Usługi handlowe

Gospodarczą postawą mocarstwowej potęgi Polski w XVI i częściowo w XVII wieku był handel zbożem. Polska w XVII wieku odgrywała rolę spichrza zbożowego Europy; suma wywozu zboża polskiego osiągała w połowie XVII wieku 1800 tysięcy q rocznie (program uprawnienia budowlane na komputer). Eksport zbożowy znajdował się całkowicie w rękach szlachty. W dążeniu do zagarnięcia jak największych zysków i w obawie przed wzrostem rodzimego mieszczaństwa szlachta i magnateria wolały sprzedawać zboże obcym pośrednikom, niż korzystać z usług handlowych kupiectwa polskiego.

Zniesienie ceł wywozowych na zboże i ceł wwozowych na towary przemysłowe i rękodzielnicze sprowadzane przez szlachtę z zagranicy do swego użytku, a także wiele innych aktów ustawodawczych ograniczających prawa mieszczaństwa i podważających produkcję miast polskich - doprowadza do stopniowego upadku miast i zamierania mieszczaństwa. W ten sposób Polska pozbawiona zostaje swej burżuazji; rozwój jej gospodarki towarowo-pieniężnej ulega zahamowaniu; wsteczne już na owe czasy stosunki feudalne stabilizują się i utrwalają (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W ciągu wieku XVII demokracja szlachecka staje się fikcją. Najwięksi feudałowie, zwłaszcza zaś posiadacze niezmierzonych latyfundiów na wschodzie kraju, korumpują szlachtę i dysponują jej głosami we własnych interesach. Prawa i instytucje Rzeczypospolitej szlacheckiej stają sią parawanem, za którym kryje się wszechwładza kilku największych feudałów (uprawnienia budowlane). Powstają dzielnice podporządkowane poszczególnym rodom magnackim, ich wojsku, ustawodawstwu itd. Specyfika rozwoju historycznego kraju wpłynęła w sposób istotny na charakter rozrostu urbanistycznego nowej stolicy, która od początku XVII wieku na tle ogólnego upadku miast polskich staje się poza rezydencjami magnackimi jedynym obiektem szeroko zakrojonej działalności budowlanej (program egzamin ustny).

Słabość centralnej władzy

Na rozwoju Warszawy odbiły się zwłaszcza takie czynniki historyczne, jak słabość centralnej władzy królewskiej oraz swoisty partykularyzm, brak ogólnopaństwowych perspektyw i dążności wśród panującej klasy feudalno-szlacheckiej. Gwałtowna rozbudowa Warszawy, związana z ogromnym napływem arystokracji, duchowieństwa i szlachty do nowej stolicy, odbywa się żywiołowo. Jej kierunek porządkuje jedynie układ starych dróg doprowadzających do bram średniowiecznego miasta, a obecnie stających się trasami obudowy (opinie o programie).

Są to: Krakowskie Przedmieście oraz Senatorska (zbiegające się u południowej Bramy Krakowskiej Starej Warszawy) oraz Długa, Mostowa i Freta (doprowadzające do północnej Bramy Nowomiejskiej). Zupełna samowola nowych inwestorów miasta magnatów i szlachty - przejawia się szczególnie jaskrawo w powstawaniu tzw. jurydyk wyodrębnionych dzielnic Warszawy należących do różnych właścicieli i tworzących „samodzielne organizmy administracji miejskiej z odrębnym samorządem, ustawodawstwem, systemem zabudowy itd. Stare Miasto zostaje zepchnięte do roli jednego z tych miast warszawskich. U Bramy Krakowskiej wyrasta potężna bryła nowego Zamku Królewskiego wzniesionego na początku XVJI wieku na miejscu starej siedziby książąt mazowieckich (segregator aktów prawnych).

W r. 1621 powstaje, a w r. 1624 i 1659 ulega przebudowie nowy pierścień tzw. zygmun- towskich obwarowań Warszawy. O ile pierwszy, najstarszy obwód murów miejskich zamknął tereny Warszawy średniowiecznej, o tyle umocnienia zygmuntowskie zakreśliły kształt Warszawy nowożytnej, stolicy Rzeczypospolitej szlacheckiej XVII wieku.

Z okresu wojen szwedzkich pochodzi pierwszy znany nam plan Warszawy, tzw. plan Dahlberga z r. 1656 oraz pięknie wykonana panorama stolicy. Odbudowa miasta po zniszczeniach połowy XVII wieku przebiega na tle dalszego umocnienia wpływów i bogactwa warstwy magnackiej, upadku mieszczaństwa oraz rozkładu średniej i drobnej szlachty, którą zrujnował kryzys polityczny tych lat. Wzdłuż magistral Warszawy nowożytnej wyrastają świetne rezydencje magnaterii i fundowane przez nią kościoły i klasztory. Wyodrębniają się najważniejsze arterie wyznaczające nowy system planistyczny i nowy obraz architektoniczny miasta (promocja 3 w 1).