Ilości przepływających spalin

Tok postępowania przy projektowaniu komina polega wtedy tylko na doborze średnicy do danej ilości spalin po założeniu prędkości V. Prędkości te wynoszą od 2 do 30 m/sek w zależności od typu zakładu przemysłowego, przy ciągu naturalnym 2 do 9 m/sek, a przy ciągu sztucznym 5 do 30 m/sek. Przy wysokich kominach prędkość nie przekracza zwykle 20 m/sek (program uprawnienia budowlane na komputer). Wyższe prędkości można stosować przy krótkich kominach (np. blaszanych) osadzonych na budynku.

Ilości przepływających spalin są nieraz bardzo duże; przy kominach wielkich elektrowni cieplnych wartości te wynoszą kilkaset mtysek (np. w Elektrowni Jaworzno II komin Nr 3 obsługujący 4 kotły odprowadza spaliny w ilości Q = 1 780 000 m3/godz. tj. ok. 500 m3/sek, prędkość ok. 7 m/sek) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W przypadku stosowania urządzeń ciągu sztucznego o wysokości komina decyduje dopuszczalne zadymienie okolicy. Jako urządzenia do wytwarzania sztucznego ciągu stosuje się przeważnie wentylatory różnych konstrukcji. Napędem wentylatora jest zwykle silnik elektryczny. Rozróżnia się wentylatory odśrodkowe i osiowe.

Wentylatory odśrodkowe, stosowane przy mniejszych ilościach gazów dzielimy na wentylatory niskiego, średniego i wysokiego ciśnienia. Wentylatory niskiego ciśnienia stosuje się dla wytworzenia nadciśnienia do 100 mm słupa wody, średniego - od 100 do 200 mm słupa wody, wysokiego ciśnienia - od 200 do 1000 mm słupa wody. Wentylator odśrodkowy składa się ze spiralnej obudowy koła z łopatkami oraz podstawy z osią i łożyskami. Charakteryzuje się on tym, że strumień powietrza zmienia w nim kierunek o 90°. Napęd umieszcza się obok, często na wspólnym wale z wentylatorem (uprawnienia budowlane). Zasadniczymi parametrami wentylatora są: średnica koła łopatkowego D i przekrój otworu wylotowego F. Wielkości te
dla wentylatorów odśrodkowych niskiego i średniego ciśnienia są następujące: od D = 0,50 m do 2,20 m, od F = 0,16 m2 do 2,56 m2.

Wydajności ich wynoszą od 5000 do 140 000 mVgodz. Liczba obrotów zwykle 750-H000 obr/min, ale istnieją również wentylatory z liczbą obrotów 1000H-3000 obr/min (program egzamin ustny).
Wentylatory osiowe stosowane są przeważnie przy większych ilościach odprowadzanych gazów i przy niskich wymaganych ciśnieniach. Składają się one z obudowy i koła z łopatkami (w liczbie 2-8), napędzanego osobnym silnikiem umieszczonym w osi koła wewnątrz lub na zewnątrz obudowy. Przy przepływie przez wentylator osiowy powietrze nie zmienia kierunku (chyba że jest to potrzebne z innych względów).

Charakterystyka gazów odprowadzanych przez kominy

Zasadniczym parametrem jest średnica koła łopatkowego, która wynosi od 1,0 do 3,0 m (wyjątkowa więcej) (opinie o programie). Oprócz wentylatorów typowych buduje się wentylatory specjalne o żądanych parametrach.
Moc silników napędzających wentylatory zależna jest od wielkości wentylatora oraz od wymaganego wzrostu ciśnienia i wynosi od kilku - przy odśrodkowych - do kilkudziesięciu kW przy osiowych wentylatorach.

Wentylatory umieszcza się z reguły przed wejściem gazów do czopuchów, wyjątkowo i przy mniejszych urządzeniach, bezpośrednio przed wejściem gazów do komina. Decyzja o potrzebie zastosowania wentylatorów, ich rodzaju i umieszczeniu należy do technologa projektującego zakład (segregator aktów prawnych).
Większość kominów buduje się dla kotłowni, w których temperatura wlotowa spalin nie przekracza zwykle 350 °C.

Ogólnie temperatura może wynosić od 15 do 800 °C (i nawet więcej).
W miarę oddalania się od paleniska temperatura spalin obniża się. Spadek temperatury w kominie na 1 m wysokości przyjąć można od 1lt °C (przy temperaturze wlotowej spalin do 300 °C) do 1 °C (przy temperaturze wlotowej spalin ponad 300 °C) (promocja 3 w 1).