Umieszczanie okien budynków mieszkalnych
Dla uzyskania we wnętrzu oświetlenia dziennego równomiernego (rozproszonego) niektóre budynki mają okna skierowane na północ. W budownictwie mieszkaniowym od północy powinny być sytuowane pomieszczenia pomocnicze, natomiast pokoje mieszkalne powinny mieć zapewnione nasłonecznienie, chociaż przez krótki okres dnia, ale podczas całego roku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Najmniej właściwe z uwagi na dokuczliwość w lecie jest umieszczanie okien budynków mieszkalnych po stronie zachodniej. Natężenie oświetlenia dziennego wewnątrz budynku zależy od natężenia oświetlenia zewnętrznego oraz wielkości i usytuowania otworów okiennych.
Przy oświetleniu bocznym okno nisko umieszczone daje duże natężenie w jego pobliżu. Im okno jest umieszczone wyżej, tym natężenie przy oknie mniejsze, natomiast wzrasta w głębszej części pomieszczenia. Im wyżej świetlik górny umieszczony jest nad płaszczyzną oświetlaną, tym bardziej maleje średnie natężenie, a zwiększa się równomierność oświetlenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Liczba okien powinna zapewniać stosowne do potrzeb (rodzaju pracy) oświetlenie oraz należyte przewietrzanie pomieszczeń.
W każdym pomieszczeniu pracy, w którym ze względu na rodzaj produkcji może zachodzić niebezpieczeństwo wybuchu lub pożaru, co trzecie okno powinno mieć część otwieralną, dostępną z parapetu, o rozmiarach co najmniej 0,75 x 0,60 m, zawieszoną na zawiasach (uprawnienia budowlane).
Łaźnię stanowi zespół pomieszczeń wyposażonych w urządzenia kąpieliskowe oraz inne urządzenia specjalne, przeznaczony do świadczenia usług w zakresie higieny osobistej.
Można wyróżnić następujące podstawowe typy łaźni:
- łaźnie zakładowe dla określonej grupy użytkowników,
- łaźnie komunalne dla ogółu ludności.
W niniejszym podrozdziale omówiono głównie łaźnie komunalne. W ich skład wchodzą jako podstawowe:
- kąpiele wannowe w wydzielonych kabinach,
- kąpiele natryskowe w wydzielonych kabinach.
Program usługowy łaźni
Program usługowy łaźni może obejmować ponadto:
- kąpiel suchą (przebywanie w atmosferze gorącego i suchego powietrza),
- kąpiel parową (przebywanie w atmosferze pary nasyconej),
- kąpiele i zabiegi przyrodolecznicze (balneologiczne),
- baseny kryte,
- zakłady fryzjerskie i kosmetyczne,
- odświeżalnie odzieży i pralnie bielizny,
- bufety i kioski (program egzamin ustny).
W łaźni komunalnej przeznaczonej do kąpieli higienicznych układ funkcjonalny powinien zapewniać rozdział poszczególnych czynności i usług.
W większych łaźniach, o przepustowości ponad 60 osób na godzinę, stosuje się rozdział pomieszczeń na część męską i żeńską. W łaźniach mniejszych osoby różnej płci korzystają z tych samych pomieszczeń, lecz o różnym czasie.
Łaźnie sytuuje się w zasadzie centralnie w stosunku do obsługiwanego terenu (opinie o programie). Promień obsługi dla łaźni mniejszych nie powinien przekraczać 1,5 km. Położenie działki w stosunku do obsługiwanego terenu powinno zapewniać użytkownikom dogodne dojście z ulicy, dojazd środków transportu gospodarczego na podwórze i możliwie najkrótsze połączenie z siecią wodno-kanalizacyjną.
Stropy nad pomieszczeniami kąpielowymi powinny być zabezpieczone przed skraplaniem się pary (segregator aktów prawnych). Stropodachy mogą być stosowane tylko przewietrzane. Ściany powinny zapewniać nie tylko izolację cieplną, lecz i akustyczną. W pomieszczeniach dla kąpiących się powierzchnia ścian powinna być gładka, umożliwiająca łatwe utrzymanie czystości, a okna szklone szkłem utrudniającym widoczność (np. matowym) powinny umożliwiać wietrzenie pomieszczeń.
Powierzchnia okien w stosunku do podłogi w pomieszczeniach z natryskami i wannami wynosi zwykle 1: 8-1: 10. W oknach należy przewidzieć wietrzniki górne. Drzwi powinny być gładkie, odporne na wilgoć i łatwe do zmywania (promocja 3 w 1).
Posadzki w pomieszczeniach kąpielowych należy wykonywać nienasiąkliwe, twarde, gładkie, mało ścieralne, łatwe do zmywania, utrudniające poślizg (np. z płytek terakotowych), o spadku 1,5-2,0% w kierunku kratki ściekowej.
