Uzasadnienia ograniczenia smukłości

Uzasadnienia ograniczenia smukłości oczywiście nie odnoszą się do rury swobodnej, lecz i tu istnieją pewne przesłanki przemawiające za jej ograniczeniem. Przesłanki te nie mają charakteru technicznego, lecz wynikają z troski o dobrą gospodarkę materiałem rurowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla rur ze stali miękkiej można podać następującą zasadę praktyczną. W celu znacznego zmniejszenia ryzyka zniszczenia rur (np. rur skręcanych), podczas przenoszenia na budowie, transportu samochodowego lub kolejowego, w czasie budowy rusztowania należy używać rur o smukłoci mniejszej od 350 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Naturalnie, nie musi to być bezwzględnie przestrzegane, jest to po prostu rada wynikająca z obserwacji, którą warto przestrzegać, szczególnie w przypadku materiału używanego wielokrotnie do rusztowań rurowych, często przewożonego i poddawanego nieustannym i nieostrożnym manipulacjom. Rada ta odnosi się tylko do mataeriału najczęściej w praktyce używanego, gdyż jest niemożliwe nieużywanie rur o większych długościach (ż>350), których zastosowanie w pewnych przypadkach może dać korzyści rekompensujące z nadmiarem ryzyko ich szybkiego zniszczenia (uprawnienia budowlane).

Ograniczenie smukłości wpływa bezpośrednio na rozpiętość przęsła L rusztowania rurowego. Zgodnie z ogólną zasadą montażu, każda rura wchodząca w skład rusztowania musi przejść przez co najmniej dwa węzły z trzech możliwych (węzeł pojedynczy, węzeł zwykły, węzeł stężenia) oraz każda rura stanowiąca podłużnicę musi być zamocowana co najmniej na dwu stojakach.

Przypuśćmy, że liczba stojaków w rzędzie jest nieparzysta. Ponieważ każda rura tworząca podłużnicę musi być zamocowana co najmniej na dwu stojakach, więc wynika stąd, że przynajmniej jedna rura będzie połączona z nieparzystą liczba stojaków, co najmniej z trzema. Rura ta będzie miała długość zbliżoną do 2L, praktycznie nieco większą. Z tego więc wniosek, że w celu poprawnego powiązania należy dysponować rurami o długości 2 L lub większej (program egzamin ustny).

Węzłem rusztowania nazywamy miejsce, w którym połączono kilka rur za pomocą złączy krzyżowych, maksymalnie do siebie zbliżonych (zwatość węzłów).

Prętem nazywamy część rury między dwoma sąsiednimi węzłami, a ściślej między dwoma złączami, za pomocą których rurę połączono w dwu sąsiednich węzłach.

Siły działające na rusztowanie

Siły działające na rusztowanie (obciążenie od pomostów, obciążenie głowic stojaków, parcie wiatru itd.) są przekazywane za pośrednictwem węzłów na podłoże (opinie o programie). Sposób przekazywania sił zależy od układu rur i złączy w węzłach. Na podstawie analizy tego przebiegu można obliczyć siły zginające złącza, momenty prze- węzłowe w prętach i siły osiowe w prętach. Jedynie siły osiowe przyłożone do głowicy stojaka są przekazywane bezpośrednio przez stojak na podłoże i nie uczestniczą w tym węzły znajdujące się na stojaku (segregator aktów prawnych).

Węzeł rusztowania rurowego może spełniać rolę połączenia:

• sztywnego dla rur przechodzących przez węzeł. W tym przypadku złącze mocujące rurę w węźle dzieli ją na dwa pręty i spełnia równocześnie rolę ich wspólnego końca,
• przegubowego, gdyż istnieje możliwość swobodnego obrotu węzła wokół osi każdej z rur przechodzących przez węzeł. W tym przypadku należy uważać, że węzeł ma tyle osi obrotu, ile jest rur przechodzących przez węzeł,
• sprężystego, gdyż pod wpływem sił zewnętrznych usiłujących naruszyć prostopadłość dwu rur połączonych za pomocą złącza krzyżowego, węzeł ulega odkształceniu i powstaje w nim moment przeciwdziałający zmianie kąta prostego między rurami i proporcjonalny do współczynnika sprężystego skręcania e złącza.

Do dodatkowych cech węzła należy zaliczyć, że:

• osie rur zbiegających się w węźle nie przecinają się,
• podlega on odkształceniom sprężystym wtedy, gdy rury przechodzące przez węzeł nie opierają się na podłożu (stężenie, poprzccznica, podłużnica) i są poddane siłom osiowym, wywołującym zginanie złączy (promocja 3 w 1).

Z powyższego przeglądu cech węzła wynika, że może on być - w zależności od sił zewnętrznych, którym jest poddany - bądź sztywny, bądź obrotowy, bądź sprężysty i nie może być traktowany ani jako połączenie punktowe, ani nieodkształcalne.