Wiedza o budowie tworzyw

Wiedza o budowie tworzyw, ich własnościach fizykalnych, a zwłaszcza własnościach wytrzymałościowych i odkształceniowych oraz badania wykonywane na miejscu budowy nad odkształcalnością ustrojów pod działaniem obciążeń, czynników zewnętrznych i czasu, stanowią - wraz z umiejętnością analizy stanów naprężenia, stateczności i pewności - nieodłączny składnik wykształcenia inżynierskiego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bez tych umiejętności wykształcenie to jest niekompletne i niewystarczające do wykonywania zawodu.
Most pod Schwieberdingen zbudowany w latach 1962-63 leży na drodze państwowej w luku o promieniu 2000 m. Niesie jezdnię o szerokości 8,50 m, dwa pobocza szerokości po 0’,50 m, dwa chodniki o szerokości po 1,00 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Całkowita szerokość pomostu wraz z belkami podporęczowymi wynosi 12,00 m. Most przechodzi na wysokości 40 m nad dnem szerokiej doliny, w której płynie potok o szerokości koryta wód normalnych około 10 m. Na poboczach doliny zalegają skały wapienne. Dno jest wypełnione warstwami naniesionymi przez wodę, niezdatnymi do fundamentowania.

Z tych względów postanowiono szukać rozwiązań o konstrukcjach łukowych rozpiętości około 130 m (uprawnienia budowlane).
Projekt wstępny przewidywał budowę mostu łukowego dwu- przegubowego o ustroju klasycznym, to jest o małym stosunku sztywności pomostu do sztywności łuku i łącznikach w postaci ścian betonowych oraz dwóch estakad o takich samych ścianach zakończonych niskimi przyczółkami.
Pomost jest wygięty w planie zgodnie z trasą drogi, łuk zaś jest symetryczny względem płaszczyzny pionowej.
W planie ślad płaszczyzny symetrii łuku jest styczny w zworniku do trasy drogi, a nad wezgłowiami jego odległość od tej trasy wynosi 1,08 m. Wynika stąd asymetria ścian w przekrojach poprzecznych. Odstępy ścian wzdłuż mostu są tak dobrane, aby linia ciśnień nie wychodziła z szerokości rdzenia łuku. Podporą nieprzesuwną pomostu na łuku jest zwornik. Słupy połączone przegubowo z pomostem i z lukiem stanowią podpory przesuwne (program egzamin ustny).

Płyta pomostu

Płyta pomostu w części środkowej położonej nad lukiem jest wydrążona sześcioma kanałami walcowymi. Z tej części o szerokości 4,65 m wybiegają dwa wsporniki po 3,68 m. Górna powierzchnia płyty ma jednostronne dwuprocenlowe pochylenie ku środkowi łuku trasy.
W projekcie wstępnym przewidziano możność budowy drugiego mostu równoległego do pierwszego w razie wzrostu ruchu (opinie o programie).

W przetargu ogłoszonym na podstawie projektu wstępnego przedsiębiorstwa zgłosiły projekt zamienny, o mniejszej rozpiętości łuku głównego, pomoście opartym jedynie w środkowej części łuku oraz estakadzie o większym rozstawieniu ścian.
Łuk mostu ma przekrój skrzynkowy, o najmniejszej szerokości w zworniku i rozwidlony w wezgłowiach dla zwiększenia stateczności. Grubość łuku jest najmniejsza w zworniku i w wezgłowiach, wskutek czego układ sił jest zbliżony do układu w łuku trój przegubowym.
Pomost jest złączony z łukiem w jedną całość na długości 45 m. Na pozostałych dwóch bocznych odcinkach nad łukiem o długościach po 40 m nie ma łączników.
Na całej długości 280 m belki główne mostu są ciągłe. Ich podporą nieprzesuwną jest środkowa część łuku. Ściany na dojazdach są podporami przesuwnymi przęseł pomostu.

Dwie najwyższe z nich są utwierdzone w fundamentach łuku i połączone przegubowo z pomostem (segregator aktów prawnych). Pozostałe ściany mają schemat wahaczy. Na przyczółkach przęsła są oparte poprzez łożyska stalowe.
W porównaniu z projektem wstępnym w projekcie zrealizowanym widoczne są następujące zmiany:
a) uproszczenie konstrukcji przez usunięcie łączników i zmniejszenie liczby podpór estakad,
b) zastąpienie płyty wydrążonej przez belkę skrzynkową,
c) zwiększenie sztywności poprzecznej łuku przez zwiększenie rozstawu jego rozwidlonych wezgłowi.

Z tych zmian najbardziej charakterystyczną jest pierwsza. W porównaniu z mostem w Villeneuve-sur-Lot, w którym słupy miały rozstawienie w świetle 3,33 m, w tym moście postąpiono radykalnie, usuwając łączniki całkowicie. Dało to ustrój bardziej zbliżony do zastrzałowego niż do łukowego. Jego schemat - ze względu na połączenie łuku z belkami przęseł - może budzić zastrzeżenia. Niewątpliwe jest jednak to, że ustroje łukowe o łącznikach ściskanych, wzorowane na mostach kamiennych - przestają być godne polecenia, gdyż mogą być zastąpione przez konstrukcje prostsze (promocja 3 w 1).