Węzeł stężenia

Węzłem prostym nazywamy miejsce, w którym złącze krzyżowe łączy dwie rury. Węzeł ten można traktować jako płaski, jeśli nic uwzględni się odstępu 6 między osiami dwu rur (program uprawnienia budowlane na komputer). Węzeł ten zawiera trzy złącza i cztery rury: stojak, poprzecznicę, podłużnicę i stężenie zamocowane do podłużnicy lub poprzecznicy. Schemat połączenia jest następujący: stężenie + poprzecznica + stojak + podłużnica, gdzie + oznacza złącze, czyli węzeł prosty. Węzeł stężenia służy do zamocowania stężeń (krzyżulców), których zespół tworzy system wiatrowego stężenia rusztowania, przewidziany dla przenoszenia parcia wiatru i dla zapewnienia stateczności rusztowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po wprowadzeniu systemu stężeń do rusztowania nie pracuje żaden inny węzeł układu (z wyjątkiem oczywiście węzłów obciążonych bezpośrednio pomostami roboczymi). W rzeczywistości zjawiska związane ze statecznością sprężystą rusztowania (pochylenie, wyboczenie miejscowe, wyboczenie całego układu), niezależnie od tego, czy jest ona zapewniona przez węzły zwykłe, stężenia albo ich kombinację wymuszają zarówno pracę wszystkich złączy, jak i stężeń (uprawnienia budowlane). Od złączy i stężeń wymaga się, aby zespół ich cech był wystarczający dla uniemożliwienia zapoczątkowania stanu niestateczności, lecz nie żąda się, aby przeciwstawiły się niestateczności już zapoczątkowanej.

W przypadku obciążenia rusztowania wiatrem, mamy sytuację całkiem inną. W rusztowaniach bez stężeń wszystkie złącza węzłów zwykłych mogą być poddane pracy na skręcanie (program egzamin ustny). W rusztowaniach ze stężeniami wiatrowymi powstają w stężeniach osiowe siły (ściskające lub rozciągające), a złącza węzłów stężeń pracują na zginanie. Węzły zwykłe nie pracują wcale. Siły ze stężeń są przekazywane na podłoże za pośrednictwem złączy; najpierw siłę przejmuje złącze łączące stężenie z poprzecznicą, później przejmuje je złącze mocujące poprzecznicę ze stojakiem, a w końcu złącze łączące stojak z podłużnicą. Praca złączy na zginanie jest dana i nie może być pominięta. Natomiast praca na zginanie poprzecznicy pod wpływem złączy 1 i 2 powinna być zredukowana do minimum, ponieważ osłabia ona stężenie. Z tego wynika pożyteczna zasada, że stężenie należy umieszczać tuż przy stojaku (opinie o programie).

Z powyższego wynika, że obliczenie węzła stężenia powinno zawierać:

• wielkości charakterystyczne (cechy sprężyste) jakie węzeł nadaje stężeniu. Wielkości te będą potrzebne przy obliczaniu stateczności rusztowania,
• siły zginające złącza węzła oraz wytrzymałość złącza pracującego pod wpływem wiatru.

Rozmieszczenie stojaków

Rozmieszczenie stojaków i rygli w rusztowaniach zależy od:

1. wysokości i liczby jego kondygnacji,
2. długości i liczby przęseł w kierunku podłużnym,
3. szerokości i liczby przęseł w kierunku poprzecznym (segregator aktów prawnych).

W przeważającej liczbie przypadków wynosi ok. 1,80 m. Długość przęseł zależy od obciążenia rusztowania (obciążenia pomostów roboczych, obciążenia głowic stojaków stemplowań, wpływu wiatru). Długość jest bardzo rzadko mniejsza od 100 i (i promień bezwładności rury), lecz zawsze jest mniejsza od 200 i.

Zagadnienia stężenia rusztowań są dokładniej przeanalizowane, tu stwierdzamy tylko, że:

• rusztowanie niezbyt obciążone i nie narażone na działanie wiatru może nie mieć stężeń,
• rusztowania znacznie obciążone lub narażone na obciążenie wiatrem oraz poddane tym obciążeniom jednocześnie wymagają stężeń dostosowanych do sił zewnętrznych.

Długości przęseł, liczba i położenie stężeń są określane na podstawie obliczeń. Znajomość tych wielkości stanowi podstawę poprawnego wznoszenia rusztowań (promocja 3 w 1).