Układ pasowy

Wzajemne usytuowanie oraz ukształtowanie wymienionych oddziałów (kompozycja głównego budynku) ściśle zależy od procesów technologicznych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Charakterystyczne kompozycje budynków głównych elektrowni wznoszonych w ostatnich latach. Typ I i II stosowane były dla elektrowni wznoszonych w Polsce w latach pięćdziesiątych. Oba typy charakteryzują się pasowym układem czterech części budynku, a mianowicie dwóch hal: maszynowni i kotłowni, oraz dwóch galerii: zasobników i odgazowywaczy.

W typie I, tzw. zamkniętym, kotłownia znajduje się pomiędzy zewnętrznie umieszczoną galerią zasobników a galerią odgazowywaczy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W typie II, tzw. otwartym, galerie zasobników i odgazowywaczy są umieszczone w środku budynku. W projektowanych dzisiaj elektrowniach w zasadzie nie stosuje się już powyższych typów. Zbiorniki wody i odgazowywacze umieszcza się w maszynowni lub galerii zasobników, przez co eliminuje się galerię odgazowywaczy oraz wykorzystuje się szkielet kotła jako ustrój nośny, współpracujący z budynkiem. Stosowane dzisiaj kompozycje mają w przekroju trzy zasadnicze oddziały: maszynownię, bunkrownię i kotłownię. Ich wzajemne powiązanie zależy przede wszystkim od skomponowania samej maszynowni, a w szczególności od poprzecznego lub podłużnego ustawienia turbozespołów (uprawnienia budowlane).

Najpopularniejsza i uważana dzisiaj za najbardziej celową kompozycja, to układ pasowy z umieszczoną pośrodku bunkrownią, do której przylega z jednej strony maszynownia z poprzecznie ustawionymi turbozespołami, z drugiej zaś strony kotłownia, a właściwie lekko obudowane, a nawet częściowo odsłonięte kotły. W kompozycji tej rozdzielnia umieszczona jest albo na zewnątrz budynku maszynowni, albo w przyziemiu galerii zasobników. Pewną odmianą jest przedstawiony na rysunku typ III, tzw. kompozycja skorpionowa, w której komin jest umieszczony na galerii bunkrowni, elektrofiltry zaś - na stropie kotłów (program egzamin ustny). Kompozycję taką stosuje się przy gęstej zabudowie, terenu, gdy lokalizacja inwestycji nie zapewnia powierzchni potrzebnej dla kompozycji płaskiej.

Trasy odpopielania

W drugiej ze stosowanych obecnie kompozycji (typy IV i V) turbozespoły ustawione są jeden za drugim, a kotły - w odstępach umożliwiających jak najkrótsze prowadzenie rurociągów z kotłów do turbin. Przestrzenie wolne między kotłami wykorzystywane są do umieszczenia rozdzielni - przy pozostawieniu bunkrowni w środku budynku - bądź też do umieszczenia zasobników. Zaletą tego układu jest minimalna szerokość całego budynku, ułatwiająca wykonawstwo budowlane (opinie o programie).

Część elektryczna. Część elektryczna elektrowni obejmuje tzw. wyprowadzenie mocy oraz rozdzielnię potrzeb własnych. Poza budynkiem głównym ustawiony jest transformator blokowy połączony najczęściej układem szyn z prądnicą. Tuż za ścianą budynku ustawia się transformator odczepowy do zasilania elektrowni (potrzeby własne). Potrzebne obiekty budowlane to fundamenty pod stanowiskami transformatorów oraz tor kolejowy dla transportu transformatorów. Przy torze często wykonuje się specjalne małe fundamenty do oparcia urządzeń umożliwiających wyładowanie transformatorów (segregator aktów prawnych). Transformatory blokowe łączą się z rozdzielniami szynami lub przewodami wysokiego napięcia.

Wymienione obiekty budowlane wpływają na ukształtowanie zabudowy przestrzennej elektrowni. Kanały odpopielania i pompownia bagrowa wpływa przede wszystkim na ukształtowanie tzw. podziemnej gospodarki terenu poza kotłownią. Trasy odpopielania wymagają szczegółowej analizy zwłaszcza w punktach skrzyżowania z drogami i kolejami.

Obiekty odprowadzenia spalin (promocja 3 w 1). Budowanie coraz większych elektrowni opalanych coraz gorszym paliwem, o dużej zawartości siarki, powoduje konieczność bardzo dobrego oczyszczania spalin i wyprowadzenia ich (przy odpowiednio niskim stężeniu) na wysokość gwarantującą rozprowadzenie na dużą powierzchnię terenu.