując kształt pokazany dla przypadku stopy żelbetowej.
Stosowany niekiedy w praktyce zwyczaj dodatkowego zbrojenia dołem „na wszelki wypadek” stóp obliczanych jako betonowe jest nieuzasadniony. Jeśli wymagany jest w jakimś konkretnym przypadku szczególnie duży zapas bezpieczeństwa w stopie, można go osiągnąć przez zwiększenie kąta a (opinie o programie).

Wymiarowanie i konstrukcja stóp żelbetowych. Fundamenty stopowe żelbetowe projektuje się wówczas, gdy zastosowanie fundamentu betonowego jest nieekonomiczne lub też, gdy tylko przy zastosowaniu żelbetu, a więc konstrukcji lżejszej, istnieje możliwość utrzymania naprężeń w gruncie w granicach dopuszczalnych.
Po ustaleniu wielkości powierzchni podstawy stopy za pomocą wzorów określa się jej wysokość, tak aby naprężenie na ścięcie na obwodzie słupa nie było przekroczone. Siła powodująca ścięcie wynosi dla stopy słupa kwadratowego.

W stopie zginanej największe momenty występują w częściach środkowych stopy, obliczone zbrojenie należy więc rozłożyć nierównomiernie, skupiając gęściej zbrojenie w środkowych pasmach. Spośród różnych zalecanych w literaturze sposobów rozmieszczania zbrojenia można przyjąć równomierne rozmieszczenie w jednym kierunku całości zbrojenia obliczonego w paśmie środkowym o szerokości wynoszącej 2/3 długości boku stopy (segregator aktów prawnych). W pasmach skrajnych zaś przyjmuje się dodatkowe zbrojenie w ilości dwa razy mniejszej na jednostkę szerokości stopy niż w paśmie środkowym.

Takiemu tradycyjnie przyjętemu sposobowi obliczania stóp na zginanie zarzuca się, że prowadzi do zbyt małych ilości zbrojenia, Z rozważań teoretycznych i doświadczalnych wynika bowiem, że największe momenty występują w płaszczyźnie przechodzącej przez oś słupa. Wywołane są one reakcją podłoża działającą na całą płaszczyznę podstawy, znajdującą się po jednej stronie tego przekroju, a nie tylko na trapez (promocja 3 w 1).