Tynki antykorozyjne

Tynki antykorozyjne o grubości 1 cm wykonuje się z zaprawy cementowej z wypełniaczem mineralnym i dodatkiem żywicy poliestrowej. Jako wypełniacz stosuje się wysuszony piasek, gruz cementowy, piryt mielony (0 3 mm), jako żywice - Polimal 101 lub Polimal 103 (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosunek wagowy żywicy do wypełniacza przyjmuje się 101510/o.

Utwardzacz i przyspieszacz są te same, jak i w powłokach lakierowych.

Przejście do metod uprzemysłowionego wykonawstwa budowlanego związane jest z zachowaniem następujących warunków:
a) kompleksowa typizacja elementów budowlano-konstrukcyjnych oraz elementów wyposażenia i instalacji, umożliwiająca tworzenie dowolnych budynków w zależności od potrzeb i przeznaczenia,
b) rozwiązanie konstrukcji jako podstawowego czynnika w budownictwie wiejskim w oparciu o nowe, wysokowydajne pod względem eksploatacyjnym materiały, eliminujące w miarę możliwości tradycyjne drewno,
c) zapewnienie możliwie prostych metod wznoszenia budynków, pozwalających na eliminację fachowej robocizny do minimum, a jednocześnie nie powodujących obniżenia poziomu wykonawstwa budowlanego,
d) skrócenie cyklu realizacji inwestycji do możliwego technicznie minimum (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
e) maksymalne wykorzystanie materiałów budowlanych miejscowych z uwagi na konieczność zmniejszenia ogólnego transportu budowlanego i zbędnych przeładunków,
f) zapewnienie obniżki ogólnych kosztów budowy w porównaniu z tradycyjnym systemem wykonawstwa rzemieślniczego.

Ostatecznym celem typizacji jest uprzemysłowienie budownictwa wiejskiego.
Budownictwo wiejskie charakteryzuje się różnorodnością programów, wynikających ze zróżnicowanego przeznaczenia budynków, różnych technologii produkcji itp. Przedstawia ono dlatego trudne zagadnienie typizacyjne.
Masowość budownictwa wiejskiego oraz fakt, że budynki wiejskie przeważnie są parterowe lub z poddaszami użytkowymi, rzadziej dwu- i więcej kondygna- cyjne sprzyjają znów typizacji.
Uprzemysłowienie kraju przyczyniające się do zmiany programu zajęć ludności wiejskiej i występowanie nowych materiałów powoduje zatracanie się cech regionalnych, co sprzyja rozwojowi postępu technicznego w budownictwie wiejskim (uprawnienia budowlane).

Budownictwo wiejskie

W odróżnieniu od typizacji samorzutnej występującej dawniej, obecnie mamy do czynienia ze świadomym procesem pozwalającym na pokierowanie całokształtem zjawisk typizacyjnych.
W budownictwie wiejskim spotykamy zasadniczo dwie przeciwstawne tendencje zmierzające do rozwiązania zagadnień typizacyjnych (program egzamin ustny).

Pierwsza z nich polega na zastosowaniu typowych elementów, w miarę możliwości uniwersalnych, umożliwiających dowolne zestawy segmentów lub całych budynków w zależności od potrzeb. W oparciu o dotychczasowe badania naukowe, jak również i doświadczenia praktyczne można stwierdzić, że no pewno istnieją przesłanki od strony technicznej i ekonomicznej opracowania oraz zastosowania elementów prefabrykowanych umożliwiających montaż różnych zestawów budynków wiejskich, przeznaczonych zarówno dla gospodarstw wielkotowarowych, jak i indywidualnych - przy założeniu stabilności programów inwestycyjnych (opinie o programie).

Tymczasem, jak uczy dotychczasowe wieloletnie doświadczenie, użytkownicy domagają się stałych zmian programowych, funkcjonalnych lub kierunkowych w odniesieniu do technologii produkcji. Żądania te są całkowicie uzasadnione i spowodowane nieustannym narastaniem postępu technicznego w wyniku rozwoju nauk rolniczych.

Druga tendencja reprezentuje pogląd stosowania i budowania „typowych budynków uniwersalnych” (segregator aktów prawnych).
Przyjmując zasadę stosowania typowych budynków uniwersalnych, trzeba ustalić podział tych budynków na grupy pod względem spełnienia wymagań odnoszących się do sposobów ich użytkowania. W tym zakresie zaznaczają się trzy podstawowe grupy:
a) budynki ogrzewane (przeznaczone na pobyt ludzi),
b) budynki ocieplone (przeznaczone na pobyt zwierząt),
c) budynki nieocieplone - szopy, wiaty, magazyny itp.

Przy współczesnej technologii produkcji rolnej lub zwierzęcej w naszym kraju występuje również podział na budynki z poddaszami użytkowymi i bez poddaszy. Jak wynika z powyższego, „uniwersalizm” budynku wiejskiego jest mocno ograniczony (promocja 3 w 1).

Jeśli dodać do tego konkretną, określoną z góry wielkość budynków, budynek „uniwersalny” byłby mało przydatny w powszechnym zastosowaniu. Dlatego też przy obecnych systemach hodowli i metodach technologicznych w pełni „uniwersalny” budynek dla potrzeb rolnictwa jest na pewno przedwczesny.