Warstwa amortyzująca

Warstwę amortyzującą stanowi ta warstwa gruntu pod fundamentem, w obrębie której występuje zakłócenie odkształceń podłoża wywołane obciążającą go budowlą. Im warstwa amortyzująca jest grubsza i miększa tym bardziej łagodzi ona wpływy eksploatacji górniczej na budowlę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przyjmuje się, że grubość warstwy amortyzującej nie może być większa od 1,5 b, gdzie b jest szerokością fundamentu, i nie może obejmować gruntu niżej zalegającego, którego moduł ściśliwości jest znacznie większy od modułu ściśliwości gruntu zalegającego bezpośrednio pod fundamentem. W przypadku stosowania na twardym podłożu podsypki piaskowej, grubość warstwy amortyzującej równa się grubości podsypki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Moduł ściśliwości gruntu E0 powinien być przyjęty w oparciu o krzywą ustaloną badaniami edometrycznymi, odpowiednio do wielkości naprężeń normalnych - ściskających, panujących pod fundamentem.
Ławy fundamentowe. Ławy odosobnione zabezpiecza się na działanie naprężeń stycznych występujących w poziomie posadowienia, obliczonych.

Może tu wystąpić przypadek obciążenia. Dla każdego z przypadków sporządza się odpowiedni wykres sił podłużnych w ławie (rozciągających lub ściskających).
Gdyby nie uwzględniono plastycznych właściwości podłoża, wtedy należałoby przyjmować rozkład naprężeń stycznych, dla którego otrzymuje się znacznie większe siły w fundamentach (uprawnienia budowlane).

Siły rozciągające, wywołane rozpełzaniem gruntu, przejmowane są zwykle przez podłużne wkładki zbrojeniowe ławy, o przekroju obliczonym przy współczynniku pewności s - 1,1. Przy spełzaniu gruntu ława doznaje ściskania, które jest w stanie przenieść beton bez dodatkowego zbrojenia (program egzamin ustny).
Płyty fundamentowe. Płyty fundamentowe należy obliczać analogicznie jak ławy z tą tylko różnicą, że zamiast szerokości płyty b wprowadza się do obliczeń szerokość b’ = 1,1 b - ze względu na pewną współpracę podłoża w rzucie poziomym. Płyty należy obliczać i zabezpieczać na wpływy pełzania gruntu działającego zarówno w kierunku podłużnym jak i poprzecznym, zamieniając we wzorach kolejno długość z szerokością płyty. Przy takim dwukierunkowym zabezpieczeniu zbrojenie płyty jest wystarczające również dla przeniesienia wpływów pełzania występującego ukośnie, pod kątem 45° do osi głównych rzutu poziomego płyty (opinie o programie).

Ruszt ław fundamentowych

Ławy rusztu fundamentowego mogą być narażone na rozciąganie, ściskanie lub zginanie w płaszczyźnie poziomej rusztu w jednym lub drugim kierunku, względnie też na jednoczesne działanie siły osiowej i momentu zginającego. W przypadku ukośnego kierunku eksploatacji prostokątny ruszt ław fundamentowych narażony jest na utratę geometrycznej niezmienności w swej płaszczyźnie (odkształcenia postaciowe), czemu należy zopobiec przez stosowanie ław przekątnych.
Przy obliczaniu rusztu fundamentowego rozróżnia się dwa rodzaje pasów, a mianowicie: pasy ławowe i pasy międzyławowe. Odnośne obliczenia objaśnia się na przykładzie rusztu prostokątnego (segregator aktów prawnych).

Rozkład naprężeń stycznych, działających w poziomej płaszczyźnie posadowienia, w pasach ławowych o szerokościach blt b2 i b3 równoległych do kierunku pełzania może wystąpić jak w przypadku a lub b. Rozkład naprężeń stycznych w pasach międzylawowych o szerokościach s i t danego rusztu prostokątnego - między lawami podłużnymi. Z reguły występuje tu jeden z trzech przedstawionych na tym rysunku przypadków a, b, c. Wielkości obciążeń (w kG/m długości), działających na poszczególne ławy poprzeczne bezpośrednio jak i przekazywanych na nie z przyległego pasa międzyławowego ru oznaczono literami X względnie Y. Obciążenie pochodzące z części międzyławowej nie może oczywiście przekroczyć odporu biernego gruntu Oj (promocja 3 w 1).