Węzły wiązara trójprzegubowego uprawnienia budowlane

Pasy są wykonane z rur okrągłych, a krzyżulce z prętów okrągłych. Ściąg z płaskownika jest przymocowany do blachy węzłowej za pośrednictwem jednej śruby (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wygięte krzyżulce tworzą w węźle „łódeczkę” łub są na końcu spłaszczone. W przedstawionym rozwiązaniu podporę cofnięto uzyskując okap. Poziomy odcinek pasa dolnego przenosi dodatkowy moment wywołany przez mimośród podpory. Podporę skonstruowano dając opaskę z rury, obejmującą pas dolny. Opaska jest przymocowana do rury pasa spoinami pachwinowymi. Siłę pionową z opaski na płytę przekazuje się przez jedną śrubę, co równocześnie pozwala traktować złącze jako przegub. Węzeł podporowy wiązara trójprzegubowego ze ściągiem o dużej rozpiętości. Pas górny składa się z dwóch ceowników o środnikach zwróconych na zewnątrz, rozstawionych na odległość 120 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pas dolny z dwóch prętów okrągłych jest przyspawany spoinami pachwinowymi do blach węzłowych obejmujących pas górny. Do czoła pasów jest przyspawany ceownik z otworami do przepuszczenia dwóch gałęzi ściągu z prętów okrągłych. Siła pionowa przekazuje się z ceownika i blach węzłowych na poziomą płytę oporową. Przy dużych siłach w ściągu, ceownik służący do jego zakotwienia jest poddany działaniu znacznego momentu zginającego. Należy wówczas przyspawać do stopek drugi środnik z blachy, a śruby przepuścić przez uzyskany w ten sposób przekrój skrzynkowy. Pasy łączą się za pośrednictwem blach węzłowych (uprawnienia budowlane). Do tych blach i do pasa górnego jest przyspawana blacha czołowa. Służy ona do przekazywania docisku poziomej składowej reakcji występującej w przegubie.

Złącze kalenicowe powstaje przez ześrubowanie dwóch jednakowych połówek wiązara. Rozwiązanie polega na zastosowaniu również blachy czołowej, lecz więcej wysuniętej ponad pas górny. Jest to możliwe w dachach Aby usunąć zwis ściągu pod ciężarem własnym, należy go podwiesić do pasa dolnego wiązara w odstępach 3 - 5 m

Ściąg składa się z dwóch prętów okrągłych, rozsuniętych, podtrzymywanych przez kątownik, z którym łączą się one krótkimi cienkimi spoinami pachwinowymi. Kątownik jest podtrzymywany na wieszaku z pręta okrągłego. Koniec wieszaka jest nagwintowany i zaopatrzony w nakrętkę. Ściągi z prętów okrągłych mają zwykle śruby rzymskie, służące do regulowania długości (program egzamin ustny).

Małe rozpiętości wiązarów

Przy małych rozpiętościach wiązarów wydłużenie ściągu jest nieznaczne. Ściągi można wykonywać z płaskowników lub z dwóch kątowników. Takie ściągi są sztywniejsze i nie wymagają podwieszenia. W RFN rozpowszechnione są lekkie wiązary systemu R-Trager stosowane do dachów pilastych. W halach przemysłowych słupy rozstawia się co 6-M4 m. Wiązary opiera się na kratowym podciągu, znajdującym się w płaszczyźnie świetliku. Pas górny wiązara jest wykonany z dwóch kątowników, pas dolny natomiast i krzyżulce - z prętów okrągłych. W podporowym węźle górnym pasy łączy się za pomocą blachy węzłowej w kształcie trapezu. Do węzła jest przyspawana blacha czołowa z otworami na śruby.

Słupek podciągu kratowego ma również dodatkową blachę w miejscu przymocowania wiązara (opinie o programie). Cztery śruby przenoszą wszystkie siły. W podobny sposób rozwiązane jest dolne oparcie wiązara. Blacha czołowa jest połączona za pomocą śrub z wieszakiem wykonanym z płaskownika. Na pasach górnych wiązarów leżą płyty prefabrykowane z lekkiego betonu. Niecka jest pokryta blachą ocynkowaną. Na pozostałych partiach płyt dachowych układa się dwie warstwy papy. Spadek wynosi 1:2,5. 

Dach jest bezpłatwiowy. Płyty z lekkiego betonu leżą bezpośrednio na wiązarach. Pas górny wykonano z dwóch kątowników równoramiennych, rozsuniętych tak, aby zmieścił się między nimi okrągły pręt skratowania. Pas dolny stanowi pojedynczy pręt okrągły o większej średnicy niż krzyżulec. Pierwszy od podpory krzyżulec jest rozciągany. Krzyżulec następny, jako ściskany, decyduje o przekroju prętów skratowania. Podczas transportu wiązar jako całość mógłby ulec znacznym odkształceniom, dlatego też dzieli się go w środku długości (segregator aktów prawnych).

Styk dolny najlepiej jest wykonać przez dodanie kątownika i ułożenie z dwóch stron pręta spoin pachwinowych.

Styku na zakładkę nie zaleca się, gdyż powoduje on w pierwszej fazie pracy powstawanie dodatkowych momentów zginających (promocja 3 w 1). Momenty te mogą prowadzić do odginania złącza, tak że poza stykiem pas układa się na linii prostej.

W syku pasa górnego daje się kątownik przyspawany do połówek tego pasa. Nie jest to rozwiązanie efektowne, lecz proste i w przypadku wiązara o niedużej rozpiętości całkowicie wystarczające.