Uformowane dachówki

Dachówki po zaformowaniu są zazwyczaj posypywane suchą mieszaniną cementu i barwidła w stosunku: 1 część cementu + 5 części barwidła, po czym następuje ponowne wygładzanie powierzchni (program uprawnienia budowlane na komputer). Posypywanie ma na celu nadanie dachówce barwy podobnej do dachówki ceramicznej. Uformowane dachówki pozostają na podkładkach do 2 dni. Następnie dachówki już stwardniałe zdejmuje się z podkładek, ustawia na rąb i tak pozostawia na okres 4 tygodni, aż do całkowitego stwardnienia.

Przez pierwsze dni dachówki należy chronić przed słońcem i wiatrem, a w ciągu 10 dni należy polewać je wodą. Nieprzestrzeganie tego warunku powoduje spękanie wyrobu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z zaprawy cementowej produkuje się dachówki:
- karpiówkę podwójną,
- dachówkę żłobkowaną,
- gąsiory.

Wymagania techniczne dla dachówki cementowej są analogiczne jak dla dachówki ceramicznej (uprawnienia budowlane).
Betonami nazywamy sztuczne materiały kamienne uzyskiwane w wyniku wymieszania kruszywa, wody oraz spoiwa w odpowiednich stosunkach ilościowych i reakcji chemicznych (hydrolizy i uwodnienia), zachodzących między cząstkami spoiwa i wodą.
Wzajemny stosunek składników (cement, kruszywo, woda) w mieszance betonowej powinien być tak dobrany ilościowo i pod względem uziarnienia, aby beton w stanie świeżym posiadał odpowiednią do sposobu zagęszczania i rodzaju konstrukcji ciekłość i urabialność, a po stwardnieniu wykazywał wymaganą markę (wytrzymałość walcową betonu na ściskanie), odpowiadającą dopuszczalnym naprężeniom przyjętym w projekcie lub założeniu, przy zachowaniu warunków oszczędności, tj. najmniejszego zużycia cementu.

Matematyczne przedstawienie zjawisk zachodzących w betonie powinno opierać się na następujących warunkach: wytrzymałości, szczelności, ciekłości i urabialności; warunki te mogą być wyrażone trzema wzorami (program egzamin ustny).

Betony półciekłe

Dostatecznie dokładna, a jednocześnie prosta w stosowaniu jest „metoda punktu piaskowego” zalecana przez Instytut Techniki Budowlanej; opis tej metody podany został w instrukcji dla laboratoriów betonowych na budowach i w wytwórniach (opinie o programie).
Metoda ta oparta jest na dwóch podstawowych równaniach: warunku wytrzymałości (wzór Bolomeya) i warunku szczelności (wzór absolutnych objętości) oraz na dwóch zależnościach przyjmowanych doświadczalnie, tj. stosunku ciężarowym piasku (punkt piaskowy jest to procentowa zawartość piasku w kruszywie, mieszczącą się w granicach 25-45%) do kruszywa grubego i przyjętej ilości wody w betonie, wynoszącej w zależności od założonej ciekłości projektowanej mieszanki od 99 do 220 litrów na 1 m3 masy betonowej.

Pierwszą czynnością jest wyliczenie wskaźnika - ze wzoru Bolomeya, przyjmując żądane R28 betonu oraz markę cementu i rodzaj kruszywa, które zostaną zastosowane.
Dalej metoda dzieli się zasadniczo na dwie części: część pierwsza dotyczy ustalenia najwłaściwszej mieszanki kruszywa, część druga - ustalenia pełnego składu betonu (segregator aktów prawnych).
Przy ustalaniu najwłaściwszej mieszanki przyjmuje się dwa składniki kruszywa - piasek i kruszywo grube - z których możliwe jest uzyskanie mieszanki o założonych własnościach. Ustala się grupę trzech punktów piaskowych, uwzględniając warunek urabialności i ciekłości betonu oraz stosunek . Dla przeciętnych betonów konstrukcyjnych o - w granicach 1,5-1,9 i konsystencji plastycznej prowadzi to zwykle do wyboru jednej z trzech grup piaskowych, tj.: 30 - 32 - 34 przy wymaganej niskiej urabialności betonu 33 - 35 - 37 przy wymaganej średniej urabialności betonu 36 - 38 - 40 przy wymaganej wysokiej urabialności betonu (promocja 3 w 1).

Betony półciekłe i ciekłe przy stosunkach - wyższych od 1,9 wymagają założenia niższych punktów piaskowych od wyżej podanych i odwrotnie betony gęstoplastyczne i wilgotne o stosunkach niższych od 1,5 wymagają wyższych punktów piaskowych.
Warunek szczelności kruszywa uwzględnia się przez przyjęcie mieszanki o takim punkcie piaskowym (z danej grupy), który daje największą szczelność kruszywa.