Układanie ręczne tynków tradycyjnych

Układanie ręczne tynków tradycyjnych składa się z następujących czynności technologicznych:

1. wyznaczanie lica tynku (przy pomocy listew drewnianych lub metalowych),
2. przygotowanie zaprawy.
3. wykonywanie obrzutki (szpryc) z rzadkiej i mocnej zaprawy grubości około 4-5 mm.

Wykonywanie narzutu - po lekkim stwardnieniu obrzutki i zwilżeniu wodą narzuca się warstwę zaprawy grubości około 10-15 mm i wyrównuje pacą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wykonywanie gładzi - warstwy zaprawy grubości około 3 mm narzuca się ręcznie na niecałkowicie związany narzut i rozprowadza pacą. Po częściowym stwardnieniu zaciera się pacą drewnianą lub stalową, zwilżając cały czas powierzchnię wodą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przypadku tynków szlachetnych wykonywanie ostatecznej faktury. Dokładny opis tych czynności znajdziesz w książce A. Kaczkowskiej -„Tynkarz”. Tynki tradycyjne układane na mokro wykonywane są dzisiaj / zapraw, które jeszcze tak niedawno przygotowywano na placu budowy (uprawnienia budowlane).

Składniki zapraw przygotowywanych fabrycznie są precyzyjnie odmierzone w wytwórni, a tynki w postaci suchych mieszanek dostarczane na budowę w workach. Wykonawcy przygotowują je według prostej receptury: wysypać i wymieszać z odpowiednią ilością wody. Prace przebiegają dość szybko. Tynki mają bardzo dobrą i. i kość. Tynków układanych na mokro nie wykańcza się od razu po ich ułożeniu. Należy z tym poczekać aż wyschną. Trwa to od kilkunastu do kilkudziesięciu dni. Najczęściej stosowanymi tynkami są cementowo-wapienne: oprócz dodatków uszlachetniających w swym składzie zawierają spoiwo cementowe, które nadaje tynkowi odpowiednią wytrzymałość, i wapienne, poprawiające urabialność zaprawy (program egzamin ustny).

Tynki te mają grubość około 15 mm i dość chropowatą powierzchnię. Układane są jako trój warstwowe: obrzutka, narzut i gładź. Wysychają około 40 dni. W tynkach wielowarstwowych obowiązuje zasada, że marka zaprawy użytej do wykonywania kolejnych warstw powinna być niższa od marki zaprawy użytej na warstwę poprzednią (opinie o programie).

Otynkowane powierzchnie

Bardziej popularne niż cementowo-wapienne. Wynika to z tego, że układa się je jako jednowarstwowe, są gładsze, grubość ich nie przekracza 10 mm i wysychają około 14 dni. Otynkowane powierzchnie są twarde i jasne, stanowią doskonałe podłoże pod malowanie (segregator aktów prawnych).

Oprócz cech wytrzymałościowych i estetycznych, jako jedyne tworzą specyficzny mikroklimat wewnątrz pomieszczeń - absorbują nadmiar wilgoci z powietrza, a oddają ją, gdy jest jej za mało. Posiadają właściwości aseptyczne, nie wywołują podrażnień skóry (takie samo pil), są odporne na wysoką temperaturę (bardzo wolno się nagrzewają). Nie mogą być stosowane w pomieszczeniach, gdzie wilgotność przekracza 80%.

Mniej popularne, ale również dostępne na rynku, są tynki:

• wapienne stosowane najczęściej na podłoże ze słabego tynku, mają niewielką wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne,
• cementowe odporne na uszkodzenia mechaniczne i wilgoć. Są mało plastyczne, co utrudnia ich układanie na ścianach i sufitach. Stosowane są w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności, np. w piwnicach,
• gipsowo-wapienne układane jako jednowarstwowe, szybko schną, bezpieczne dla skóry, znaczna odporność na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne,
• gliniane - tym się różnią od wszystkich pozostałych tynków, że jako jedyne można je skuć. rozdrobnić, zarobić z wodą i nakładać jeszcze raz na ściany. Są dobrymi izolatorami - akumulują ciepło, posiadają właściwości antyseptyczne, są odporne na grzyby i pleśnie.
• Przygotowanie zaprawy - suchą mieszankę z worka wsypać do pojemnika z odpowiednią ilością wody i po nasączeniu wymieszać elektrycznym mieszadłem wolnoobrotowym aż do uzyskania jednolitej masy (promocja 3 w 1).
• Narzucanie zaprawy po wymieszaniu zaprawę narzuca się za pomocą kielni lub nakłada pacą, przy czym dla osiągnięcia odpowiedniej przyczepności konieczne jest silne dociśnięcie jej do podłoża.