Usztywnione węzły

Na wzór dachów namiotowych żelaznych konstruowane bywają dachy namiotowe żelbetowe, mające nad dachami żelaznymi tę wyższość, że posiadają doskonale usztywnione węzły i zwiększoną sztywność całego ustroju przy pomocy płyty dachowej, łączącej poszczególne krokwie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Typowy rzut poziomy niezbyt stromego dachu namiotowego z latarnią. Zasadniczym ustrojem dźwigającym są więzary w postaci belek przekątniowych, oparte na ciśnionym pierścieniu latarniowym i ciągnionym pierścieniu murowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na pierścieniach i więzarach spoczywają krokwie żelbetowe, podtrzymujące płytę.

Zależnie od tego czy mamy do czynienia z ustrojem płytowym czy żebrowanym, odróżniamy zasadniczo dwa typy dachów łukowych:

1). Dachy łukowe płytowe, gdzie płyta stanowi sklepienie kolebkowe.

2). Dachy żebrowane, w których ustrojem dźwigającym jest żebro (więzar) w postaci łuku, a płyta, jako belka ciągła, spoczywa na więzarach lub belkach drugorzędnych (uprawnienia budowlane).

Dach typu 1) lub 2), posiadający ścięgna dla przeniesienia parcia poziomego, uważa się, pod względem statycznym, za łuk dwuprzegubowy ze ścięgnem poziomem, jakkolwiek w rzeczywistości nie wykonywuje się łożysk, odpowiadających założeniom statycznym, lecz nasady łuków oparte są płasko na murach skrajnych ewentualnie na smukłych filarach żelbetowych, zwykle, ze względów konstrukcyjnych, złączonych silnie z łukiem (program egzamin ustny). Obliczenie statyczne łuku odbywa się najprędzej przy zastosowaniu metody Strassnera, zwłaszcza że opracowane w jego dziele liczne zestawienia ułatwiają systematyczne postępowanie, zmniejszające prawdopodobieństwo popełnienia omyłek.

Dach łukowy płytowy

Dach łukowy płytowy ze ścięgnem najczęściej z żelaza okrągłego jest ustrojem bardzo lekkim; zatem ciężar własny, naogół w konstrukcjach żelbetowych dość znaczny, nie obciąża tu zbytnio murów. W przypadku rozpiętości niewielkiej wystarczają wkładki niosące dolne; wkładki obustronne rozmieszczone są tylko w okolicy podpór. W dachach, o większych rozpiętościach, wkładki są z reguły obustronne wzdłuż całej rozpiętości łuku (opinie o programie). Ścięgno złożone z jednego lub większej ilości prętów okrągłych <J) do 50 mm, łączone i naciągane kluczem, zawieszone bywa, w celu ochrony przed ugięciem, zapomocą prętów z żelaza okrągłego na łuku.

Zakotwienie ścięgna konstruuje się przy pomocy odpowiednich płyt kotwicznych, najczęściej z kawałków kształtówek. Wymiary płyty kotwicznej oznacza się ze względu na ciśnienie dopuszczalne betonu. W przypadkach, w których nie możemy lub nie chcemy stosować płyt kotwicznych o znacznych wymiarach, wzmacnia się beton przed płytą zapomocą uzwojenia. Mimo nieprzekroczenia dopuszczalnego ciśnienia betonu zakotwienie ulec może zniszczeniu przez przezwyciężenie wytrzymałości betonu na ścinanie wzdłuż obwodu płyty kotwicznej w płaszczyznach siła ciągnąca w ścięgnie wyrwać może wtedy całe zakotwienie wraz z blokiem betonu przed płytą (segregator aktów prawnych). Chcąc temu zapobiec, należy tak dobrać wymiary, aby natężenia ścinające w płaszczyznach zagrożonych ścięciem nie przekroczyły granicy dopuszczalnej dla betonu.

Ścięgna rozmieszczone są co kilka metrów; przenieść więc mogą wprost parcie poziome na partii kilkudziesięciu cm, odpowiadającej długości płyty kotwicznej. Jednak między ścięgnami obciążenie dachu wywołuje również parcie poziome, jako składową poziomą ukośnego ciśnienia na mur. Parcie poziome między ścięgnami przenosi osobno skonstruowana belka żelbetowa pozioma, przechodząca ewentualnie w gzyms osi ścięgien są podporowymi tej belki. Dachy łukowe żebrowane, stosowne dla rozpiętości większych, bywają konstruowane w ten sposób, że, zależnie od warunków konstrukcyjnych (promocja 3 w 1). Do typu dachów łukowych żebrowanych należą, pod względem statycznym, także dachy trójkątne, zatem o połaciach płaskich.