Nagłe oziębienie betonu

Nagłe oziębienie betonu powoduje szybkie tworzenie się lodu w porach na powierzchni próbki, który zamyka dostęp zimna do rdzenia i powoduje naprężenia wewnętrzne (program uprawnienia budowlane na komputer). Proces zamrożenia przebiega znacznie korzystniej przy powolnym oziębianiu, jednak przy zbyt powolnym może zachodzić zjawisko przemieszczania się wody w drobnych porach. Naprężenia powstałe w betonie wskutek nagłych zmian temperatury, przy dużej liczbie cykli, powodują zmiany struktury i rozluźnienie cząstek.

Po zamrożeniu rdzenia próbki, czas oddziaływania ujemnej temperatury ma mniejsze znaczenie niż szybkość odtajania. Znaczna pojemność cieplna betonu powoduje, że zjawiska te nie przebiegają tak ostro.
Konieczność zbadania rysoodporności może wynikać z uwagi na korozję zbrojenia i betonu od wpływów atmosferycznych lub chemicznych (np. w zakładach przemysłowych), z uwagi na pracę dynamiczną elementów (np. wpływ obciążeń przemiennych w belkach podsuwnicowych powodujących powstawanie przegubów w miejscu powstania rysy albo wpływ obciążeń dynamicznych od pracy maszyn) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Metoda badań elementów zginanych opiera się zasadniczo na odtworzeniu za pomocą próbnego obciążenia takich warunków pracy elementu w jakich on będzie znajdował się stanowiąc część składową konstrukcji. Aby w elemencie wyjętym myślowo z konstrukcji wywołać te same warunki pracy, należy element ustawić w stendzie badawczym, odtworzyć odpowiednie „warunki brzegowe” na podporach oraz obciążyć próbnie w ten sposób, aby wywołać naprężenia w elemencie od zginania i ścinania takie, jakie powstaną po wbudowaniu elementu w konstrukcję (uprawnienia budowlane).

Na przykład dla płyty prefabrykowanej poddasza schematem zastępczym będzie płyta swobodnie podparta na murkach podporowych stendu o rozstawie w świetle l0, przenosząca obciążenie g+g0+p (g - ciężar własny, g0 - uzupełniający, p - użytkowy). Zarówno badany element konstrukcji jak i wielkość obciążeń stosuje się w skali naturalnej. Badania elementów zginanych mogą dotyczyć zarówno samych elementów nośnych jak i elementów wypełniających (pustaki, płytki itp.) spełniających funkcję pośrednią w przekazywaniu obciążenia użytkowego na elementy zginane nośne (program egzamin ustny). Celem badań zginanych elementów nośnych mogą być następujące zagadnienia: sztywność przy obciążeniu krótkotrwałym lub długotrwałym, praca sprężysta przy kontrolnym zwiększeniu obciążenia, współpraca poprzeczna z sąsiednimi elementami (tzw. klawiszowanie), rysoodporność, nośność graniczna wyznaczona obciążeniem nieniszczącym lub niszczącym (opinie o programie).

Badanie zginanych elementów

Badanie zginanych elementów wypełniających ma na celu ustalenie współpracy tych elementów z elementami nośnymi oraz określenie możliwości przebicia przy zginaniu. Poza tym zarówno elementy nośne jak i wypełniające mogą być badane na takie obciążenia na jakie są narażone w czasie składowania, transportu lub montażu (odporność na obciążenia transportowe, kruchość od upadku lub uderzenia) (segregator aktów prawnych).

Badanie sztywności nośnego elementu zginanego przy obciążeniu krótkotrwałym polega na pomiarze odkształceń (ugięć) przy doraźnym (krótkotrwałym 6+-12 godzin) obciążeniu użytkowym i uzupełniającym. Wielkość tych odkształceń oraz ich stosunek do rozpiętości nie powinny odbiegać od wielkości obliczonych teoretycznie lub od wielkości dopuszczalnych podanych w normach.

Badanie sztywności elementu nośnego zginanego przy obciążeniu długotrwałym ma na celu określenie wpływu odkształceń Teologicznych betonu na wielkość i charakter wzrostu odkształceń w czasie. Zwiększanie obciążenia od wartości zerowej do wielkości ostatecznej przeprowadza się w okresie od 15 do 20 dni, a czas trwania obciążenia waha się w granicach od 1 roku do 2 lat. Wielkość próbnego obciążenia wynosi od 0,5 do 0,6 wartości obciążenia niszczącego (promocja 3 w 1).

Badanie pracy sprężystej elementu nośnego zginanego przy kontrolnym zwiększeniu obciążenia polega na pomiarze odkształceń (ugięć) całkowitych i trwałych, przy czym całkowite (sprężyste + trwałe) odkształcenie uzyskuje element po obciążeniu, a trwałe po odciążeniu.