Urządzenia wielokrążkowe

Pozostawione zwoje wytwarzają duży opór wskutek tarcia i zabezpieczają linę przed wyrwaniem jej z zamocowania w bębnie. Przy nawijaniu pilnować, by poszczególne zwoje ściśle przylegały do siebie, gdyż w przeciwnym razie tworzą się szkodliwe dla trwałości liny przegięcia. Tak samo szkodliwe są wszelkie pętle (oczka), które są przyczyną rwania się drutów. Urządzenia wielokrążkowe powinny być tak montowane, by lina przeginała się na każdym krążku w tym samym kierunku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Średnica bębna wciągarki zwykle znacznie przekracza wymagane minimum, toteż można wówczas dopuścić na nim przegięcie liny w kierunku odwrotnym niż na krążkach. Średnica żłobka na krążku powinna być około 1 mm większa od średnicy liny (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Żłobki mniejsze od liny jak również zbyt duże są jednakowo szkodliwe: w pierwszych lina zaklinowuje się, w drugich pod dużym obciążeniem rozpłaszcza się.

Łożyska osi krążków należy systematycznie smarować. Krążek powinien pracować zawsze cicho i obracać się swobodnie. Zawieszać krążek na wieży należy od strony wciągarki. Zawieszenie od strony przeciwnej wskutek ściągania krążków przez linę w kierunku wciągarki - obciąża hak w bardzo niekorzystnym miejscu i może spowodować jego uszkodzenie i spadnięcie krążka na ziemię (uprawnienia budowlane).

Żerdzie przy wierceniach badawczych są nie tylko skręcane (przy obrocie świdra), lecz również ściskane (przy pobieraniu próbek o nienaruszonej strukturze). Stąd też jeżeli do pobierania próbek me przewiduje się specjalnych żerdzi, należy stosować żerdzie z rur grubościennych o średnicy 2″. Poszczególne odcinki żerdzi łączy się łącznikami z gwintem stożkowym. Stosowana długość odcinków waha się cd 3-5 m i powinna być dostosowana do wysokości wieży (patrz rozdział o wieży wiertniczej) (program egzamin ustny).

Obrót żerdzi

Żerdzie łączy się z liną za pośrednictwem siodełka,  które umożliwia pionowe prowadzenie przewodu oraz pracę świdrem bez odpinania liny. Lina bowiem nie skręca się, gdyż siodełko nie przenosi na nią ruchu obrotowego żerdzi. Obrót żerdzi wykonuje się za pomocą ścisku pokrętnego, którego ramiona przedłuża się rurkami długości 1-1,5 m (opinie o programie).

Rozkręcanie poszczególnych odcinków żerdzi podczas ich wyciągania z otworu jak również skręcanie podczas opuszczania wykonuje się kluczami żerdziowymi, przy czym przewód wiertniczy stawia się na widełkach liściastych. Widełki przykrywają całą powierzchnię otworu, zabezpieczając przed wpadnięciem do niego klucza i innych narzędzi podczas manipulacji żerdziami. Widełki uchwytują żerdzie nie pod samym łącznikiem, gdyż tam znajduje się siodełko, lecz nieco niżej w miejscach specjalnych nacięć (segregator aktów prawnych).

Gwinty są najwrażliwszymi miejscami żerdzi, podczas pracy należy zwracać na nie szczególną uwagę. Przed skręceniem dwóch odcinków trzeba więc obydwa gwinty (wewnętrzny i zewnętrzny) dokładnie oczyścić z piasku, a następnie posmarować towotem. Skręcanie bez uprzedniego oczyszczenia powoduje szybkie ścieranie się gwintów i rozluźnienie połączeń, co z kolei może być przyczyną awarii.

Do transportu należy wszystkie posiadane łączniki nakręcić na żerdzie, a resztę gwintów po oczyszczeniu i lekkim nasmarowaniu owinąć grubym papierem. Żerdzie w przeciwieństwie do rur obsadowych nie są wprawdzie wrażliwe na zgniecenie, łatwo je jednak zgiąć lub złamać. Nie wolno więc używać ich jako dźwigni, a przy wyładunku - nie rzucać o ziemię.

Rury obsadowe służą do zabezpieczenia ścian otworu przed obsypaniem się gruntów luźnych, zapobiegają zwężaniu się otworu wskutek pęcznienia gruntów spoistych oraz umożliwiają zamknięcie dopływu wody z wyżej leżących warstw wodonośnych (promocja 3 w 1). Z uwagi na różnorodność naprężeń występujących w rurach podczas wiercenia stosuje się rury stalowe bez szwu. Każdy odcinek rury zaopatrzony jest z jednego końca (czopu) w gwint zewnętrzny, drugi zaś koniec (kielich, mufa) jest rozszerzony przez wbicie rozgrzanej rury na odpowiedniej średnicy stalowy szablon i zaopatrzony w gwint wewnętrzny.