Układanie tkaniny

Układanie tkaniny lub siatki metalowej. Przy izolowaniu powierzchni zakrzywionych o skomplikowanych kształtach stosuje się surową tkaninę jutową, pakulastą lub szklaną o gramaturze ok. 300 g/m2. Jest wskazane zaimpregnowanie juty olejami. Jutę wciska się w świeżą warstwę powłoki wykonanej na gorąco lub na zimno. Jeżeli naklejona juta jest surowa, należy ją po przyklejeniu powlec roztworem i po stwierdzeniu, że włókna zostały przesycone, ułożyć następną powłokę kryjącą.
Należy wiedzieć, że juta nawilżona olejami znacznie się rozciąga, a po wyschnięciu kurczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z tego powodu juta surowa powinna być wciskana luźno, a w narożnikach płaszczyzn lekko zmarszczona.
Zużycie masy izolacyjnej lub lepiku na m2 przepony izolacyjnej wykonanej z 1 warstwy juty surowej wynosi 0,8-1,0 kg roztworu asfaltowego i 2,5-3,5 kg materiału lepiącego.
Układanie powłok zbrojnych siatkami metalowymi możliwe jest na powierzchniach równych i na zgięciach o stałym profilu geometrycznym. Siatki metalowe używa się o oczkach 1-5 mm. Zużycie masy takie samo, jak przy układaniu tkanin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przytwierdzanie montażowe. Przepony z materiałów rolowych są doklejane do podkładu spoiwami o różnej sile klejenia.

Jednakże wszystkie kleje mają tę właściwość, że mają pewien okres wiązania i tężenia. Nawet krótkie okresy wiązania wystarczają, ażeby przepony lub poszczególne ich warstwy osuwały się powodując poważne uszkodzenie izolacji.
Przy użyciu spoiw bitumicznych nie można liczyć na trwałość przytwierdzania nimi warstw i przepon (uprawnienia budowlane).

Na budowie temperatury są zmienne, a poza tym ogólnie wiadomo, że asfalty i paki stosowane do izolacji spływają powoli nawet w stanie stężenia. Z tego powodu na ogół przyjmuje się, że warstwy i przepony nie są zdolne utrzymać się na płaszczyznach w okresie robót bez sztucznego przytwierdzenia. Szczególnie występuje to przy dużych pochyłościach i płaszczyznach pionowych.
Specjalne znaczenie ma przytwierdzenie przepon stosowanych na dotyk, bez klejenia do podkładu. Dotyczy to również przypadków, kiedy podkładem są deski drewniane. Wtedy pierwszą warstwę papy przybija się gwoździami (program egzamin ustny).

Spinacze

Przy układaniu poziomym przepon bez klejenia zapuszcza się w podkład betonowy listwy drewniane wt odstępach 5-10 m i przepony przybija się gwoździami z szerokimi łebkami, zaklejając łebki z wierzchu paskiem papy lub juty (opinie o programie).
W ważnych robotach izolacyjnych stosuje się przytwierdzenie na śruby i listwy dociskowe. W tych przypadkach metalowe spinacze służą również do połączenia podłoża z płytą dociskową, ażeby uchronić obydwa elementy od wzajemnego przesuwania się w okresie skurczu płyt betonowych, a w niektórych przypadkach w wyniku odkształceń powodowanych zmianami termicznymi.

Po założeniu spinaczy lub ułożeniu płyty dociskowej odcina się przeponę pod listwą, a samą listwę lub deskę usuwa się wypełniając zaprawą ewentualne zagłębienie. Dalszą partię robót wykonuje się w ten sam sposób, przesuwając zamocowanie coraz wyżej, aż do ukończenia izolacji na płaszczyźnie pionowej.
W literaturze niemieckiej spotyka się typ spinacza wykonywanego fabrycznie (segregator aktów prawnych). Dolną część z gniazdkiem zabezpieczonym przed zanieczyszczeniem osadza się za pomocą trzpienia w podłożu, a górną część zakłada po ułożeniu przepony.
Spinacze stosuje się również przy łączeniu przepon w szczelinach dylatacyjnych oraz do łączenia folii igelitowych z przeponą izolacyjną.

Odbiór i składowanie. Jakość izolacji zależy w głównej mierze od jakości materiałów izolacyjnych. Poza tym roboty izolacyjne wymagają ciągłości cyklu produkcyjnego i przestrzegania ustalonego porządku robót. Z tego powodu wszystkie potrzebne materiały i narzędzia powinny być zgromadzone i przygotowane przed zaczęciem robót (promocja 3 w 1).