Ugięte stropy masywne

Ugięte stropy masywne obciążają stojące pod nimi ściany i mogą powodować miażdżenie tynku w miejscach połączeń oraz zwiększenie przewodzenia dźwięków, przenoszonych przez obciążoną i bezpośrednio połączoną ze stropem ścianą działową (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przerwy w polu ściany spowodowane otworami drzwiowymi szczególnie silnie zakłócają jej działanie jako tarczy i sklepienia, powodując pękanie ściany przy stropie w kierunku naroży otworów drzwiowych i zarysowania przy połączeniach z sąsiednimi ścianami. Dopiero po takim spękaniu poszczególne części ściany mogą dopasować się do ugięcia stropu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

O niewystąpieniu szkód decyduje nie tylko ugięcie względne w stosunku do rozpiętości, ale także jego wartość bezwzględna (strzałka ugięcia). Wielkość ugięcia można więc zmniejszać przez zwiększenie sztywności na zginanie tylko do pewnych granic. Wpływ na uginanie się stropów żelbetowych mają przede wszystkim odkształcenia własne betonu (pełzanie, skurcz), które są uzależnione od wielu czynników technologicznych (uziarnienia kruszywa, wartości współczynnika c/w) i sposobu pielęgnowania betonu (utrzymania wilgotności, ustawienia dodatkowych podpór tymczasowych). Dotyczy to stropów żelbetowych (uprawnienia budowlane).

Przy dużych rozpiętościach zastosowanie się do wymagań normy dotyczących najmniejszej wysokości konstrukcyjnej stropu (wg normy DIN 1045 wysokość ta powinna jest praktycznie niewykonalne, bowiem stropy dźwigające ściany działowe stają się nieekonomiczne ze względu na dużą grubość. Poziome zbrojenie ścian przeciwdziała tylko powstawaniu rys pionowych powodowanych zginaniem, nie zapobiega jednak powsławaniu rys ukośnych spowodowanych ścinaniem (program egzamin ustny).

Sztywne połączenie ścian

Przy wyborze materiałów i rodzaju konstrukcji ścian działowych należy uwzględnić ich zachowanie się przy odkształceniu. Zarówno w wewnętrznej strukturze ściany, jak i w połączeniach powinny występować możliwie małe różnice odkształceń. Przy spodziewanych większych różnicach odkształceń należy zapewnić elementom połączenia możliwość przemieszczeń (opinie o programie).

Do budowy należy stosować tylko materiały dostatecznie wysuszone, w których nastąpił już skurcz. Na placu budowy powinny być one składowane w suchych miejscach. Nowo wybudowany budynek należy ogrzewać powoli i równomiernie wietrzyć, aby proces schnięcia ścian miał charakter ciągły.

Jeżeli nie można uniknąć wbudowania bardzo kurczliwego materiału, to należy zastosować środki konstrukcyjne (dylatacje, połączenia z sąsiednimi elementami na wpust lub tzw. szufladowe itp.), aby szkody spowodowane odkształceniami skurczowymi zredukować do nieszkodliwej wielkości (segregator aktów prawnych).

Przy stosowaniu materiałów o dużej kurczliwości (betony o lekkim kruszywie, cegły wapienno-piaskowe, gazobeton) należy żądać od dostawcy wiążącej informacji dotyczącej, kurczliwości danego materiału.

Rysy pojawiały się szczególnie często w obszarze połączeń nienośnych ścian wewnętrznych z innymi elementami budynku (ściana, słup, strop), jeśli połączenia te były sztywne i powodowały powstawanie więzów wymuszających naprężenia oraz jeśli do budowy ścian użyło materiałów o dużym skurczu (rys. 10).

Rysy te powodowały jednocześnie zmniejszenie akustycznej izolacyjności ścian. Dotyczyło to wyłącznie ścian murowanych. Przy połączeniach ścian ze stropami podwieszonymi zaobserwowano, niezależnie od spękań, pogorszenie izolacyjności akustycznej na dźwięki materiałowe. Szkody w wyniku zarysowania pojawiały się także przy niefachowym wykonaniu elastycznych połączeń’ ścian (promocja 3 w 1).

Sztywne połączenie ścian za pomocą kotew, kołków, wkładek stalowych itp. uniemożliwiał wszelki ruch i powoduje powstanie wewnątrz ściany naprężeń, które po przekroczeniu możliwych do przejęcia przez ścianę naprężeń rozciągających i ścinających powodują tworzenie się rys.