Uszczelnianie porów

Produkuje się płytki o różnych kolorach, od ciemnych do pastelowych. Ciekawe efekty można uzyskać mieszając dwa lub trzy kolory i otrzymując w ten sposób tzw. żyłki, co nadaje płaszczyźnie wygląd przypominający powierzchnię marmuru. Ilość poszczególnych barwników zależy od wymaganej intensywności koloru i stosunku do innych dodawanych barwników. Jeśli miesza się kolor czerwony z białym, wówczas intensywność pierwszego wymaga użycia go w ilości tylko od 1 do 15%, w zależności od wymaganego kontrastu. Ważny jest dobór właściwego czarnego pigmentu, ponieważ niektóre pigmenty czarne wyglądają w mieszance jak kolory inne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po ukończeniu procesu wtryskiwania należy niezwłocznie usuwać rąbki wtryskowe. Dla uniknięcia zarysowania w czasie transportu płytki układa się jedne na drugich, przekładając je kawałkami tkaniny. Do osadzania płytek na ścianach o gładkiej powierzchni, jak np. gipsowej, z twardego drewna itp., stosuje się spoiwa (kleje) znormalizowane. Niektórych klejów nie można bezpośrednio używać do przyklejania płytek na płaszczyznach porowatych, gdyż wysuszają one klej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do uszczelniania porów i rys płaszczyzn stosuje się roztwór szelaku w denaturacie; zapobiega on wysychaniu spoiwa i przenikaniu wilgoci ze ściany. Ścianę powleka się spoiwem przy użyciu specjalnej łopatki, a płytki osadza się w taki sam sposób jak płytki ceramiczne (uprawnienia budowlane).

Do osadzania płytek polistyrenowych używa się także niekiedy specjalnego spoiwa (Tilon). Jest to biała żywica syntetyczna zawierająca wypełniacze o konsystencji pozwalającej na nabieranie tego spoiwa łopatką. Ciężar jednego galonu (4,5 1) spoiwa wynosi €,75 kG. Można nim pokryć ok. 5 nr płaszczyzny ściany. Tilon spaja dobrze polistyren z drewnem, metalem, betonem, cegłą, gipsem, płytami ściennymi i różnymi płaszczyznami drewnianymi (program egzamin ustny).

Płytki z żywicy akrylowej

Producenci twierdzą, że spoiwo to jest elastyczne, a przez to odporne na nieznaczne ruchy w budynku. Daje się łatwo usuwać z powierzchni płyt, nie powodując zarysowania i nie uszkadzając połysku. Spoiwo nakłada się bezpośrednio na płaszczyznę ściany za pomocą łopatki, przy czym płytki osadza się przyciskając je do spoiwa (opinie o programie).

Płyty z żywicy akrylowej produkuje się w podobny sposób jak płyty Perspex (Plexiglas), z płaszczyzną licową, rowkowaną, o regularnym deseniu imitującym spoiny płytek zwykłych. Płyty te mogą mieć różne kolory. Są one stosunkowo drogie, lecz korzyści jakie się osiąga przy ich stosowaniu równoważą ich wysoki koszt.

Płytki z tworzyw sztucznych i azbestu. Innym rodzajem płytek są płytki plastik-azbest i warstwowe płytki fenolowe produkowane pod dużym ciśnieniem. Pierwsze z nich wykonuje się z włókien azbestu nasyconych żywicą winylową z dodatkiem barwnego, mineralnego pigmentu (segregator aktów prawnych). Tworzywo to walcuje się na ciężkich kalandrach, tak jak płyty podłogowe, następnie przecina na krajalnicy poziomej na płytki o żądanych wymiarach od 15 x 15 cm do 48 x 60 cm. Znormalizowana grubość tych płytek

wynosi 2,5 mm. Mogą one mieć różne kolory od barw pastelowych do intensywnych z marmurkowymi deseniami. Osadzanie płytek na jakiejkolwiek gładkiej ścianie wykonuje się przy użyciu wodoodpornego spoiwa. Do czyszczenia używa się mokrej ścierki i proszków stosowanych w gospodarstwie domowym.

Płytki warstwowe fenolowo-melaminowe (promocja 3 w 1). Produkuje się płytki wymiarach 30 x 45 cm i grubości 0,8 mm; 1 m² płytek waży od 1,2 kg do 1,7 kg. Płytki wykonywane są w różnych kolorach, a ich płaszczyzna licowa jest lśniąca. Ze względu na lekkość płytek można je bezpośrednio osadzać na ścianie przy użyciu specjalnego spoiwa bez potrzeby stosowania łat. Wykłada się nimi ściany, podobnie jak innymi płytkami, w kuchniach, łazienkach, hollach, szpitalach innych pomieszczeniach.