Warunki rozwoju grzybów

Główne źródło węglowodanów stanowi dla grzybów rozkład celulozy na glikozę; obok tego grzyby rozkładają i przyswajają także inne występujące w drewnie polisacharydy, zwłaszcza skrobię i hemicelulozy. Spośród hemiceluloz większość grzybów łatwiej rozkłada i przyswaja heksozany niż pentozany lub pochodzące z nich pentozy (program uprawnienia budowlane na komputer). Większość grzybów rozkłada ligninę w stopniu daleko słabszym niż celulozę i hemicelulozy. Najłatwiej przyswajalne dla grzybów związki węglowodanowe, białka i tłuszcze występują w plazmatycznej treści żywych komórek.

Substancje te stanowią podstawę egzystencji w początkowym stadium wzrostu grzybni, która w miarę dalszego rozwoju zaczyna atakować błony komórkowe. Rozkładowi ulegają również związki poliuronowe zawarte w substancji międzykomórkowej blaszek środkowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Według Cartwrighta i Findlaya grzyby rozkładają zawarte w drewnie glikozydy na cukry proste, które następnie przyswajają. Niektóre jednak glikozydy, jak np. saponiny, działają trująco na pewne gatunki grzybów.

Występujące w drewnie sole mineralne pokrywają w dostatecznym stopniu zapotrzebowanie grzybów (uprawnienia budowlane). Wpływ soli mineralnych wyraża się przede wszystkim w zmianie odczynu (liczby pH) drewna. Optymalne warunki rozwoju grzybów występują przy słabo kwaśnym odczynie, zawartym w granicach pH 4,5 do 5,5, co odpowiada normalnemu stężeniu jonów
wodorowych w drewnie. Zmiana pH w kierunku odczynu zasadowego bardziej hamuje rozwój większości grzybów niż silne zakwaszenie.
Dużą rolę w rozkładzie substancji organicznej na związki proste odgrywają enzymy. Różnorodność wydzielanych przez grzyby enzymów jest duża; np. gatunek Lenzites sepiaria Fries, wydziela około 20 różnych enzymów (program egzamin ustny).

Duża zawartość garbników

Najważniejszą rolę odgrywają enzymy rozkładające związki węglowodanowe, a więc: inwertaza, maltaza, rafinaza, diastaza, celulaza, hemicelulaza, pektynaza i inne. Duże znaczenie ma oksydaza, której brak uniemożliwia rozkład ligniny (opinie o programie). Poza tym grzyby wytwarzają pewne ilości enzymów lipolitycznych i proteolitycznych. Enzymy proteolityczne dają możność przyswajania związków białkowych, które stanowią dla grzybów główne źródło azotu. Oprócz azotu zawartego w proteinach niektóre grzyby przyswajają azot zawarty w aminach i w amoniaku. Niektóre grzyby wytwarzające aneurynę (witaminę B,) mogą w jej obecności przyswajać także azot zawarty w związkach nieorganicznych.

Znany jest fakt, że grzyby dobrze rozwijają się na pożywkach mineralnych z dodatkiem jakiegoś łatwo przyswajalnego węglowodanu, np. glikozy. Są to więc organizmy cudzożywne, które mogą syntetyzować aminokwasy z substancji nieorganicznej w obecności związków węglowodanowych. Niektóre zawarte w drewnie związki działają na grzyby toksycznie. Są to przede wszystkim garbniki. Duża zawartość garbników w twardzieli dębu i orzecha stanowi przyczynę znacznej odporności tych gatunków drewna na rozkład przez grzyby. Niektóre gatunki grzybów mogą się jednak rozwijać nawet przy dużym stężeniu związków garbnikowych; grzybem takim jest np. ozorek pospolity (Fistulina hepatica [Schaeff.] Fr.), występujący normalnie na dębie i orzechu (segregator aktów prawnych).

W wyniku rozkładu drewna grzyby wytwarzają szereg związków chemicznych. Najważniejsze produkty rozkładu stanowią woda i dwutlenek węgla wydzielane w związku z oddychaniem grzybów. Jednym z końcowych produktów przemiany materii jest kwas szczawiowy (COOH)2 spotykany w grzybni w postaci kryształów szczawianu wapnia. Gnilica mózgowata (Coniophora cerebella [Pers.] Duby) wytwarza znaczne ilości kwasu cytrynowego C3H4OH (COOH) (promocja 3 w 1).

Inne grzyby wydzielają charakterystyczne dla nich produkty przemiany materii, jak cynamonian metylu, anyżan metylu lub merkaptan metylowy. Z merkaptanem metylowym wiąże się przykra woń zgniłego drewha.