Ułożenie struny

Ułożenie struny na powierzchni ściany jest ograniczone koniecznością oparcia na ścianie wózka roboczego. Dlatego pierwszy zwój od dołu można ułożyć 50 cm powyżej dolnej krawędzi zbiornika lub odsadzki fundamentu, a ostatni zwój 10 cm poniżej górnej krawędzi lub odsadzki wspornika ściany (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z tego względu należy w miarę możności konstruować zbiorniki o zewnętrznej powierzchni gładkiej, bez wnęk i występów.

Jeżeli chcemy nawijarką sprężyć również dno zbiornika, dajemy fundament bez odsadzki, jeżeli chcemy natomiast sprężyć np. pierścień kopuły przekrycia, betonujemy ścianę nieco powyżej tego pierścienia i po nawinięciu struny ścinamy zbędny już teraz fragment (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ściany zbiorników, w celu uniknięcia dodatkowych momentów, powinny mieć po zabetonowaniu kształt możliwie dokładnie walcowy, zarówno od strony zewnętrznej, jak i wewnętrznej.

Wokół zbiornika należy zapewnić na czas nawijania na całym obwodzie wolną przestrzeń, o szerokości przy nawijarce karuzelowej - 3 m, a przy obiegowej -1 m.
Bardzo często sprężanie zbiornika przez owijanie struną uzupełniane jest sprężaniem za pomocą kilku obwodów łączonych z odcinków kabli. Kable uzupełniają sprężenie ściany zbiornika w tych miejscach, gdzie nawijarka nie może sięgnąć, a więc przy dnie i przy pierścieniu górnym (uprawnienia budowlane).

Ważnym zagadnieniem przy sprężaniu ściany przez owijanie struną jest sprawa połączenia poszczególnych odcinków struny oraz jej umocowanie do ściany dla zabezpieczenia w razie awarii przed odwinięciem się nawiniętych zwojów na dużej przestrzeni. Użyte tutaj łączniki muszą być pewne w pracy, gdyż przekazują pełne napięcie z jednego drutu na drugi, względnie na ścianę. Ponadto muszą być proste i łatwe w zakładaniu, aby nadmiernie nie przedłużały czasu nawijania. Ze względu na znaczną ich liczbę koszt ich powinien być możliwie niski (program egzamin ustny).

Do włączenia końców drutów poszczególnych bębnów stosuje się zaciski swobodne, natomiast do kotwienia struny do ściany (co najmniej co 10 zwojów i co 500 m) stosuje się zaciski umocowane w listwach stalowych zakotwionych w ścianie. Do przytrzymania początku i końca nawiniętej struny używa się płytki zakotwionej w ścianie.

Stopniowy naciąg kabla ułożonego spiralnie

Przy strunach 0 2,5 mm stosuje się zaciski śrubowe, klinowe i kołkowe, połączenia drutów mogą być także zgrzewane i owijane cienkim drutem. Przy strunach 0 5 mm używa się zaciski śrubowe różnych typów. Za granicą stosuje się także przy grubszych drutach łączniki w postaci zwężających się i niekiedy łączonych na gwint rurek, w których struny są zakotwione dzielonymi klinami (opinie o programie).

Zalety sprężania zbiorników za pomocą nawijarki są następujące: bardzo równomierne sprężenie ściany, mniejsze zużycie (o 20-30%) stali strunowej w porównaniu ze sprężaniem odcinkowym, prosta obsługa i duża wydajność.
Do wad należą: konieczność instalowania dużego urządzenia, ograniczona siła sprężania, możliwość sprężania tylko zbiorników walcowych, gładkich, bez otworów i swobodnie stojących.
Owijanie struną na stole obrotowym (segregator aktów prawnych).

Przy niewielkich zbiornikach przewoźnych o średnicy do 6 m i wysokości do 4 m opłaca się nawijanie struny na stole obrotowym, podobnym do stosowanego przy sprężaniu przez nawijanie belek i płyt. System taki z powodzeniem był stosowany do sprężania betonowych pierścieni walcowych, z których montowano baterię silosów.

Ciekawy sposób naprężenia kabla nawiniętego spiralnie został zastosowany przy zbiorniku w Merignac, o pojemności 2000 m3 i kształcie lekko zbieżnego stożka ściętego. Sprężenie wykonano za pomocą 8 pras rozstawionych równomiernie na obwodzie jednej gałęzi spirali (promocja 3 w 1).