Warunki optymalności

Rozpatrzymy teraz przeciwległy koniec układu, rozpoczynając od punktu n. Ponieważ punkt n jest ekstremalny, moment zamocowania równy jest zeru. Ponieważ rozpatrujemy tylko siły nieskończenie małe, możemy dla punktu n obrać dowolną siłę styczną. Na odcinku (n - 1, n - 2) znajduje się jeden punkt ekstremalny i na prawo od tego punktu występują tylko siły styczne w punktach n - 1 in (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ moment w punkcie ekstremalnym nie występuje, możemy wyznaczyć siłę styczną w punkcie n - 1. Postępując nadal w ten sam sposób określamy siły styczne w n - 1, n - 2… i + 2. Siły te mogą być połączone w jedną (znaną) siłę wypadkową, która w kombinacji z siłami stycznymi w i - 1, i oraz i + 1 musi dać siłę na linii ścinania łuku (i - 1, i + 1). Zagadnienie sprowadza się do równowagi pięciu sił, z ‘których jedna jest znana.

Obierając drugą siłę w sposób dowolny, np. siłę styczną w i - 1, określimy pozostałe trzy. Jeżeli wielkość dowolna jest tak obrana, że moment w punkcie ekstremalnym odcinka (i - 1, i) nie występuje, wtedy punkt ekstremalny odcinka (i, i + 1) wyznacza tylko jeden stosunek odległości między wzdłużnicami (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rozważania powyższe dotyczą zakłóceń brzegowych, mogą być bezpośrednio zastosowane do zakłóceń centralnych, chociaż z nieco odmienną liczbą wzdłużnie i liczbą wielkości statycznie niewyznaczalnych.

Prawidłowe sformułowanie warunków optymalności prowadzi do bardzo skomplikowanych wzorów, nawet wtedy, gdy rozważania ograniczymy do przypadku powłoki kołowej w założeniu, że odległości między wzdłużnicami są nie bardzo duże w porównaniu do promienia powłoki. Ponieważ rozwiązanie ogólne nie jest ciekawe z punktu widzenia praktycznego, nie będziemy nadal zajmować się tym zagadnieniem (uprawnienia budowlane).

Fala tłumiona

Fala tłumiona w teorii wzdłużnie. W granicach teorii sprężystości można znaleźć dla powłok kołowych ogólne rozwiązanie przez kombinację małej liczby częściowych prostych rozwiązań, tzw. fal tłumionych. Sposób ten nie znajduje odpowiednika w teorii wzdłużnie; powstaje jednak pytanie, czy istnieje jakiekolwiek rozwiązanie, które byłoby tak proste, jak sprężyste fale tłumione (program egzamin ustny).

Charakterystycznymi cechami fali tłumionej są: stała długość fali oraz stały stosunek kolejnych amplitud, niezależny od naprężeń. Chcąc znaleźć analogiczne rozwiązanie w teorii wzdłużnie, musimy założyć jednakowe odległości między wzdłuż- nicami i stały stosunek tłumienia. Rozwiązanie takie istnieje, lecz okazuje się, że ma charakter czysto okresowy, tzn. że nie występuje tłumienie, co jest wynikiem założenia równości momentów ekstremalnych. Czysta oscylacja nie jest brana pod uwagę, ponieważ związana jest z wymaganiem, aby zakłócenie zostało przekazane na nieskończoną odległość bez tłumienia (opinie o programie).

W związku z tym musimy odstąpić od warunku stałej odległości między wzdłuż- nicami i jednakowego stosunku tłumienia przy wszelkich naprężeniach (segregator aktów prawnych). Dla poszczególnych zakłóceń, odległość między wzdłuż- nicami systemu optymalnego jest najmniejsza w pobliżu zakłócenia. W związku z tym należy zachować stały stosunek odległości między kolejnymi wzdłużnicami, jak również i stały stosunek tłumienia dla każdego z naprężeń.

Wymaganie to przy założeniu, że odległości między wzdłużnicami są małe w porównaniu do promienia, prowadzi do dość zawiłego układu równań nieliniowych. Jeżeli nie jest wymagane, aby układ. Fale tłumione w teorii wzdłużnie wzdłużnie był optymalny, równania te mają jedno rozwiązanie dla każdego stosunku kolejnych odległości. Jedno z tych rozwiązań odpowiada układowi optymalnemu, i musi być rozpatrywane jako tłumiona fala teorii wzdłużnie. Odpowiadający temu rozwiązaniu stosunek odległości między wzdłużnicami wynosi 2,5 (promocja 3 w 1).