Tworzywa utwardzalne

Tworzywa termoplastyczne posiadają charakterystyczną cechę mięknienia pod wpływem podwyższonej temperatury aż do stanu plastycznego, a po ochłodzeniu twardnieją, przy czym zjawisko to jest powtarzalne bez wyraźnego zmniejszenia się plastyczności materiału. Własności te wykorzystywane są przy przetwórstwie tych tworzyw, ograniczają one jednak ich znaczenie jako materiałów konstrukcyjnych. Typowymi termoplastami są: polichlorek winylu, polietylen, polistyren, octan i octanomaślan celulozy, polipropylen i poliwęglany (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tworzywa utwardzalne odznaczają się tym, że w I stadium po ich wyprodukowaniu są one przy podwyższonej temperaturze plastyczne, miękną (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ten stan plastyczności jest jednak nietrwały, ponieważ pod wpływem zmian chemicznych tworzywa te twardnieją stopniowo w sposób nieodwracalny, nie dając się więcej bez rozkładu zmiękczyć. Proces utwardzania może zachodzić pod wpływem temperatury (najczęściej) lub pod wpływem substancji katalizatorów. Formowanie przedmiotu użytkowego z tworzywa termoutwardzalnego może odbywać się tylko jeden raz. Typowymi tworzywami utwardzalnymi są poliestry nienasycone, żywice epoksydowe, bakelitowe, mocznikowe, melaminowe i poliuretanowe (uprawnienia budowlane).

W niniejszym rozdziale przedstawiono podział klasyfikacyjny ważniejszych tworzyw według Saechtlinga. Klasyfikacja ta nie jest całkiem ścisła, ale asortyment tworzyw sztucznych tak się już rozrósł, a tworzywa te tak się wzajemnie zazębiają i uzupełniają, że nie stworzono dotychczas idealnej ich systematyki. Wymieniony wyżej podział tworzyw sztucznych umożliwia poglądowe i dość przejrzyste przedstawienie ich pochodzenia (program egzamin ustny). W klasyfikacji uwzględniono również pokrewne kauczuki oraz włókna sztuczne i syntetyczne, gdyż wiążą się one z tworzywami sztucznymi i wzajemnie uzupełniają. Zresztą granice między niektórymi kauczukami syntetycznymi i elastomerami bardzo się zacierają, a włókna sztuczne są w zasadzie specjalną (najszlachetniejszą) gałęzią tworzyw sztucznych (opinie o programie).

Nowoczesne kleje

Nowoczesne kleje i lakiery z reguły bazują również na tworzywach sztucznych i kauczukach, więc i one znalazły się w końcowych pozycjach. Tablice te obejmują najważniejsze produkty i najważniejsze surowce oraz wskazują w jakiej postaci są one dostępne. W szeregu przypadkach podano handlowe nazwy produktów i wyrobów szczególnie tam, gdzie nazwy te są bardziej znane, natomiast nazwy produktów i wyrobów krajowych podkreślono dla odróżnienia tłustym drukiem (segregator aktów prawnych).

Klasyczne tworzywa polikondensacyjne utwardzalne produkuje się przez kondensację fenoli (tzw. fenoplasty) albo mocznika, melaminy lub dwucyjanodwuamidu (tzw. aminoplasty) z formaldehydem. Powstałe w ten sposób żywice utwardza się następnie na gorąco na podłożu papieru, włókna, mączki drzewnej itp. Podczas tej reakcji następuje wydzielenie produktów ubocznych (woda), więc dla zapobieżenia powstawaniu pęcherzy trzeba z reguły stosować wysokie ciśnienie (min 100 kG/cm²). Tą metodą otrzymuje się kształtki, płyty, rury itp., z których największe znaczenie dla budownictwa mają laminaty fenolowo-mclaminowe typu Unilam.

Prasuje się je w wielkich prasach piętrowych (półkowych) z papieru nasycanego żywicą fenolowo-formaldehydową (warstwy spodnie) i papieru ze wzorem dekoracyjnym nasycanego żywicą melaminową (warstwa wierzchnia)(promocja 3 w 1). Są to płyty drogie, ale o wysokiej wartości użytkowej, więc przy zastosowaniu we właściwych miejscach i we właściwy sposób ich znaczenie dla budownictwa i meblarstwa jest poważne. Tłoczywa melaminowe, mocznikowe i fenolowe znajdują głównie zastosowanie w instalacjach elektrotechnicznych, sanitarnych (deski sedesowe) i do wyrobu okuć (klamki), przy czym tworzywa melaminowe górują nad pozostałymi pod względem estetycznym oraz własności mechanicznych, elektrycznych i cieplnych.