Turbina Peltona

Turbina Peltona - strumieniowa, odrzutowa stosowana w wypadku dużych spadów, a małej ilości wody. Łopatki w kole rozstawione są na obwodzie tarczy. Łopatki i tarcza stanowią biegun. Dopływ wody uskutecznia się przez okrągłą dyszę. Odchylenie strugi następuje na ostrzach łopatek (program uprawnienia budowlane na komputer).

Charakterystykę techniczną turbiny określa się prędkością wypływu wody z dyszy, prędkością obwodową, bieguna, prędkością wody wzdłuż łopatek, kątem odchylenia wody na łopatce i prędkością wody przy wypływaniu z bieguna (nieregularny dopływ).
Składowe części turbiny są:

a) dwa płaskie pierścienie (czyli kierownica), między którymi na sworzniach lub czopach osadzone są łopatki kierujące, pierścień ruchomy,
b) łączniki przenoszące ruch pierścienia na łopatki,
c) biegun (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przestrzeń między piastą, wieńcem i łopatkami podzielona jest na kanały. Woda wpływa z kierownicy do bieguna. W kanałach bieguna woda podlega odchyleniu, zmniejszając przez to bezwzględną prędkość i wylewa się z bieguna rurą ssącą, do kanału odpływowego.
Turbiny Francisa muszą mieć stały dopływ. Poniżej 3 m wysokości spadu używa się turbin pionowych, a powyżej 3 m wysokości poziomych (wał poziomy).
Turbiny śmigłowe są zmodyfikowanymi turbinami Francisa. Biegun przypomina kształtem śrubę okrętową lub śmigło (uprawnienia budowlane).

Urządzenia dające napęd parą wodną mogą być stale lub przewoźne. Przy urządzeniach stałych dążyć się powinno do umieszczenia kotłowni w oddzielnej ubikacji. Stosuje się je wtedy, gdy siła potrzebna do poruszenia maszyn dochodzi do 600 HP. Do urządzeń przewoźnych zaliczamy lokomobile.
Kotły. Zadaniem kotłów jest dostarczenie pary do napędu maszyn parowych.
Składowe części kotła są:

a) właściwy kocioł,

b) palenisko,

c) armatura,

d) urządzenia dodatkowe.

Kocioł właściwy

Kocioł właściwy jest to (walcowaty) zbiornik, służący do pomieszczenia wody, z której powstaje para i pomieszczenia pary wodnej. Zwierciadło wody w kotle stanowi powierzchnię odparowania. Ilość wody w kotle nie może być ani zbyt mała (niebezpieczeństwo przepalenia), ani zbyt duża (mała powierzchnia parowania). Różnica wysokości między najwyższym i najniższym dopuszczalnym stanem wody stanowi przestrzeń zasilania. Powierzchnia ogrzewalna kotła jest to powierzchnia objęta z jednej strony wodą, a z drugiej płomieniem i gorącymi gazami. Jeżeli chodzi o typy kotłów to spotykamy następujące typy (program egzamin ustny).

Kotły walcowe z paleniskiem pod kotłem. Zaletą tych kotłów jest duża przestrzeń wodna (m3) i parowa, przy małej powierzchni ogrzewalnej, taniość kupna i eksploatacji oraz konserwacji, łatwość obsługi i sucha para. Do wad odpowiedniego poziomu wody, zabezpieczającego przed przepaleniem się rur płomiennych.
Kotły ogniorurkjowie składają się z właściwego kotła, w którym założony jest komplet rurek o Ct 50 100 mm, ułożonych według pewnego schematu, przez które przepływają gorące gazy. Dzięki dużej powierzchni ogrzewalnej, wytwarzanie pary uzyskuje się w krótkim czasie (opinie o programie).

Ze względu na mały ciężar i wymiary używa się jako kotłów przewoźnych (lokomobile). Mała przestrzeń wodna i powierzchnia odparowania (mokra para), trudna reperacja i konserwacja (uszczelnianie rur, kamień kotłowy na zewnętrznych ścianach) są wadami tego typu kotłów.
Kotły wodnorurkowe, opłomkowe wymagają stałego i regularnego dopływu ciepła i czystej wody. Kocioł składa się z 2 części, a mianowicie: z kotła walcowego i pod nim umieszczonego kompletu (baterii) rur ułożonych szeregowo, w rzędach, czyli w pewnych odstępach i odległościach (segregator aktów prawnych).

Kocioł walcowy jest połączony w obu końcach z rurami wodnymi przy pomocy tzw. komór wodnych. Palenisko umieszcza się pod rurami. Rury są, nachylone względem poziomu. Duża powierzchnia ogrzewalna skraca czas potrzebny do wytworzenia pary. Dalszymi zaletami są: cyrkulacja wody, duże ciśnienie (promocja 3 w 1).