Warstwa izolacji

Jeżeli poziom wody gruntowej wznosi się ponad warstwę izolacyjną podłogi podziemia, to należy uwzględnić działanie na nią wyporu wody - odpowiadającego różnicy poziomów warstwy izolacyjnej posadzki i zwierciadła wody (program uprawnienia budowlane na komputer). Grunty dopuszczające tak małe naciski są tak słabymi gruntami, że żadnego większego budynku na nich bezpośrednio opierać nie można i trzeba wówczas stosować albo sztuczne fundamentowanie (np. na palach), albo wprowadzać specjalne usztywnienia ich konstrukcji, aby nie dopuścić do spękań, godząc się jednocześnie z dopuszczeniem znaczniejszych osiadań.

Weźmy dla przykładu ił trzeciorzędowy, który przeniósł na sobie w okresie najścia lodowców olbrzymie naciski (np. 40 at) i został w owym okresie geologicznym dobrze zagęszczony (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wpływ tego zagęszczenia pozostał do naszych czasów ‘), iły te pozostając w zetknięciu z wodami gruntowymi nie wykazują objawów pęcznienia, a pomimo to nikt nie będzie proponował zastosowania na ten grunt nacisków w dziesiątkach at. Również nie ma mowy o tym, żeby przy wyrównaniu terenu na zboczach przyjmować pod uwagę ciężar usuniętego gruntu. Łatwo poza tym spostrzec, że inne warunki będą zachodziły pod względem mechanicznym, jeżeli po wykopaniu dołu fundamentowego w gruncie nie ulegającym wyraźniejszym odkształceniom wprowadzimy natychmiast równoważne obciążenie budynku, a inne będą warunki, gdy dół będzie dłuższy czas w stanie otwartym lub tylko z lekka obciążony rozpoczętą budową (uprawnienia budowlane).

Równocześnie trzeba wskazać, że często można -spotkać się ze zjawiskiem, szczególnie przy głębszych fundamentach, że grunt nie ma możności odprężenia się, gdyż na miejsce wykopanej ziemi wchodzi nowe obciążenie. Zachodzi to przy fundamentach kesonowych, przy studniach opuszczanych w warunkach należytego wykonania robót lub przy wykopach wąskich typu kanalizacyjnego (program egzamin ustny).

Mechanika gruntów

I dlatego należy uznać jako dobre i słuszne często spotykane zalecenie, pozwalające na zwiększenie dopuszczalnego normalnego obciążenia jednostkowego o ciężar słupa gruntu wysokości (H - 2) m, gdy fundament założony jest na głębokości H m poniżej naziomu, przy czym H > 2 m. Trzeba podkreślić, że rzeczą projektującego inżyniera staje się wykorzystanie tego zalecenia tylko wówczas, jeżeli uzasadnia to przyjęty sposób wykonania robót (opinie o programie).

W zwykłej, najczęściej spotykanej praktyce wykopy szerokoprzestrzenne mają głębokość 3-4 m, a więc dodanie do przyjętego nacisku jednostkowego 0,18-0,36 at, co odpowiada ciężarowi słupa gruntu wysokości 1 lub 2 m, nie może grać decydującej roli i mieści się na ogół w granicach dokładności, z jaką określamy dopuszczalne naciski na grunt, a więc tego rodzaju ujęcie zagadnienia nie może doprowadzać do nieodpowiednich decyzji. Przy fundamentowaniu podpór mostowych należy uwzględniać przy wyborze dopuszczalnych nacisków na grunt specjalne warunki pracy tych fundamentów (segregator aktów prawnych).

Dawniej gdy mechanika gruntów nie oświetliła jeszcze tego zagadnienia, uważano, że sprawę dopuszczalnego obciążenia jednostkowego można każdorazowo rozwiązać za pomocą próbnego obciążenia gruntu i pomiaru zachodzących przy tym osiadań. Później dążono do stosowania próbnych obciążeń na różnych głębokościach, w miarę pogłębiania-otworu badawczego Kogler próbował nawet wprowadzać do otworu walcowaty worek gumowy napełniany sprężonym powietrzem, w celu obserwacji poddawania się gruntu na podstawie ilości wtłaczanego powietrza i pomiaru jego ciśnienia (promocja 3 w 1). Jeżeli zauważymy, że wprowadzane do edometru próbki gruntów spoistych mają zwykle wysokość ok. 20 mm i zwykle trzeba wielu godzin, a nieraz i paru dni czasu na przeprowadzenie badań, powstaje pytanie, jakiego trzeba by czasu dla osiągnięcia wiarogodnych wyników, gdy obciążenie oddziaływa w warunkach naturalnych na niepomiernie większą warstwę gruntu.