Transport materiałów sztukowych

Najpopularniejszym opakowaniem materiałów sproszkowanych są worki. Transport w workach powinien być w dużym stopniu zmechanizowany. Odbywa się on w wagonach krytych, a po przeładunku - samochodami skrzyniowymi (program uprawnienia budowlane na komputer). W powszechniejszym użyciu brakuje jednostek ładunkowych; w transporcie zewnętrznym pojawiły się jako palety w latach ubiegłych. Paletyzacja jest punktem wyjścia dalszej mechanizacji transportu cementu workowanego, a mianowicie zastosowania kontenerów wielkich, nie wymagających przewozu w wagonach krytych (np. kontenery ISO-1C o ładowności 20 t). Konteneryzacja jest również warunkiem zmechanizowania przewozów wapna, dla których przewiduje się kontenery specjalne o ładowności 5 t (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Transport materiałów zbrylonych i kawałkowych odbywa się dotychczas przeważnie pojazdami uniwersalnymi (samowyładowczymi); w transporcie kolejowym wapno dostarczane jest wagonami-wapniarkami, których rozładunku dokonuje się ręcznie (uprawnienia budowlane).

Do przewozu gruzu lub podobnych ładunków stosowane dotychczas jednostki transportu wystarczają, natomiast do transportu wapna palonego nie odpowiadają nie tylko postępowi techniczno-ekonomicznemu, ale przede wszystkim warunkom bezpieczeństwa i higieny pracy. Ten stan rzeczy przyspieszył wprowadzenie kontenerów w przewozach wapna; początkowo o ładowności 3,5 t, obecnie, podobnie jak dla kruszyw, przygotowywana jest przez Transbud konteneryzacja przewozów wapna w ramach KST (Kontenerowy System Transportowy), w kontenerach specjalnych o ładowności 5 i 20 t. Transport materiałów sztukowych odbywa się uniwersalnymi pojazdami skrzyniowymi ogólnego przeznaczenia, o zróżnicowanej ładowności, przystosowanymi do przewozu różnorodnych ładunków (program egzamin ustny).

Większość materiałów sztukowych kwalifikuje się do transportu w jednostkach ładunkowych; największe zastosowanie mają palety, opinki i pojemniki. Jednostki ładunkowe wymagają wyposażenia pojazdów w żurawiki samochodowe, które zapewniają pełną mechanizację robót, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności pracy stacjonarnych, a nawet przejezdnych maszyn i urządzeń ładunkowych (opinie o programie).

Materiały sztukowe mogą być również transportowane bez opakowania pojazdami samozaładowczymi, przystosowanymi do dużych pojemników odpowiadających ładowności pojazdu, z możliwością zdejmowania i załadowania pojemnika ładunkowego za pomocą własnych urządzeń (w tym również z bezpośrednim załadowaniem cegłą odbieraną wprost z cegielni).

Transport prefabrykatów

Ze względu na specyfikę przewozu i dobór środków transportowych, wielkowymiarowe elementy prefabrykowane dzielą się na trzy grupy:

• elementy przewożone w pozycji pionowej (płyty ścienne) lub poziomej (płyty stropowe),
• elementy przestrzenne (np. kabiny sanitarne, biegi schodowe, bloki wentylacyjne),
• elementy długie, głównie do obiektów przemysłowych (belki, słupy) (segregator aktów prawnych).

Elementy przestrzenne oraz wielkopłytowe przewożone w pozycji pionowej wymagają pojazdów z obniżonym poziomem platformy w celu uniknięcia przekroczenia wysokości skrajni drogowej oraz zapewnienia właściwej stateczności załadowanego pojazdu. Osprzęt mocujący prefabrykaty powinien zapewniać odpowiednie podparcie przewożonych elementów z dołu i z boków oraz ochronę przed przesuwaniem się w czasie jazdy i umożliwiać rozładowywanie elementów w dowolnej kolejności.

Do transportu długich prefabrykatów stosuje się pojazdy z wydłużoną platformą ładunkową, umożliwiającą podparcie obu końców elementów. Zalecane są pojazdy z wszystkimi osiami skrętnymi i innymi urządzeniami zapewniającymi odpowiednią zwrotność w ruchu miejskim. Osprzęt do mocowania prefabrykatów powinien gwarantować odpowiednie ich podparcie i zabezpieczać przed przesunięciami w czasie jazdy (promocja 3 w 1).

Do przewozu prefabrykatów służy przede wszystkim zestaw składający się z ciągnika siodłowego i naczepy, a w mniejszym zakresie zestaw złożony z ciągników balastowych i przyczep niskopodłogowych.