Wartości kamieni szlachetnych

Decydującym o wartości kamieni szlachetnych czynnikiem jest trwałość, dzięki której długo nie ulegają one zmianom. Są ce nie tylko odporne na niszczące działania chemiczne, lecz mają łażą twardość i nie ulegają zarysowaniu przez otaczające je przedmioty czy cząstki pyłu unoszące się w powietrzu. Najwyższą ze wszystkich minerałów twardość ma diament, co obok innych własności — zdecydowało, że jest on uważany za najcenniejszy kamień szlachetny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zbliżoną do diamentu twardość mają rubin i szafir, chryzoberyl i topaz, nieco mniejszą szmaragd i akwamaryn, cyrkon i granaty.
Do najcenniejszych kamieni zaliczano przez wieki oprócz ramentu, nazywanego nieraz królem kamieni szlachetnych, szmaragdy, rubiny i szafiry. Były one i są bardzo poszukiwane, osiągając najwyższe ceny w porównaniu z innymi kamieniami, określanymi niekiedy jako kamienie półszlachetne. Tradycyjny podział kamieni na szlachetne i półszlachetne nie jest ścisły. Przykładem może być opal uważany zwykle za kamień półszlachetny, podobnie jak różne odmiany kwarcu i chalcedonu. Niektóre jedna odmiany opalu, odznaczające się piękną grą barw, zaliczane są c kamieni szlachetnych. Na międzynarodowych zjazdach jubilerów dąży się do usunięcia tego podziału, którego główną podstawą je cena kamieni, niemniej jednak nazwa kamienie półsizlachetr utrzymuje się nadal (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Autor bardzo obszernej monografii kamieni szlachetnych Ti Bauer (III wyd. opracowane przez K. Schlossmachera, 1932) z; liczył do kamieni szlachetnych diament, korund (rubin, szafii chryzoberyl, spinel, topaz, beryl (szmaragd, akwamaryn), eukla (hiacynt), turmalin, oliwin, spodumen (hiddenit, kunzyt),. ipsl szlachetny i turkus (uprawnienia budowlane). Do kamieni półszlachetnych zostały zrzitz niego zaliczone: prehnit, kordieryt (dychroit), opal, turkus, KĆalit, lazuryt (lapis lazuli), granaty (pirop, almandyn, spessar- hessonit, demantoid, uwarowit), andaluzyt, sillimanit, kwarc kryształ górski, cytryn, kwarc zadymiony, morion, ametyst i in,),, acfibol (nefryt), piroksen (jadeit), skalenie (adular, kamień księżycowy, mikroklin, labrador i in.), wezuwian, piryt, chalkopiryt,. zsarkasyt, hematyt, serpentyn, agalmatolit, malachit, dioptaz,. fiŁisonit, chryzokola, obsydian, mołdawit, bursztyn, gagat (program egzamin ustny).

Szlifowanie

Bauer podał także przyjęty za K. E. Klugiem podział kamieni szlachetnych na 5 klas. Podstawą tego podziału jest przede wszystkim twardość kamieni, mająca zasadniczy wpływ na ich cenę (opinie o programie). Właściwe kamienie szlachetne (jubilerskie), wyróżniające się wysoką twardością (najwyższą spośród minerałów), pięknymi barwami, przezroczystością, silnym połyskiem i ogniem oraz rządkową występowania w postaci okazów nadających się do szlifowa- zostały podzielone na 3 klasy:
Do klasy I należą kamienie o twardości 8-10 w 10-stopniowej siali twardości Mohsa: 1) diament, 2) korund (rubin, szafir), 3) ińryzoberyl, 4) spinel (segregator aktów prawnych).

Do klasy II zostały zaliczone kamienie o twardości 7-8 i wyjątkiem szlachetnego opalu). Ich wartość jest na ogół niższa mz kamieni klasy I, lecz wysoka, a niektóre odmiany kamieni tej klasy mogą osiągać ceny wyższe od kamieni klasy I. Należą tu: 5) cyrkon, 6) beryl (szmaragd, akwamaryn i in.), 7) topaz, 8) turma- 1in, 9) granat, 10) opal szlachetny.
Do klasy III należą kamienie o twardości 6-7 i własnościach pośrednich między kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, rzadko mają one wszystkie cechy kamieni szlachetnych, są jednak znacznie pospolitsze od kamieni klas poprzednich, lecz rzadkie w postaci okazów nadających się do szlifowania.

Należą tu: Ii) kordieryt, 12) wezuwian, 13) chryzolit (odmiana oliwinu), 14) aksynit, 15) cyjanit, 16) staurolit, 17) andaluzyt, 18) chiastolit, 19> pistacyt (odmiana epidotu), 20) turkus (promocja 3 w 1).
Do klas IV i V należą tzw. kamienie półszlachetne, mające tylko niektóre własności kamieni szlachetnych lub wykazujące te własności w znacznie mniejszym stopniu.