Warstwa izolacyjna

Przy stosowaniu twardych asfaltów dopuszczalny jest dodatek niewielkiej ilości plastyfikatorów, jak np. oleju antracenowego.
Warstwa izolacyjna poddana w ciągu 8 godz. ciśnieniu wody 0,2 at nie powinna przepuszczać wody.
Produkcja mas powłokowych bez wypełniaczy wymaga asfaltów najwyższej jakości, zarówno ponaftowych jak i naturalnych. Masy tego rodzaju nie są w Polsce jak dotąd produkowane (program uprawnienia budowlane na komputer).
Masy te należy produkować w kotłach zamkniętych, ogrzewanych o ile możności parą, zaopatrzonych w mieszadła mechaniczne i chłodnicę zwrotną.

Podczas produkcji należy zachować wszelkie przepisy przeciwpożarowe, obowiązujące przy użyciu benzyny itp. materiałów. Do stopionego i ogrzanego do temperatury o ok. 50°C wyższej od temperatury mięknienia asfaltu dodaje się przy ciągłym mieszaniu dodatki uszlachetniające, np. kauczuk, a następnie po ich wymieszaniu z asfaltem i po przerwaniu ogrzewania, drobnymi porcjami rozpuszczalnik (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy obliczaniu potrzebnej ilości rozpuszczalnika należy zwiększać ją o ustaloną empirycznie stratę spowodowaną odparowaniem podczas produkcji.
Jako opakowanie stosuje się szczelnie zamykane bębny lub beczki z otworem nie mniejszym niż 3″ (7,5 cm).
Szczelnie zamknięte naczynia przechowuje się w miejscu chłodnym, zabezpieczonym od ognia (uprawnienia budowlane).

Masy izolacyjne powłokowe rozpościera się pędzlem lub szczotką w ilości do 3 kg/m2 na gruntowaną powierzchnię. W czasie pracy należy zachować ostrożność z ogniem.
Masy powłokowe o konsystencji pasty z wypełniaczami. Masy te, o konsystencji miękkich kitów (past), nakłada się za pomocą szpachli lub łopatek na uprzednio gruntowane powierzchnie. Są to masy asfaltowo-mineralne, dające grubsze powłoki niż masy uprzednio opisane. Masy te składają się z asfaltu średniej twardości, wypełniaczy mineralnych włóknistych i pyłowych, plastyfikatorów oraz lotnego rozpuszczalnika (program egzamin ustny). Masy te zachowują stosunkowo długo po użyciu swą plastyczność i schną powoli. Powłoki izolacyjne, uzyskiwane przy użyciu tych mas, powinny przy próbie wytrzymywać ciśnienie 0,5 at.

Ścisłe ustalenie składu masy

Jako wypełniaczy używa się mieszanek wypełniaczy włóknistych (azbestu, wełny żużlowej lub bazaltowej) z wypełniaczami pyłowymi o możliwie dużej aktywności, jak np. krzemionka strącona, w stosunku 2 części wypełniacza włóknistego na 1 część wypełniacza pyłowego. Do mas odpornych na czynniki chemiczne nie należy stosować wełny żużlowej.
Jako rozpuszczalnik stosuje się tutaj oleje średnio ciężkie, jak np. solwentnafta II, olej obojętny itp.
Ścisłe ustalenie składu masy jest dość trudne i wymaga szeregu prób, zwłaszcza przy dobieraniu właściwego gatunku asfaltu i plastyfikatora. Można tu stosować kauczuk lub żywice syntetyczne (opinie o programie).
Masę asfaltową nakładaną na zimno należy produkować w kotłach ogrzewanych parą lub bezpośrednio ogniem, zaopatrzonych w silne wolnobieżne mieszadło o osi poziomej.

Asfalt należy powoli topić w kotle, ogrzewając do temperatury, w której jest jeszcze ciągliwy i prawie plastyczny. Do tak ogrzanego asfaltu dodaje się niewielkimi porcjami wypełniacze, zaczynając od wypełniaczy włóknistych. W miarę dodawania wypełniaczy należy zwiększać temperaturę w kotle, tak aby utrzymać przez cały czas dodawania wypełniaczy i mieszania jednakową gęstość masy. Po dodaniu całej obliczonej ilości wypełniaczy przerywa się ogrzewanie kotła i rozpoczyna dodawanie rozpuszczalnika.
Najdogodniejszą kontrolą gotowego produktu jest badanie temperatury mięknienia i czasu wysychania (segregator aktów prawnych).
Jako opakowanie stosuje się bębny blaszane szczelnie zamykane.

Masę nakłada się szpachlą lub łopatką na zimno lub lekko ogrzaną na zagruntowane powierzchnie, zachowując podczas pracy ostrożność z ogniem.
W tym przypadku stosuje się asfalt ponaftowy dmuchany lub mieszaninę asfaltów ponaftowych z asfaltem naturalnym, o temperaturze mięknienia 55-70°C (promocja 3 w 1).