Urbanizm

Jednakże zapoznając się z charakterem argumentacji Corbusiera dostrzegamy w niej nuty odmienne niż w’ rozważaniach postępowych architektów-społeczników Zachodu, którzy wiążą subiektywnie swą działalność z dążeniami do polepszenia losu klasy robotniczej, z tendencjami socjalistycznymi i dochodzą często do postulatów komunalizacji gruntów miejskich, przekazania budownictwa miejskiego w ręce społeczeństwa (uprawnienia budowlane). Corbusier natomiast za punkt wyjścia swych rozważań przyjmuje niezłomność praw istniejącego ładu miasta: konkurencji kapitalistycznej jako siły napędowej rozwoju; renty gruntowej i spekulacji ziemią jako wiecznego podłoża gospodarczego budownictwa miejskiego. Argumentację swych teorii adresuje przede wszystkim do wielkich posiadaczy dowodząc rentowności swych projektów urbanistycznych, obiecując wielokrotny wzrost zysków dzięki kolosalnemu podwyższeniu zabudowy śródmieścia i związanej z tym waloryzacji parceli. „Urbanizm - to sposób zarobienia pieniędzy" tłumaczy Corbusier oligarchii finansowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najważniejsze jednak, co ofiarowuje Corbusier środowisku posiadaczy, to wybawienie przed rewolucyjnym wrzeniem. Kreśląc bardzo plastyczne obrazy absurdalnych kontrastów, plag i przeciwieństw współczesnego miasta daje do zrozumienia, że taki stan nie może istnieć nadal, wskazuje na groźbę „rozpaczliwych działań" ludności, na groźbę „kataklizmu". Swój plan wysuwa jako rentowny i skuteczny środek zapobiegawczy, za pomocą którego można znaleźć środki do rozładowania przyczyn niezadowolenia. Lapidarną syntezą tej argumentacji jest ukute przez Corbusiera hasło „Architektura albo rewolucja", hasło, w którym autor sam deklaruje tendencję polityczną swych koncepcji. Propagowanie „architektury", tj. rozwiązań architektonicznych jako środka wybawienia od groźby rewolucji określa też, do kogo zwraca się Corbusier, komu sugeruje zgodność interesów własnych z realizacją idei „Miasta współczesnego" (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sens życiowy

Sens życiowy nowego śródmieścia, uzasadnienie generalnej jego przebudowy wiąże autor również z nowymi potrzebami życia gospodarczego. Co rano w godzinach operacji giełdowych - pisze - następuje starcie rynków światowych; ceny wyrobów określone są zawczasu. Precyzuje się je co rano ustalając na dzień. Aby wygrać - a tysiące do tego dążą trzeba się poruszać jak najszybciej. Wygrywa miasto najlepiej urządzone. W tym celu więc w koncepcjach Corbusiera następuje bezpośrednie skupienie terytorialne sztabów wielkich banków i koncernów, a zarazem zachowanie terenów dla wielopoziomowych rozwiązań komunikacyjnych, które pozwolą na sprawną łączność i szybkość działania tych ośrodków (program egzamin ustny).

Doktryna Corbusiera może być dobitnym przykładem tego kierunku współczesnej myśli architektonicznej na Zachodzie, którego bazą społeczną jest przeciwstawienie się nowoczesnej burżuazji przebrzmiałym formom gospodarczym, technicznym i kulturowym wytworzonym przez starą burżuazję XIX-wieczną. Krytyka współczesnego miasta w doktrynie Corbusiera to krytyka anachroniczności systemów urbanistycznych ukształtowanych jeszcze w epoce liberalnego kapitału wolnokonkurencyjnego (opinie o programie). Projektowana przebudowa ma na celu przystosowanie przestarzałego układu przestrzennego miasta do koncentracji dyspozycji gospodarczej w rękach zjednoczeń wielkiej oligarchii finansowej.

Corbusier widzi w niej silę zdolną do ujęcia w cugle nic zorganizowanych dotąd i chaotycznych akcji budowlanych prywatnej inicjatywy, którą chce skłonić do podjęcia wielkiego planowego wysiłku nad realizacją wizji zorganizowanego, uporządkowanego, racjonalnie rozplanowanego super-miasta. W pracy niniejszej nic ma potrzeby dowodzić utopijności tych rachub (segregator aktów prawnych). Należy stwierdzić jednak, że niezależnie od źródeł inspiracji autora „miasta promiennego", niezależnie od zamówienia społecznego, które było bazą koncepcji Le Corbusiera, możemy znaleźć w nich wiele śmiałych, wybiegających w przyszłość pomysłów, które służąc innym, wszechstronnie humanistycznym celom i wiążąc się z istotnie planowym charakterem gospodarki socjalistycznej mogą być z pożytkiem wyzyskane w akcjach inwestycyjnych państw ludowych (promocja 3 w 1).