Ubojnie

Ubojnie produkują rocznie ok. 8 tys. t baraniny i jagnięciny, 5,5 tys. t wołowiny oraz 2 tys. I mięsa drobiowego. Roczna produkcja mleka kształtuje się na poziomie 100 min I. Z innych gałęzi przemysłu wymienić’ należy: metalurgiczny (produkcja aluminium na poziomie I 20 tys. ( rocznie), maszynowy, metalowy, włókienniczy, odzieżowy, chemiczny (program uprawnienia budowlane na komputer). W Akranes znajduje się cementownia (110 tys. t cementu w 1997), na potrzeby której wydobywa się z szelfu wapień muszlowy. Przemysł i budownictwo dostarczają ok. .50% wartość i PKB. Surowce mineralne reprezentowane są jedynie przez złoża diatomitu (27 tys. I) oraz szpatu islandzkiego. Ważnym bogactwem kraju są wody geotermalne, o temp. przekraczającej często 80°C, wykorzystywanej do ogrzewania mieszkań i produkcji energii elektrycznej. 48% energii pochodzi z elektrowni geotermalnych, I 8% - z wodnych; elektrownie cieplne działają na bazie importowanej ropy naftowej (52%) i węgla kamiennego (2%) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ok. 80% wartości islandzkiego eksportu stanowią ryby i ich przetwory. Eksportuje się też aluminium, skóry i wełnę owczą. Towary wywożone są gł. do Niemiec (ok. 12% wartości), Norwegii (12%), Wielkiej Brytanii (10%), Stanów Zjednoczonych (9%), Danii (9%), Szwecji (7%) i Holandii (7%). Sprowadza się maszyny i urządzenia (26%), środki transportu (14%), żywność (9%) oraz paliwa i surowce (8%) (uprawnienia budowlane).

Surowy krajobraz

Na Islandii brak linii kolejowych. Łączna dł. dróg wynosi I 2,7 tys. km. Największe znaczenie ma droga nr I, okalająca wyspę wzdłuż wybrzeża. Od 1919 prowadzone są przewozy lotnicze. Transport lotniczy ma ogromne znaczenie, zwł. w zimie, kiedy znaczna część dróg jest nieprzejezdna. Samoloty stanowią także najważniejszy środek w komunikacji międzynarodowej. W miejscowości Keflavfk pod Rejkiawikiem znajduje się międzynarodowy port lotniczy. Dużą rolę odgrywa transport i komunikacja morska. Islandzka flota obsługuje pot. krajowego importu i eksportu. Największy port morski to Rejkiawik; na wsch. leży ważny port promowy - Seydisfjórdur, z połączeniami do Danii, Norwegii i Wysp Owczych (program egzamin ustny).

Surowy krajobraz oraz nieskażona przyroda przyciąga na Islandię coraz większą liczbę turystów, którzy swoją wizytę rozpoczynają zazwyczaj w stolicy. Rejkiawik, założony w IX w. przez osadników norweskich, prawa miejskie uzyskał w 1 786. Jest miastem o nowoczesnej architekturze. Znajdują się tu instytucje rządowe oraz obiekty kultury, jak Muzeum Narodowe, Teatr Narodowy, Filharmonia Narodowa. W mieście istnieją liczne kąpieliska termalne. Rejkiawik stanowi bazę dla wycieczek do gł. atrakcji turystycznych pd.-zach. Islandii: Wielkiego Gejzeru, wodospadu Gullfoss, wulkanu Hekla, doliny Pingvellfr oraz kąpieliska termalnego Blue Lagoon, w pobliżu Keflavfk (opinie o programie).

Akureyri nazywane jest “stolicą północy". Turyśc i udają się stąd w rejon jeziora My, znanego m.in. z ptactwa wodnego oraz bogactwa gorących źródeł. Do atrakcji tego rejonu należą także wodospady Godaloss i Deltiloss (segregator aktów prawnych).

Wyspa prawdopodobnie nic- była znana a starożytności. W VIII-IX w. mnisi irlandzcy zakładali na niej swoje eremy. Od ok. 870 zasiedlana była przez skandynawskie h Norma nów, którzy w X w. utworzyli organizację państwową oparto na rządach lokalnych wodzów i starszyzny rodowej. Już ok. 9 ii) wykształcił się istniejący do dziś Althing (parlament islandzki), dysponujący najwyższymi uprawnieniami ustawodawczymi i sadowymi wiec centralny, co jednak nie doprowadziło do politycznej unifikacji kraju. W 1000 Althing uchwalił przyjęcie chrześcijaństwa; w XI i na początku XII w. powstały dwa biskupstwa - w Skalholt i w I łólar, podległe norweskiej organizacji kościelnej. Nieustanne spory i walki między rodami, spowodowane brakiem władzy centralnej, doprowadziły w XIII w. do wojny domowej i umożliwiły królom norweskim opanowanie wyspy w latach I 262-1 2(>4. W 1.580 wraz z Norwegią Islandia znalazła się pod panowaniem Danii, która w poi. XVI w. narzuciła islandzkim katolikom luteranizm, a także nałożyła szereg ograniczeń na islandzki handel zagraniczny, aż do XVII w. zastrzeżony dla kupców duńskich (promocja 3 w 1).