Wartość współczynnika spulchnienia

Dla kontroli jednak sprawdza się również wydobyte ilości gruntu w ładowniach szaland lub pogłębiarek, przy czym należy uwzględnić współczynnik spulchnienia, który jest stosunkiem objętości wykopów, mierzonych w barce lub w ładowniach pogłębiarki, do objętości wykopów mierzonych w profilu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Współczynnik ten uwzględnia nie tylko spulchnienie w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale także i okoliczności następujące:
- niezupełne opróżnianie się ładowni barek czy pogłębiarki,
- obsuwanie się skarp z wykopu,
- ilości materiału, które dostały się do wykopu w czasie wykonywania robót (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wartość współczynnika spulchnienia waha się, zależnie od warunków, od 1,2 przy grubych piaskach i żwirach do 1,5 przy namułach, a w trudniejszych warunkach może przekroczyć 2.
Sposób poruszania się pogłębiarki w czasie pracy zależy od typu urządzenia. Pogłębiarki kubłowe i niektóre pogłębiarki ssące wykonują w czasie robót ruch zwany motylkowaniem (papilonażem), inne zaś pracują przesuwając się wzdłuż wykopu po prostych równoległych, tzw. sposobem bruzdowym (uprawnienia budowlane).
Motylkowanie polega na tym, że pogłębiarka zakotwiczona na sześciu kotwicach porusza się w poprzek wykopu ruchem wahadłowym po obwodzie łuku, którego środek stanowi kotwica liny zasadniczej dziobowej. Po przemierzeniu całej szerokości wykopu, podczas czego wyżłobiony zostaje w dnie rów odpowiedniej głębokości, pogłębiarka przesuwa się nieco do przodu, po czym przemierza wykop ruchem wahadłowym w kierunku przeciwnym, poszerzając równolegle wytworzoną poprzednio bruzdę.

Ruchy wahadłowe odbywają się przez odpowiednie skracanie i wydłużanie lin czy łańcuchów bocznych (,,motylkowych”), ruchy wzdłuż osi wykopu przez skracanie i wydłużanie lin czy łańcuchów zasadniczych podłużnych dziobowych i rufowych (program egzamin ustny).
Pogłębiarki ssące bez spulchniaczy pracują zwykle drugą metodą, żłobiąc bruzdy proste, równoległe do osi wykopu. Pogłębiarka taka, zakotwiczona zwykle na tychże samych 6 linach czy łańcuchach, porusza się w czasie pracy nie ruchem wahadłowym poprzecznym, lecz ruchem prostoliniowym, zgodnym z kierunkiem osi wykopu. Po wyżłobieniu
Przy robotach w ujściach rzek o bardzo ruchomym dnie punkt ten nie wchodzi w rachubę.

Pogłębiarki

W przekroju linia dna ma kształt piły (opinie o programie).
Przednią kotwicę liny głównej rzuca się w odległości przynajmniej 150 do 200 m od pogłębiarki, przy czym zawozi się ją na miejsce za pomocą
specjalnej barki lub pontonu, na których kotwica jest zawieszona na osobnym wsporniku. Kotwice boczne rzuca się tak, aby liny boczne nie tworzyły z osią wykopu kąta większego niż 60-80°. Wykopu nie wyczerpuje się od razu na pełną jego głębokość, ale zdejmuje się go stopniowo warstwami o grubości 0,30-1,00 m, zależnie od rodzaju pogłębiarki i gruntu.

Pogłębiarki w zasadzie powinny pracować bez przerwy, z wyjątkiem okresów potrzebnych na przerzucenie kotwicy liny głównej. Wynika z tego konieczność takiego zorganizowania robót, aby praca pogłębiarki była ciągła (segregator aktów prawnych).
Gdy pogłębiarka przerzuca urobek na szalandy, które przystawia się raz u jednej, raz u drugiej burty na przemian i które odbywają wraz z pogłębiarką wszystkie jej poruszenia, liczba szaland powinna być tak obliczona, aby zawsze, zanim wypełni się szalanda z jednej strony, do drugiej burty podstawiona była szalanda próżna, tak, że po zakończeniu napełniania pierwszej szalandy wystarczy tylko przestawienie urządzenia pogłębiarki na obsługę szalandy z drugiej strony.

Miejsce odkładu, jak z tego wynika, nie powinno być odległe, gdyż w przeciwnym razie obsługa pogłębiarki wymagałaby bardzo dużej flotylli szaland i holowników (promocja 3 w 1). Z drugiej strony miejsce odkładu, jak już była o tym mowa, powinno być tak położone, aby odłożony tam materiał nie był przez prądy czy fale przenoszony z powrotem do wykopu.
Przy odwożeniu urobku szalandami denno-klapowymi należy opróżnienie szaland przeprowadzać w ruchu, przy czym należy zachować taką kolejność otwierania poszczególnych klap dennych, aby nie narazić szalandy na nadmierny przechył, ani na przegłębienie.