Wapienie i piaskowce

Obserwacje licznych budowli wskazują, że z biegiem czasu wszystkie kamienie ulegają zniszczeniu w mniejszym lub większym stopniu, zależnie od ich rodzaju (program uprawnienia budowlane na komputer).
Najmniej ulegają zniszczeniu skały magmowe zwięzłe, mało porowate, takie jak granity i sjenity. Najbardziej podatnymi na działanie czynników niszczących są porowate wapienie i piaskowce o lepiszczu wapiennym.

Wapienie i piaskowce o lepiszczu ilastym nie są przydatne do celów budowlanych, gdyż łatwo ulegają rozkruszeniu. Zawarte w nich cząstki ilaste absorbują i adsorbują wodę i wskutek tego pęcznieją, a struktura kamienia, nawet bez współdziałania mrozu, ulega rozluźnieniu. Mimo że bardziej porowate piaskowce i wapienie (o porowatości powyżej 10%) podatne są na wpływy niszczące, stanowią one wartościowy materiał budowlany i są od wieków stosowane w budownictwie, jak np. wapień pińczowski (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Stosowanie jednak kamienia bardziej porowatego, tzw. miękkiego, wymaga zachowania pewnych warunków przy eksploatacji, przechowaniu i użyciu na budowli.

Kamień miękki nie może być eksploatowany w okresie zimowym. Wydobyty w okresie jesiennym nie może być bezpośrednio użyty na budowie, lecz dopiero po całkowitym wysuszeniu, gdyż stosowanie kamienia zawierającego wilgoć skalną powoduje jego pękanie i rozkrusza- nie. Świeży, miękki kamień wymaga dużo uwagi w czasie transportu tak bloków, jak i płyt, a także starannego przechowywania w okresie zimowym pod dachem i na drewnianych podkładach (uprawnienia budowlane). Odkryte świeże warstwy złoża powinny być również odpowiednio zabezpieczone na okres zimowy.
Kamień miękki nie może być używany na cokoły, gdyż ulega silnemu zawilgoceniu, a następnie zniszczeniu; nie może być on również stosowany na elementy nośne, np. kolumny, gdyż ulega spękaniu. Miejsca elewacji z kamieni miękkich specjalnie narażone na zawilgocenie i zniszczenie wymagają zabezpieczenia i uodpornienia za pomocą odpowiednich środków (program egzamin ustny).

Od szeregu lat prowadzone są w wielu krajach prace badawcze, które doprowadziły do poznania czynników wpływających niszcząco na kamienie i sposobu ich działania.
Czynniki niszczące, ze względu na sposób ich działania, można podzielić na trzy grupy, a mianowicie czynniki fizyczne, chemiczne i biologiczne (opinie o programie).

Gładkie powierzchnie

Najważniejszym z czynników niszczących jest wilgoć, gdyż działa ona bezpośrednio i jest niezbędna dla działania innych czynników.
Praktycznie wszystkie czynniki niszczące występują jednocześnie i doprowadzają prawie do tych samych rezultatów. Samo zniszczenie może występować w formach różniących się między sobą.
Najczęściej spotykanymi formami zniszczenia są: brudnoczarne plamy pokrywające nieregularnie budynek, wykruszania, łuszczenia, włoskowate spękania i szczeliny na powierzchniach gładkich, wykwity i naloty, czarne wypukłości i chropowate miejsca tworzące się w pewnych partiach budynku oraz przechodzenie wapieni w żółty sypki proszek (segregator aktów prawnych).

Woda działająca niszcząco na kamień pochodzi z dwóch źródeł: jest to woda deszczowa i woda pochodząca z wilgotnego podłoża, które infiltrują w kamień. Woda ta poprzez kapilary podnosi się z ziemi tym wyżej, im podłoże jest wilgotniejsze, kieruje się do powierzchni muru, skąd wyparowuje.
Zarówno w wodzie deszczowej, jak i w wodzie z infiltracji znajduje się zawsze pewna ilość rozpuszczalnych związków i dlatego woda wywiera również działanie chemiczne, szczególnie na wapienie i piaskowce o lepiszczu wapiennym. Woda może zawierać kwas siarkowy pochodzący z dymów, kwas azotowy, kwas węglowy oraz siarczany.

Zmiany temperatury powodują spękanie kamieni oraz zniszczenie w sposób omówiony w poprzednim rozdziale (promocja 3 w 1).
Do czynników biologicznych należą bakterie rozwijające się na związkach siarkowych, a także azotowych, jak również mchy i porosty. Działanie tych ostatnich jest mechaniczne i chemiczne. Działanie mechaniczne polega na wdzieraniu się cieniutkich korzonków w szczeliny włoskowate kamienia, co powoduje jego rozsadzanie.

Działanie chemiczne natomiast związane jest z wydzielaniem kwasów humusowych. Niszczące działanie czynników atmosferycznych wpływ czynników mechanicznych.