Wibrowanie pod obciążeniem

Wibrowanie pod obciążeniem jest udoskonalonym sposobem wibrowania. Istotą tej metody jest obciążenie masy betonowej ciężarem stałym w postaci balastu z jednoczesnym zagęszczaniem wibratorem. Metoda ta spotyka coraz szersze zastosowanie w produkcji prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pozwala ona na zagęszczanie mieszanki betonowej o konsystencji wilgotnej, co ma bardzo istotny wpływ na wytrzymałość betonu. Zagęszczanie mieszanki betonowej przez wibrowanie pod dodatkowym obciążeniem można prowadzić dwiema metodami:
- na stołach wibracyjnych,
- za pomocą rdzeni wibrujących (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zagęszczanie na stołach wibracyjnych wymaga stołów wytrzymałych, pozwalających na dodatkowe obciążenie prefabrykatu. Za balast służą specjalne płyty z umieszczonymi wibratorami przyczepnymi.
Wibrowanie za pomocą wibrujących rdzeni o dużych średnicach odbywa się na tej zasadzie, że rdzenie mają wmontowane wewnątrz wibratory przyczepne, po uruchomieniu których rdzeń naciska na powierzchnię mieszanki betonowej ciężarem własnym, przekazując równocześnie drgania wibratora (uprawnienia budowlane).

Zagęszczanie mieszanki betonowej za pomocą wibroubijaków jest odmianą wibrowania z dodatkowym obciążeniem. Wibroubijak ma kształt ramy, na której umocowane są wibratory. Rama od dolnej strony ma powierzchnię gładką, częściowo wyprofilowaną w zależności od kształtu elementu. Wibroubijaki stosuje się najczęściej do zagęszczania elementów, w których jedna powierzchnia jest płaska, a druga wyprofilowana, jak np. płyty żebrowe, płyty faliste, biegi schodowe itp. Wibroubijaki takie, zwane też matrycami wibrującymi, opuszcza się na powierzchnię mieszanki betonowej ułożonej równomierną warstwą w formie. Wyciskana przez matrycę masa tworzy kształt prefabrykatu (program egzamin ustny).
Przeprowadzone w odpowiednim czasie powtórne wibrowanie, zwane rewibrowaniem, wywiera dodatni wpływ na jakość betonu.

Rewibrowanie powinno być przeprowadzone przed końcem wiązania cementu. Późniejsze wibrowanie niszczy strukturę betonu. Najlepsze wyniki rewibrowania uzyskuje się w razie stosowania do powtórnego wibrowania urządzeń większych częstotliwości i o mniejszych amplitudach drgań (opinie o programie).

Zagęszczanie mieszanki betonowej

Zagęszczanie mieszanki betonowej za pomocą prasowania polega na wywieraniu mechanicznej siły naciskającej na powierzchnię formowanego elementu.

W zależności od sposobu wywierania nacisku odróżnia się prasowanie i walcowanie. Ze względu na konieczność zabezpieczenia mieszanki betonowej przed ciągnieniem lub rozmywaniem występującym podczas prasowania konieczne jest, aby mieszanka była plastyczna. Musi ona wykazywać dostateczną urabialność, a więc zawierać dużo wiążących części składowych (cement, mączka mineralna) (segregator aktów prawnych).
Prasowanie łączy się często z wibrowaniem. Przeważnie płyta dociskowa jest opuszczona jeszcze podczas pracy wibratorów albo zaopatruje się ją we własne wibratory.

Przykładem wibroprasowania jest produkcja łupin „Dece”. Masa betonowa wrzucana do formy jest dociskana i wibrowana przez rurę z umieszczonym wewnątrz wibratorem. Próżniowanie omówiono w rozdziale 6. Prefabrykaty odpowietrza się tak samo jak elementy monolityczne. Wirowanie stosuje się w produkcji rur. Forma wprawiana jest w ruch obrotowy, wskutek czego zawarta w niej mieszanka betonowa podlega sile odśrodkowej powodującej zagęszczenie przede wszystkim stosu okruchowego.

Po zagęszczeniu następuje zazwyczaj wyrównanie górnej powierzchni masy betonu przez ścięcie jej nadmiaru listwą prowadzoną po bokach formy oraz ewentualnie zatarcie powierzchni szpachlą. Rozformowanie polega na wyjęciu prefabrykatu z formy. Prefabrykaty wyjmuje się z formy albo od razu po zagęszczeniu, albo dopiero po stwardnieniu betonu. Pierwszy sposób daje oszczędność na ilości potrzebnych form, ale zmniejsza dokładność wymiarów i kształtu elementu, gdyż świeży beton łatwo ulega odkształceniu pod wpływem wstrząsów.

Rozformowywanie stwardniałych elementów nastręcza trudności oderwania ich od podkładu (promocja 3 w 1). Siła przyczepności betonu do formy dochodzi do 50 MPa. Aby siłę tę pokonać bez uszkodzenia prefabrykatu lub formy, stosuje się urządzenie odrywające najczęściej w postaci dźwigników unoszących powoli stwardniały element.