Ułożenie obciążeń uprawnienia budowlane

Próby obciążenia należy dokonać na trzech jednakowych elementach, przy czym każdy z nich powinien mieć warunki podparcia wiernie odwzorowane w stosunku do układu przewidzianego w gotowym obiekcie.

Ułożenie obciążeń na każdym elemencie próbnym powinno odtwarzać warunki, które będą istnieć w zrealizowanych ustrojach przy obciążeniach stałych i zmiennych (program uprawnienia budowlane na komputer). Ułożenie obciążeń nie powinno ograniczać możliwości powstawania zmian kształtu profilu badanych elementów ani też prowadzić do podwyższenia lub obniżenia nośności wskutek zmiany linii działania sił zewnętrznych. Jako przykład niepoprawnego odtworzenia przyłożenia obciążeń podano sposoby działania sił (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obciążenia powinny mieć kierunki działania przewidziane w gotowej konstrukcji. Jeśli kierunki wszystkich obciążeń nie pokrywają się wzajemnie, to obciążenia próbne powinny wzrastać z zachowaniem odpowiednich ich proporcji. Odkształcenia przy poszczególnych stopniach obciążenia należy mierzyć w kilku punktach charakterystycznych dla danej konstrukcji. Rozmieszczenie punktów pomiaru powinno być takie, aby eliminowany był wpływ osiadania podpór lub wpływ sprężystych ugięć i zniekształceń ścianek (uprawnienia budowlane). Pomiaru dokonuje się dopiero do ustabilizowaniu się badanego odkształcenia.

Od chwili, gdy odkształcenia przestają być proporcjonalne do obciążeń, należy mierzyć odkształcenia trwałe, dokonując w tym celu kilku następujących po sobie odciążeń i ponownych obciążeń. Odkształcenia trwałe nie powinny wynosić więcej niż 25% odkształcenia mierzonego przy danym obciążeniu.

Doświadczenie uważa się za zakończone, gdy wystąpiło pęknięcie rozdzielcze materiału lub szybkie, nadmierne narastanie odkształceń.

Obciążenie graniczne próby ustala się, sporządzając wykres „obciążenia i odkształcenia” analogiczny do normowej próby przy rozciąganiu (program egzamin ustny). Z reguły wykres taki składa się z odcinków linii prostych połączonych krzywymi. Jako obciążenie graniczne Pgr przyjmuje się to, które odpowiada przecięciu się dwóch prostych, stanowiących przedłużenie pierwszej krzywej wykresu.

Obciążenie graniczne

Obciążenie graniczne badanych elementów oblicza się jako średnią arytmetyczną z trzech prób. Przy ocenie pewności konstrukcji spełnia ono tę samą rolę co granica plastyczności w teoretycznych obliczeniach. Wartość średnia powinna być korygowana w zależności od rzeczywistych grubości blach użytych w elementach próbnych i ich granicy plastyczności (opinie o programie). Jeśli zniszczenie występuje wskutek utraty stateczności lokalnej lub zniekształcenia profilu, to nośność jest proporcjonalna do kwadratu grubości ścianki. Natomiast w innych przypadkach nośność jest proporcjonalna do grubości ścianki. Jeśli wprowadzona w ten sposób poprawka przekracza 10% wartości średniej bez korygowania, to wskazane jest ponowne przeprowadzenie doświadczeń na elementach o przekrojach bliższych przekrojowi nominalnemu.
Granicę plastyczności użytej stali bada się na próbkach normowych przy rozciąganiu.

Próbkę można pobrać z elementu po przeprowadzeniu doświadczenia, lecz z takiego miejsca, gdzie nie wystąpiło plastyczne odkształcenie materiału podczas próby (segregator aktów prawnych). Przydatność techniczną badanego elementu określa się biorąc pod uwagę wytrzymałość lub odkształcalność konstrukcji. Jeżeli odkształcalność konstrukcji jest mała, to obciążenie, jakie może przenieść zbadany element, uzyskuje się mnożąc średnie obciążenie graniczne elementu przez współczynnik jednorodności. Gdy trzeba ograniczyć odkształcalność konstrukcji (np. ugięcia powinny być mniejsze od dopuszczalnych), to dla każdego z trzech zbadanych elementów określa się wartość obciążenia odpowiadającą dopuszczalnemu odkształceniu i oblicza się wartość średnią. Ta wartość średnia powinna być również skorygowana w zależności od czynników omówionych w punkcie h. Tak otrzymane obciążenie może być przyjmowane pod warunkiem, że jego wartość jest mniejsza od obciążenia określonego z warunku wytrzymałości.

Wyniki badań mogą być rozszerzone na inne elementy konstrukcji, gdy podobieństwo rozwiązania zostanie potwierdzone za pomocą obliczeń (promocja 3 w 1).

Należy przyjmować takie rozwiązania, aby zniszczenie projektowanego elementu było takie samo jak elementu badanego (np. taka sama utrata stateczności kształtu).
Uwzględnianie współpracy materiałów innych niż stal